Ik kan niet zonder jou

Hoofdstuk 10

Pov Robbie

Het is de volgende dag. Eigenlijk is elke dag steeds hetzelfde. Ik wordt wakker. Ik staar naar het plafond en denk over alles na. Dan rond 9 uur komt koen binnen, huilend. Hij gaat dan in mijn armen liggen en vraagt dan of ik weet waar matthy is. Ik zeg telkens dat ik het niet weet en dat is ook zo. Het is echt zielig. Koen is koen niet meer. Iedereen is zichzelf niet meer nadat matthy vermist raakte. Koen en ik lopen naar beneden. Raoul en milo zitten samen aan de eettafel. Ze lachen samen. 'Jongens, ik heb goed nieuws! zegt raoul. 'Wat is er? vraag ik en ik ga naast milo zitten. Koen gaat naast raoul zitten. 'Ze hebben een spoor gevonden in het bos hier ver vandaan' begint raoul 'Ze hebben bandensporen gevonden om precies te zijn. Het lijkt van een busje en nu zijn ze overal aan het zoeken in het bos want ze denken dat matthy daar is'. Ik zucht van opluchtig. Weer een stukje dichterbij. 'Dus ik denk dat het niet meer lang duurt voordat matthy terug is' zegt milo blij. Er komen allemaal glimlachen op onze gezichten. Eindelijk is er een licht puntje aan de tunnel. 'Wie wil er een biertje? vraagt raoul. 'Hoho zo snel gaan we nou ook weer niet' lacht milo. 'Willen jullie wel een biertje? vraagt raoul. Koen schudt zijn hoofd. 'Ik lust wel een biergtje' zeg ik. We lachen allemaal. Het is lang geleden dat we allemaal zo hebben gelachen. Raoul komt even later terug met 2 biertjes. We gaan allemaal op de bank zitten en we zetten een film aan alleen niemand kijkt echt naar het beeld. Iedereen is in rep en roer over matthy. Dat hij weer terug is. Misschien dan. Ik hoop het wel. 'Wat zullen we doen? vraagt milo na een tijdje. 'We kunnen naar het park hierzo gaan en daar iets gaan doen? stelt koen voor. Het is echt niks voor koen maar ik denk dat hij ook niks weet om iets te doen. 'Misschien kunnen we de camera meenemen? stelt raoul voor 'dan hebben we ook een video'. Iedereen stemt er mee in en we lopen nu naar het parkje. HET parkje waar matthy vermist raakte. Waar we hem kwijt raakte. Ik zie het bankje al staan waar ik spullen van matthy had gevonden. Best gek eigenlijk. Daar is hij gewoon meegenomen en ontvoerd. 'Ik heb voor de zekerheid maar de bal meegenomen aangezien we dan ook kunnen voetballen' zegt milo. We lijken net 4 kinderen die een potje voetbal gaan spelen in het parkje. Ik voel me net weer jong. Toen ik acht was bijvoorbeeld en je hier met je vrienden ging voetballen na schooltijd of we gingen soldaatje spelen in het bos. We gingen zwemmen in het zwembad. We deden vanalles. 'Hier, milo! roept koen en hij komt aanrennen. Ik sta op het goal. Waarom weet ik eigenlijk ook niet. Heel random dit. Milo speelt de bal over naar koen en ik zie koen al aankomen rennen. Nou ja, rennen? Het is meer huppelen met die kleine kinderbeentjes van hem. Koen is eigenlijk best wel dun vergeleken met de rest. Nou ja, het zal wel. Koen komt aanrennen en hij schiet. Ik weet de bal te pakken en val zo op de grond. 'YESS, IK HEB 'M roep ik. 'Lekker maatje! schreeuwt raoul terug aangezien we samen in een team zitten. Na een paar potjes en gekloot gaan we weer naar huis. Het is wel mooi geweest zo. Het is ookal bijna avond. 'Ik zal wel wat lekkers maken' zegt raoul als we thuis komen. 'Is goed roel' zeg ik en ik ga naar boven. Ik zie mijn dagboekje op mijn bureau liggen. Ik ga zitten en pak een pen en ik begin maar met schrijven. 

Maandag 13 mei

Lief dagboek,

Waarschijnlijk komt matthy weer terug. De politie heeft een spoor gevonden in het bos. Ze zijn nog steeds naar hem aan het zoeken. Eindelijk weer een spoor. Misschien komt matthy terug. Heel misschien. Ik hoop het. Ik hoop het zo erg. Ik heb een beetje mijn gevoelens uit kunnen zoeken deze dagen. Ik denk wel dat ik homo ben en dat ik op matthy ben. Ik weet het nog niet zeker. Misschien moet ik naar mannen kijken inplaats van vrouwen en kijken of ik iets voor ze voel. Ik weet het allemaal niet meer. Of ik homo ben of misschien toch bi?  Ik weet het gewoon niet. Het is gewoon moeilijk om te ontdekken wat je bent. Wie je bent. Ik ben denk ik gewoon bang om mezelf te accepteren. Dat andere mensen mij gaan accepteren. Daar ben ik gewoon bang voor om vrienden en famillie te verliezen maar bovenal mezelf. Ik weet niet of ik dit aankan dat ik homo ben. Het feit dat ik homo of misschien bi ben maakt me al misselijk. Ik dacht altijd als mensen zeiden dat ze homo of bi of wat dan ook waren dat ze dat deden om aandacht. Dat ze dan eigenlijk zich helemaal niet zo voelde. Ik dacht altijd dat het een gedachten was maar blijkbaar is het een gevoel en ik kan het niet meer onder controle houden. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Het is allemaal zo moeilijk. Zo moeilijk dat ik bang ben om mezelf te verliezen. Bang dat ik het niet kan accepteren wie ik ben. Het gevoel van homo of bi zijn is heel anders dan hetero. Je voelt je anders dan 'normale' mensen. Je voelt je buitengesloten. Alsof je niet meer bij de mensheid hoort. Alsof ik nu zou zeggen dat ik een dier ben bijvoorbeeld. Dat vind ik wel echt raar als je zegt dat je een dier bent. Dan hoor je gewoon niet meer bij de mensheid. Ik vind homo enzo nog wel kunnen maar ja he. Je kan niet alles bepalen wat mensen kunnen voelen of niet. Oh, raoul roept me om te gaan eten. Ik hoop dat hij iets lekkers heeft gemaakt en dat matthy gevonden wordt.

Groetjes,

Robbie van de graaf.