Ik kan niet zonder jou

Hoofdstuk 8

Pov Matthy

Waar ben ik? Ik knipper met mijn ogen maar ik zie alleen maar zwart. Waarschijnlijk is het weer gebeurd. Die mannen hebben mij opnieuw verkracht. Ik ben zo moe. Ik kan niks meer. Volgens mij zijn die mannen mij ook zat. Ik kan niks meer aan. Ik ben saai geworden. Niet dat ik dat al niet was. Ik mis iedereen. Ik mis mijn broers. Ik mis de jongens. Ik mis raoul. Ik mis milo. Ik mis zelfs koen en je kan al raden wie ik het meest mis. Robbie van de Graaf. Ik glimlach als ik hem weer voor me zie. Die mooie bruine golvende haren naar de zijkant gekamd. Zijn bosgroene ogen wat mooi schitterd als de zon erop staat. Ik zie het al helemaal voor me. Robbie en ik, samen op het strand met een mooie zonsondergang. Ik pak zijn handen vast en vraag hem of hij van mij wilt zijn. Alleen van mij. Helemaal van mij. Jammer genoeg is dit een droom en is dit niet de realiteit. De realiteit is dat ik in een stoffig hokje ben neergesmeten als een dier en dat dier zit nu hier te verrotten. Al denk ik een week lang. Ik weet geeneens hoelang. Na die middag heb ik geeneens daglicht meer gezien. Best raar dat mensen dit willen. Mensen dumpen in een hok in een bos en elke dag weer langs komen om ze te gebruiken. Dromen hun daar dan over? Over mensen martelen? Ik kan daar geeneens met mijn hoofd bij. Ik droom maar alleen van de liefde van mijn leven. Dat hij ook van mij gaat houden.

'Hier blijven, ja? zegt een man met een zwart masker en een gehele zwarte outfit. Ik knik bang. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben heel bang. De deuren van het zwarte busje gaan dicht. De 4 mannen stappen aan de voorkant erin. Dat ze met zijn vieren daar voren kunnen zitten snap ik ook niet. Ik kijk om mij heen. Het is donker. Pikke donker. Ik zie helemaal niks. Ineens komt het busje in beweging en beginnen we te rijden. Ik ben benieuwd waar we naar toe gaan. Wat zouden ze met me doen? Zouden de jongens weten dat ik weg ben? Hebben ze het al door? Zouden ze bezorgt om mij zijn? Hebben ze de politie al gebeld? Is de politie naar mij aan het zoeken? Ik heb geen idee. Zoveel vragen en weinig antwoorden. Ik kan de vragen alleen aan de jongens stellen maar die zijn er niet. Ik weet geeneens waar ik ben. Ik weet niet wat ik moet doen. Ontsnappen? Wegrennen? Of gewoon hier dom blijven zitten? Ik denk dat ik geen andere optie heb dan het laatste. Ik zit met touwen vast gebonden aan mijn voeten en polsen. Als ik beweeg dan snijd het. Ik dus ook niet bewegen. Ik kan helemaal niks. Oke, even alles op een rijtje zetten. Ik was in het park. Ik rookte mijn hele pakje leeg. Ik stond op en zag niks meer. Ik voelde alleen armen om mij heen. Zouden die mannen mij dan hebben opgevangen? Ik werdt in de bus gegooid. Letterlijk. Er kwam een man op mij af en die binde mij vast met touwen en stopte een theedoek in mijn mond. Wat ook niet zo prettig is trouwens. En nu zit ik hier. In het donker. Alleen in een wit busje met 4 enge mannen erin. Wat zouden ze gaan doen?

Ik kom weer terug in de realiteit. Jammer genoeg. Wanneer gaat zit stoppen. Wanneer hebben ze genoeg van mij? Ik ben helemaal uitgeput en ik kan zowat bijna niet meer nadenken. Gelukkig kan ik nog wel nadenken. Anders kan ik niet meer dromen over robbie. Waarom ben ik homo eigenlijk? Waarom ben ik niet gewoon hetero. Een normaal persoon? Ik zucht. Kan ik hier niet ergens ontsnappen ofz? Ik probeer op te staan. Dat lukt al niet. Nee dus. Ik kan niks meer. Ik ben niet meer dan een hoopje mens in een bos in een verlaten schuurtje. Vier mannen die dat hoopje mens verkrachten. Die vier mensen maken het hoopje mens kapot. Lichaamlijk en mentaal. Ik kan dit niet meer aan. Ik krijg ook bijna niks te eten. Waarom willen ze mij ook hebben? Daar moet toch een speciale reden voor zijn? Ik denk na maar ik weet het antwoord eigenlijk al. Omdat ik homo ben. Omdat ik anders geschapen ben dan hun. Omdat ik anders ben dan hun. Voor hun ben ik niets meer dan een vieze flikker. Een homo. Ik ben anders. Waarom kunnen sommige mensen dat gewoon niet accepteren? Gewoon zoals hoe hij/zij is? Gewoon als mens. We doen allemaal verkeerde dingen. We zijn allemaal slecht. Waarom wordt ik hiervoor gestaft en hun niet? Ben ik dan verkeerd? Nee toch? Ik ben gewoon matthy. Matthyas Maarten het Lam en meer niet. Ik ben gewoon een persoon. Iedereen is een persoon. Waarom worden mensen dan anders behandeld dan andere mensen? Waarom zijn sommige mensen meer als de ander? Waarom is een homo minder dan iemand die hetero is? Waarom staan ze lager? Waarom staan mooie mensen hoog en worden populair en de minder mooie mensen worden gepest om hun uiterlijk? Omdat ze net iets 'anders' zijn dan de rest? Omdat hun niet het 'perfecte plaatje' zijn? Waarom moet je slank zijn maar ook niet dun? Je mag ook niet dik zijn want dan hoor je er niet bij. Waarom is deze wereld zo fucked up. Niemand doet er ook iets aan. Als een vrouw wordt verkracht op straat. Wie doet er dan iets? Niemand. Helemaal niemand. Als iemand valt van een fiets en op de grond ligt en veel pijn heeft. Wie doet er dan iets? Helemaal niemand. Niemand doet iets? Zijn we dan gewoon allemaal egoistisch? Uiteindelijk sta je er wel alleen voor. Wie kan je dan nog vertrouwen? Jezelf? Hier op de wereld kan je niemand vertrouwen. Als je toch veel vrienden hebt sta je er als nog alleen voor. Zo ook ik. Ik zit hier ook. Verslagen. Moe. In een hokje. Kom ik hier ooit nog uit? Kom ik hier wel levend uit? Ik weet het niet. Kom ik het ooit nog wel te weten?