Ik kan niet zonder jou

Hoofdstuk 5

Pov Robbie

'Jongens' zeg ik de volgende dag. Ik heb er nog zitten over na te denken en ik weet bijna wel zeker dat het matthy zijn vader is. 'Ja, wat is er? vraagt raoul. 'Ik weet misschien wie de dader is' zeg ik gespannen. 'Hoe kan jij dat nou weer zo zeker weten? zegt koen. 'Hij had het altijd over zijn vader, dat zijn vader hem mishandelde vroeger en naar hem op zoek is. De reden daarvan weet ik niet. Hij had het ook altijd over oude vrienden die hem deden pesten. Voorderest weet ik eigenlijk niemand' ratel ik aan een stuk door. 'Weet je dat zeker? zegt milo bedenkelijk 'het kan natuurlijk iedereen zijn'. 'Dat is waar maar wie zou het anders moeten zijn? zeg ik. Dan blijft het stil. Iedereen denkt na maar niemand weet een naam op te noemen. 'Zie je wel, niemand weet het' zeg ik. 'Oke maar wat wil je dan gaan doen? vraagt raoul. 'Dat weet ik nog niet maar we moeten samen een plan verzinnen, een lijst met verdachten maken en matthy's leven uitzoeken zeg ik. 'Ik vind het goed' zegt koen 'misschien vinden we hem wel, je weet maar nooit'. 'Precies dat' zeg ik en ik wijs met mijn vinger naar koen. 'Zal ik pen en papier pakken dan? vraagt milo 'of doen we het in onze notities? 'Doe maar op papier' zegt raoul. 'Oke' zegt milo en hij loopt naar de kast. Hij pakt een stapeltje papier en 4 pennen eruit. Hij geeft aan iedereen een pen en een paar blaadjes. 'Ik schrijf wel de verdachten op' zeg ik. Ik haal de dop eraf van de pen en begin te schrijven.

Verdachten lijstje:
1. Matthy's vader
2. Oude vrienden

'Voorderest weet ik niemand meer' zeg ik. 'We hebben er in iedergeval twee' zegt milo. 'We kunnen dit ook bij de politie melden? stelt raoul voor. 'Ja maar dan moeten we weer een jaar wachten en dan hebben ze hem pas gevonden' zegt koen. 'Jij ziet altijd het negatieve in dingen dus jij moet echt je bek houden' zegt milo. Koen kijkt chagerijnig voor zich uit. 'Laat maar dan, ik doe en zeg wel weer niks' zegt hij en ineens loopt hij weg. 'Ga maar achter hem aan milo straks zijn we hem ook nog kwijt' zegt raoul bezorgt. Milo knikt en hij staat op. Hij doet de deur van de woonkamer open en verdwijnt in de gang. 'Je kan wel de politie bellen' zeg ik. Raoul knikt. 'Dan bel ik wel' zegt hij en hij loopt ook weg. Dan zit je hier lekker in je eentje. Ik besluit om ook naar mijn kamer te gaan. Ik loop de trap op en ik kom aan bij mijn kamer. Ik sluit de deur achter me dicht en ga op mijn bureaustoel zitten. Ik pak mijn boekje uit mijn laadje en ik pak een pen. Ik sla het boekje open tot dat ik op de goede pagina ben en ik haal de dop van mijn pen eraf. Ik begin met schrijven. 

Woensdag 8 mei

Lief dagboek,

Matthy is nog steeds vermist. Het duurt nu al 4 dagen ongeveer en ik ben er nu al klaar mee. Ik wil hem gewoon terug. Ik denk dat ik het morgen uit ga maken met jamie. Ik weet het wel 100 procent zeker. Ik heb haar eigenlijk al geappt of ik morgen langs kan komen want ik moest iets tegen haar zeggen. Ik denk dat ze het wel weet. De laatste weken ben ik afwezig als ik met haar ben en hebben we helemaal niet zoveel afgesproken. Ik denk dat ik verliefd ben op matthy. Ik zie hem natuurlijk niet dus mijn gevoelens kunnen ook niet meer worden dan dat het is. Ik hoop dat hij snel terug komt. Net zoals iedereen trouwens. Ik kan geen dag meer zonder hem en hij is nog geeneens een week vermist. Ik mis alles aan hem maar dat weet je intussen ook wel denk ik. Het gaat steeds slechter met me. Ik merk het vooral aan mijn lichaam. Ik ben snel moe en eet niet meer goed. Ik zit de hele dag te piekeren over matthy. Meerdere vragen spoken er dan door mijn hoofd. Wat hij nu zou doen. Wat hij nu aan het denken is. Of hij pijn heeft. Misschien is hij wel vermoord maar daar gaan we natuurlijk niet vanuit. Ik blijf hopen dat hij heel terug komt. Dat hij geen pijn heeft gehad en gewoon weer mee kan doen met de video's. Dat we weer samen kunnen lachen om de domme grappen van milo. Nou ja, matthy giegelt meer. Koen die weer zit te zeuren. Raoul met zijn feitjes. Elkaar belachelijk kunnen maken. Wij, de bankzitters. Met z'n vijfen inplaats van met z'n vieren. Als er een van ons mist zijn we gewoon niet meer compleet. De bankzitters zijn niet meer compleet. Wij als personen niet meer. Ik heb het gevoel dat iedereen achteruit is gegaan. Vooral mentaal. Ik hoor koen huilen op zijn kamer. Milo is de hele avonden aan het zuipen om zijn gedachtens weg te krijgen. En raoul? Ja, raoul weet ik eigenlijk niet echt. Hij toont nooit zijn emoties eigenlijk. Misschien omdat hij ook wel de papa van onze groep is en zijn emoties niet aan ons wil laten zien. Hij wil sterk zijn voor ons. Hij wil er voor ons zijn. Hij zit eigenlijk alleen maar te lezen op de bank. Ik weet eigenlijk niet wat hij op zijn kamer doet maar met raoul gaat het ook slecht dat weet ik zeker. En ik? Ik weet het eigenlijk niet. Ik zit maar gewoon een beetje te rotten in mijn eigen bed en ik schrijf in dit dagboekje. Dat was het wel. We hebben ook geen video's meer gemaakt de afgelopen dagen. Wat ook wel logisch is. Eigenlijk zouden we dat echt moeten doen. We kunnen de kijkers niet meer langer laten wachten. Ik wil gewoon matthy terug. Wij willen matthy terug. Alleen hij komt niet. Elke dag heb ik minder hoop op dat hij terug wordt gevonden. Komt hij ooit wel terug?

Groetjes,

Robbie van de Graaf.