Ik kan niet zonder jou

Epiloog

Pov Matthy

Daar sta je dan. Alleen voor 2 gesloten deuren. Na iedereen geweest is ben ik aan de beurt. De deuren gaan open en daar, helemaal achterin de zaal zie ik mijn toekomstige man staan. Ik loop een paar treden op en loop zo naar robbie toe. Het is best wel jammer dat ik geen vader heb die met mij naar het altaar kan lopen of een moeder die mij zit aan te moedigen. Ik loop door de zaal heen. Iedereen kijkt mij aan. Familie van robbie en mijn broers. De rest van mijn familie die me wel accepteerde zoals ik was zoals ik was. Ik zie ook mijn 3 beste vrienden zitten. Ze hebben allemaal tranen in hun ogen. Naast raoul zit lieke, zijn vriendin en daarnaast zitten koen en milo die 1 jaar geleden een relatie hebben gekregen. Ze zijn super schattig samen. Als ik naar robbie kijk heeft hij tranen in zijn ogen. Ik denk dat ik het ook niet droog ga houden vandaag. Als ik er ben pakt robbie mijn handen vast. 'Jullie zijn voor mij ambtenaar van de burgerlijke stand verschenen, om, in tegenwoordigheid van ons allen te verklaren dat je bereid bent je aan de wettelijke verplichtingen te houden. Ik verzoek de aanstaande echtgenoten op te staan, elkaar de rechterhand te geven en mijn vraag te beantwoorden' zegt de ambtenaar 'verklaart u Robbie van de Graaf aan te nemen tot uw wettige echtgenoot Matthyas het Lam en belooft u getrouw alle plichten zullen vervullen, die door de Wet aan huwelijkste staat worden verbonden? 'Wat is daar op uw antwoord' zegt de ambtenaar. 'Ja' zegt robbie en hij kijkt mij glimlachend aan. 'Verklaart u Matthyas het Lam aan te nemen tot uw wettige echtgenote Robbie van de Graaf en belooft u getrouw alle plichten te zullen vervullen, die door de Wet aan de huwelijkse staat worden verbonden? zegt de ambtenaar 'wat is daar op uw antwoord? 'Ja' zeg ik en ik kijk robbie glimlachend aan. 'Dan verklaar ik u nu als bruidegom en bruidegom! zegt de ambtenaar 'dan mag u nu de bruidegom kussen'. Robbie doet een stap naar voren en legt zijn lippen of die van mij. Iedereen juicht en klapt. Na een tijdje trekken we allebei terug. Iedereen staat op en juicht nog harder dan dat ze al deden. Na een tijdje verlaat iedereen in de zaal en gaan we naar ons huis. Ja, je hoort het goed. We hebben een huis gekocht! Robbie en ik wonen er nu al een tijdje in. Casa del huts is verleden tijd. Raoul en lieke zijn samen gaan wonen en koen en milo zoeken nog een huis maar die vinden ze wel. Robbie doet het portier voor me open en ik stap ik de auto. Hij duwt het portier dicht en loopt naar de bestuurderskant. Gelukkig heb ik geen bruidsjurk aan anders had het niet in de auto gepast. Robbie komt in de bijrijders stoel zitten. Hij kijkt me aan. 'Eindelijk zijn we getrouwd' zegt hij blij. Ik heb eigenlijk geen idee wat ik moet zeggen. Als antwoord druk ik mijn lippen op de zijne. Ik trek weer terug. Robbie start de auto en we beginnen met rijden. Onderweg legt hij een hand op mijn been. Ik glimlach. Wat heb ik toch een geluk met deze man. Gelukkig is het niet ver rijden naar ons huis. Als we aankomen zet robbie de auto uit. Ik wil al uitstappen maar hij stopt me. 'Wacht' zegt hij en hij gaat zosnel mogelijk de auto uit. Hij rent om de auto heen en doet mijn portier open. 'Volgens mij ben je je eigen deur vergeten dicht te doen' zeg ik lachend. 'Shit' zegt robbie en hij rent naar de andere kant en smijt het portier dicht. Hij rent weer om de auto heen en steekt zijn hand uit als hij hijgend voor mijn deuropening staat. Ik neem hem lachend aan. Hij doet het portier dicht. Ik druk nog een kusje op zijn lippen en we lopen samen naar ons huis. Daar staat de hele famillie op ons te wachten. We gaan met z'n allen naar binnen. We krijgen taart van de moeder van robbie en gaan allemaal op een stoel of bank zitten. Ik ga bij de jongens staan. 'Heyy maatjes' zeg ik. 'Heyy matt' zegt milo. 'Zozo onze man hoor' lacht koen. Ik lach mee. 'We worden oud' zegt raoul. 'Hey daar hoef ik nog niet aan te denken hoor' zegt milo. 'Ik zie het al voor me koen en milo in het bejaardetehuis' lach ik. Raoul lacht ook mee. 'Dat hoop ik wel' zegt koen. 'Ja maar nu moeten we nog genieten van dat we nog jong zijn' zegt milo. Daar stemmen we allemaal mee in. 'Ik denk dat ik lieke ten huwelijk ga vragen' zegt raoul. 'Ja moet je doen man' zegt milo. 'Ja doe dat man jullie zijn echt voor mekaar gemaakt' zeg ik. Raoul glimlacht. 'Mogen we dan ook op jou bruiloft komen? vraagt koen. 'Daar moet ik nog wel even over nadenken' zegt raoul. 'Sirieus? zegt koen teleurgesteld terwijl milo en ik allebei weten dat het sarcastich is. 'Het was sarcastisch maatje' lacht raoul. Milo en ik lachen ook allebei heel hard. 'Ik dacht dat je ons niet wilde uitnodigen ofzo' zegt koen. 'Natuurlijk zou ik jullie uitnodigen en robbie natuurlijk ook' zegt raoul. 'Wat is er met mij? vraagt robbie terwijl hij dicht naast mij komt staan en een arm om mijn middel legt. 'Roel wil lieke ten huwelijk vragen en hij zei dat hij jou ook uit zou nodigen' legt milo uit. 'Echt? Ga je haar vragen? vraagt robbie. Ik bedenk me nu pas dat zij hier ook gewoon rondloopt. Raoul knikt. 'Leuk man ik zie wel een uitnodiging' zegt robbie.

