ÖLÜ KUKLANIN DANSI | Tamamlandı

Mektup III

Üçüncü Mektup

Efnan'dan Kuzey'e.

Sevgilim,

Sana bu mektubu yazmaya hakkım var mı bilmiyorum ama yazacağım. Anne ve babanın birbirilerine yazdıkları mektupları okuduk. Mektuplar senin için özel, biliyorum. Hakkında her şeyi en ince ayrıntısına kadar biliyorum. Yapabildiğim tek şey seni izleyip hakkında her şeyi not almak. Sana saçma gelecek biliyorum, sadece aklımın bana bir gün ihanet etmesinden o kadar korkuyorum ki, bir gün aklımı kaçırır da unuturum diye seninle alakalı her güzel şeyi not olmaya başladım.

Unutmamak için.

Hayır, senin için.

Bana kırgın mısın, Kuzey?

Biliyorum, kırgınsın.

Sana ne kadar çok sarılırsam geçer kırgınlığın? Ne kadar çok sarılsam artık acıtmaz zamanında sana sarılmayışlarım? Bunca şey yaşadım, Kuzey. Ne kadar ağır olduklarını, ölmek istememe sebep olduklarını biliyorsun. Ama ben geriye baktığımda en çok sana sarılmayışıma pişmanlık duyuyorum. Onlara güvenip onları sevişime değil, sen beni severken sana sarılmayıp da seni öldürüşüme.

İyi ki dediğim her şey sen ve sevgimiz, pişmanlık duyup da keşke dediğim her şey sana hissettirdiğim acılar. Seni yoruyorum, biliyorum. Bazen çok durgun bakıyorsun, kafasının içinden ne geçiyor bilmiyorum ama işi bahane edip yorulduğunu söylüyorsun. Gözlerinden bu yorgunluğun fiziksel olduğunu anlayabiliyorum. Çocuk muyum hâlâ senin için?

Yirmi beş yaşındayım artık ama bana hâlâ dört yaşındaki çocukmuşum gibi hissettiriyorsun.

Yirmi dördümü geride bıraktım günler önce. Nergislerle gelmiştin o gün. İyiyim, sayende. Zaten beni senden başka iyi edebilen kimse yok, olmasın da zaten. Kalbimde sadece sen ol ki sevebileceği en yüksek noktada sevsin seni, tüm sevgiyi daima sana versin. Korkuyorum hâlâ ama bu korku seni sevmeme engel değil.

Keşke göğüs kafesimi açıp kalbimi ellerine versem, Kuzey.

Kalbimi koruyacağını söylemiştin parkta, hatırlıyor musun? Unutmazsın sen, hatırlıyorsundur. Kalbimi ellerine bıraksam bir an bile tereddüt etmem, koruyacağına inanırım. Korkuyorum, Kuzey ama ben nasıl sevilmezsin inan hiç bilmiyorum. Keşke bilmediğim tek şey seni kırmak olsaydı.

Bana kırgın mısın, Kuzey? Ben seni kırdığım için kendime çok kırgınım. Hayatını mahvettiğim için çok kırgınım kendime. Seni bunca acının içinde boğduğum için çok kırgınım. Yaşa istiyorum, Kuzey. Hayatını mutlu bir şekilde yaşa istiyorum ama senden bu yaşam hakkını alıyorum. Yemin ediyorum çabalıyorum, çok çabalıyorum ama yapamıyorum. Yine de pes etmiyorum çünkü hep sondur belki de deyip senin için direniyorum.

Yoruyorum seni elimde olmadan, üzüyorum da. Canın yanıyor ben her üzüldüğümde, görebiliyorum. Bu daha çok üzüyor beni.

Biliyorum, anlıyorsun beni, bir sen anlarsın beni.

Seni böyle bir hayata mahkum etmek istemiyorum ama senden vazgeçemiyorum da. Senin beni bırakmak istemeyeceğini de biliyorum. Bazen çok çaresiz hissediyorum, sevgilim. Nasıl kurtulurum bunca acının içerisinden hiç bilmiyorum, sadece senin için çok çabalıyorum ama olmuyor. Seni bu hayatı yaşamaya zorlamak daha çok kahrediyor beni.

Sana keşke sevmeseydin beni demem bu yüzdendi.

Ama sevmeyi bırakmadın, ben de seni sevmeyi bırakamıyorum zaten. Gerçekten bir gün geçer mi tüm bunlar bilmiyorum, eskisine göre daha iyiyim ama. Geçeceğine inanıyorum. Hayır, bize inanıyorum.