Ik kan niet zonder jou

Hoofdstuk 18

Pov matthy

'Bedankt voor je verhaal matthyas' zegt de rechter 'je mag weer gaan zitten'. Robbie komt nog aan het woord en verteld zijn kant van het verhaal. Zo worden alle vier de jongens naar voren geroepen. Uiteindelijk mag hans zijn verhaal doen en ik zal het allemaal wel kort samenvatten. Wat hij vertelde was complete bullshit. Hij ging het allemaal ontkennen maar de rechter kapte hem af. Hij had een hele slechte verdedigen. 'Ik en alle andere mensen gaan overleggen wat we gaan doen. Alle gasten kunnen deze zaal verlaten en koffie of thee pakken. Je mag ook blijven zitten als je dat wilt' zegt de rechter en hij loopt met alle andere belangerijke mensen de zaal uit. 'Zullen we wat drinken pakken? vraag ik aan de jongens 'ik heb wel een droge moffel na al dat praten'. De jongens knikken allemaal. 'Vind ik een goed idee' zegt robbie en hij pakt mijn hand vast. Hij trekt me mee de zaal uit. In de gang staan allemaal karretjes met koffie en thee. 'Wat wil jij? vraagt robbie. 'Doe maar thee' zeg ik. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin in koffie. Robbie pakt een bekertje en pakt dan de kan waar 'thee' op staat. Hij schenkt het bekertje vol en geeft het aan mij. 'Thanks' zeg ik. We lopen naar een plekje waar het rustiger is. 'Ik ben trots op je matt' zegt robbie. Ik glimlach. 'Ja we zijn echt trots op jou' zegt milo. Mijn gilmlach wordt nu nog breder. Ik weet nooit hoe ik moet reageren op complimenten.  'Maar kon die eikel niks anders bedenken? zegt koen. Ik lach. 'Volgens mij heeft hij ook geen hersenpan' lacht koen. We lachen met zijn allen. 'Maar ik denk dat de jury hans niet gelooft' zegt raoul 'wat dus betekent dat hij kans heeft op celstraf'. 'Ja dat weten we ook roel' lach ik. 'Ik zeg het maar even' zegt raoul schouderophalend. 'Dames en heren de pauze is voorbij u mag weer de zaal in gaan en op uw aangwezen plaats gaan zitten' horen we een vrouw door de intercom. 'Kom dan gaan we naar de zaal' zegt raoul en hij loopt al voor ons uit. We lopen achter hem aan de zaal binnen. Langzaam stromen mensen binnen. Iedereen gaat weer op zijn eigen plek zitten waar die eerst zat. 'Welkom allemaal' zegt de rechter als alle mensen op hun plaats zitten 'hopelijk hebben jullie genoten van de koffie of thee'. Ik ben zenuwachtig wat als de rechter mij niet geloofd? 'We hebben een besluit genomen' zegt de rechter en hij kijkt nog een keer naar de andere belangerijke mensen. 'We hebben besloten dat u, meneer het lam, zal worden gestraft met deze daden' zegt de rechter. 'u wordt bestraft van mishandeling en een moord met voorbedachte raden'. 'Voor de moord krijgt u levenslang en voor de mishandeling 3 jaar maar u snapt ook wel dat u dan gewoon levenslang krijgt' zegt de rechter. Ik kan wel juichen zo blij ben ik. Dat is natuurlijk niet goed maar hij heeft dit allemaal mij aangedaan en dat verdient hij ook. 'Jullie' zegt de rechter en hij wijst naar jesse, liam en james. 'Jullie krijgen 3 jaar voor mishandeling' zegt de rechter. De agenten pakken hans en de jongens op. Ze nemen ze mee naar een andere ruimte. Ik kijk nog even goed naar ze. Ik leg een laatste blik op ze. Hans zijn ogen zijn donker en vol haat. De jongens ook trouwens. Ze gaan mee met de agenten. 'Hiermee wil ik deze rechtzaak afsluiten' zegt de rechter en hij klopt met een soort hamer op zijn soort tafel. 'Als u nog wilt napraten of nog koffie of thee wil dan kan dat' zegt hij. Hij en de rest van alle belangerijke mensen verlaten de zaal. Alle andere mensen volgen hun voorbeeld behalve ik. Mijn vader heeft gewoon levenslang gekregen omdat hij mijn moeder heeft vermoord. Ik ben blij maar eigenlijk komt er vooral opluchting door me heen. Van hans ben ik af. Voorgoed. Van die jongens nog niet. Jammer genoeg. Wel krijgen ze allemaal 3 jaar dus dat is dan wel weer goed. 'Kom je lieverd of blijf je daar zitten. Ik schrik op uit mijn gedachten. Ik kijk naar boven recht in robbie's ogen. Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem maar al te graag aan. 'Kom dan gaan we hier weg' zegt hij. Ik sta op en hij neemt me mee de zaal uit. Als we de gang in komen zie ik drie bekende gezichten wat ik kan herkennen als mijn beste vrienden. Koen, milo en raoul. Ze hebben allemaal een bekertje koffie in hun hand. 'Waarom nemen jullie nog koffie? lacht robbie. 'Sorry hoor, maar er is gratis koffie en dat ga ik natuurlijk niet overslaan' zegt koen. Ik moet lachen. Ik pak dan maar ook een bekertje voor mezelf in met koffie. 'Wil je ook? vraag ik aan robbie. 'Ja, doe maar' zegt hij. Ik pak nog een bekertje en schenk deze ook met koffie. 'Hier' zeg ik en ik geef het bekertje aan hem. 'Thanks schat' zegt hij en hij drukt snel een kus op mijn wang. 'Oeehhh' zegt koen. Ik bloos. 'Volgens mij is er iemand hier een tomaat' lacht milo en hij wijst naar mij. 'Zullen we vanavond naar een club gaan? vraag ik. Iedereen kijkt me verbaasd aan. 'Jij en naar de club' lacht koen. 'Ja dan kunnen we vieren dat hans levenslang heeft gekregen' zeg ik blij. 'Ja is goed, doen we' zegt milo gelijk terwijl hij een slok neemt van zijn koffie. 'Kom dan gaan we' zeg ik en ik pak robbie's hand vast. De rechtzaak duurde zolang dat het al ondertussen al donker is geworden. 'Zullen we dan eerst een terrasje pakken en dan naar de kroeg gaan? stelt raoul voor. 'Ja dat vind ik een beter idee' zeg ik. 'Kom dan rennen we naar de auto' zegt koen. 'Ja man alsof ik kan rennen met koffie in mijn hand' zeg ik tegen koen. Inmiddels staan we al buiten. 'Oke wie er als eerst is moet betalen' zegt koen en hij begint al met rennen.