Het is almiddels 's avonds geworden. De moeder van robbie had een zaal gehuurd waar we de avond konden doorzetten. Er is een dansvloer en een bar waar je drinken kan halen. We staan met zijn allen voor het gebouw. 'Dan mag het stel maar eerst denk ik' zegt de moeder van robbie. Ik pak robbie's hand vast en we lopen samen naar binnen. De zaal is helemaal versierd. Er komt muziek uit de muziek boxen. Er zijn lichtjes overal die het gezellig maken. 'Wow' zeg ik als ik verder om me heen kijk. Overal op tafels liggen hapjes en drinken. Achter de bar is een barman. Dit is oprecht perfect. 'Hoe is het? vraagt de moeder van robbie. Ik heb haar geeneens horen aankomen. 'Het is perfect mam' zegt robbie. Ik hoor alle andere gasten binnenkomen. Er wordt gedronken bij de bar, hapjes van de tafel wordt er gepakt en het allerbelangerijkste is dat mensen dansen op de dansvloer. We genieten er allemaal van zo laat in de avond en ik denk dat we het niet vroeg gaan houden. Ineens komt er een langzaam nummer. Alle koppels houden elkaar vast en beginnen te dansen. Ik sta bij de hapjes tafel, ik wil er net een pakken als iemand me tegenhoud. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van mijn lieve man. 'Zullen we samen dansen? vraagt hij en hij steekt al zijn hand uit. 'Maar al te graag' zeg ik. Robbie neemt me mee naar het midden van de dansvloer. Hij legt een arm om m'n middel en de andere pakt hij mijn hand vast en brengt onze handen naar boven, boven ons hoofd. We beginnen met dansen net als alle andere koppels. Waarschijnlijk ziet het er echt heel mooi uit maar ik kan me alleen maar focussen op de man voor me. 'Onthou hé' begint robbie 'ik kan niet zonder jou'. Ik glimlach naar hem. Mijn dag kan niet meer stuk en dat komt door hem.