Ik kan niet zonder jou

Hoofdstuk 16

Pov Matthy

'Was het leuk gisteren? vraagt raoul lachend. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Niet doorvertellen alsjeblief aan de anderen' zeg ik smekend en ik lig bijna op de grond te smeken. 'Natuurlijk niet maatje maar ik denk dat de andere het ook wel weten hoor' zegt raoul lachend. Ik zucht. 'Nou lekker dan' zeg ik. 'Het komt wel goed jongen' zegt raoul 'we accepteren jullie gewoon hoor'. Ik kijk op. 'Echt? vraag ik. Raoul knikt. 'Tuurlijk daar zijn we toch vrienden voor? lacht raoul. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Zover ik eigenlijk nog kan lopen aangezien ik gister in mijn kont ben geneukt. Ik strompel naar de bank. Gelukkig zijn de andere er nog niet want die zouden me compleet uitgelachen hebben. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en begin tiktok te kijken. Na een tijdje komt ook milo naar beneden lopen. 'Hey matt' zegt hij. 'Hey miel' zeg ik en ik ga weer verder met tiktok kijken. Na een tijdje ben ik het wel beu en loop ik naar de keuken. 'Ja ze zijn echt schattig' zegt raoul. 'Ja vind ik ook' zegt milo. Hebben ze het over ons? 'Maar ik zag het allang aankomen hoor' zegt raoul. 'Oh ja? zegt milo. 'Ja joh die kon je al van een afstand zien verlangend naar elkaar kijken' zegt raoul. 'Oh, ik had het helemaal niet door' zegt milo. Ik lach in mezelf. Tuurlijk is het weer raoul die alles door heeft. Zelfs als je het zelf nog geeneens weet. Ik strompel weer naar boven. Op de trap kom ik robbie tegen. Ik loop langzaam de trap op en ik val in zijn armen. 'Awh schatje doet het zoveel pijn? vraagt robbie bezorgt. Ik knik. Robbie tilt mij in de bruidshouding op en brengt me naar zijn kamer. Hij legt me in bed en gaat dan zelf naast me liggen. Hij doet zijn armen rond me heen en een been. Hij trekt me tegen zich aan. Opeens begint hij allemaal kusjes te geven. 'Rob stopp' lach ik maar hij stopt niet. Na een tijdje stopt hij eindelijk. 'Sorry schat maar ik hou gewoon zoveel van je' zegt robbie. Volgens mij floepte hij dat eruit want hij wordt helemaal rood. 'Ik hou ook van jou hoor' zeg ik en kijk hem geruststellend aan. Robbie krijgt een glimlach op zijn gezicht. Ik kijk naar zijn lippen. Even later krijg ik wat ik wil en hij legt zijn lippen op die van mij. Al snel voel ik een tong tegen mijn tanden aan, vragend om toestemming. Die geef ik maar al te graag. We verkennen elkaars mond. Eigenlijk gewoon alles. Ineens klopt er iemand op de deur. Robbie en ik weten niet hoe snel we ons moeten verplaatsen. We trekken ons terug en gaan netjes zitten. 'Mag ik binnenkomen? vraagt een stem wat ik kan herkennen aan raoul. 'Ja' zegt robbie. Raoul doet de deur open. Hij kijkt ernstig. 'Wat is er? vraagt robbie. 'Het gaat over matt' zegt raoul en hij kijkt naar mij. Robbie legt een arm om me heen en trekt zich tegen zich aan. 'De politie heeft gebeld en ze weten wie de dader is' zegt raoul. 'Echt? vraag ik vol ongeloof. 'Ja ze weten ze allemaal' zegt raoul blij. 'Wie zijn het? vraag ik. 'Je vader en een paar oude vrienden van je' zegt raoul. Ik moet het me even laten bezinken. Ik wist wel dat het mijn vader was maar dat het dus ook echt zal zijn zag ik niet aankomen. 'We moeten morgen al gelijk naar de rechtszaak' zegt raoul. Ik knik. Tranen stromen over mijn wangen. Hoe kan letterlijk een vader zijn eigen kind kidnappen alleen maar omdat hij homo is? 'Ik weet dat het snel is matt maar we komen er wel doorheen' zegt raoul. 'We doen het samen' zegt robbie. Hij veegt mijn tranen met zijn duim af. 'Je kunt alles vertellen wat je wil zeggen, hoe hij je mishandelde en sloeg dat mag je allemaal vertellen' zegt raoul. Ik knik. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om dat te doen maar het moet. Eindelijk kan ik mijn vader tegenspreken. Raoul loopt weg en hij sluit de deur. 'Kom dan gaan we het opschrijven wat je wilt zeggen bij de rechtzaak' zegt robbie en hij gaat van het bed af. Ik kreun. Dat deed pijn in mijn kont. Heb je echt zoveel pijn? vraagt robbie bezorgt. Ik knik. 'Had dat dan gezegt schatje' zegt robbie 'wil je een paracetamol? Ik knik pijnlijk. Robbie staat op en hij loopt weg. Na 1 minuut komt hij weer terug met een paracetamol en een glas water in zijn handen. 'Hier' zegt robbie en hij geeft het aan mij. Ik knik dankbaar naar hem en neem een tuig water. Ik pak de paracetamol en slik hem door. Robbie loopt naar zijn bureau om zijn laptop te pakken. Hij komt weer op het bed zitten en doet zijn computer open. Hij opent word en kijkt mij aan. Ik vertel het hele verhaal en robbie schrijft mee. Na elke zin die ik zeg komt er opluchtig door mijn lichaam heen. Eindelijk na heel mijn leven ben ik van mijn vader af. Denk ik dan. We zijn al een heel eind en ik denk dat de rechtzaak morgen heel lang gaat duren, aangezien ik wel een heel boek kan schrijven van wat ik daar wil zeggen. Na 2 uur schrijven zijn we klaar. We hebben echt 5 bladzijdes vol. 'Ik ben zo trots op je, lieverd' zegt robbie. 'Dankjewel' zeg ik en ik zeg mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik ga dit even uitprinten dan heb je het alvast voor morgen' zegt robbie. 'Is goed' zeg ik en robbie loopt met zijn laptop naar beneden. Na 4 minuten komt hij terug met 5 blaadjes. Hij niet ze aan elkaar vast en geeft het aan mij. 'Dankjewel voor dat je me hielp' zeg ik en ik glimlach naar hem. 'Geen dank matt, ik doe alles voor jou zodat jij je gelukkig voelt' zegt robbie en hij drukt een kus op mijn voorhoofd.