Orta Karar II

2.11

Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın ❤

"Kahretmesin, Sinan'la kavga ettik." 

"Bence ayrıl kanka." Hızla kalkan el ile Emirhan'ın tarafına doğru küçüldüm, otomatik olarak Emirhan da beni korumak için kollarını siper etti. Kaşınıyorum biliyorum ama her kavga beni bu kadar ilgilendirecekse üçümüz için de hayırlısı bu olacak.

"Bir kere olsun yanına geldiğimde şu lafı etme."

"Bir kere olsun yanıma şu konu ile gelme." Derin bir nefes çekip gözlerini kapattı, bu sanırım 'Seninle dalaşırdım ama anlatmaya ihtiyacım var.' demekti. Çünkü genelde ağzıma geçiriyor biliyorsunuz. 

"Beni aldattığını düşünüyorum." Çok utanarak ve dudağı büzülerek söylemişti. Kanmayınız efendim, bu durumu sene içerisinde 8 kere falan yaşadık. 

"Bu seferki teorin ne?" 

"Teori falan yok öyle hissediyorum işte." Normalde kadın hissediyorsa vardır diyeceğim ama anasını satayım tek bir mantıklı işaret yok.

"Ne haber kankalar?" Hiç kimse konuşmaya girmek istemezken Bartu, büyük bir neşeyle dikdörtgen masada yerini aldı. Baş köşede Yüsra hüzünle yere bakarken gözlerini benimle buluşturdu ve hayırdır dermişçesine tek gözünü kırptı.

"Sinan." dedim. Başka bir şey söylememe gerek yoktu çünkü.

"Ayrıl kanka." Yüsra her duymasına diken gibi olduğu malum cümleyi duyunca kambur duruşu anında dikleşti ve esmer delikanlıya doğru bir tokat hamlesi oldu. Daha hızlı reflekslere sahip olan Bartu anında geri kaçtı ve iri kızın bileğini havada yakaladı, "Hoppa." 

Bartu gayet rahat bir görüntü verince Yüsra hışımla eline çekti ve 'Hiçbiriniz beni anlamıyorsunuz' duruşunu takındı.

"Kızım kabul et işte, demek ki artık istemiyorsun." Analiz işini bırak aslanım çünkü gayet net Sinan'a deli oluyor.

"Kes sesini Bartu ya." Sinan ve Yüsra'nın arasındaki elektrik taş çatlasın 1 ay sürmüştür, aslında Yüsra verdiği tepkilerde haklı demesem beni taşlarlar. 

"Sinan ile konuşmayı hala düşünmüyor musun?" 

"Neyim ben? Psikolog mu?" 

"Daha 4 senen var ama evet." Gözler yine sinirle açılmıştı. Konuşsam dert konuşmasam ayrı dert. HELP!

"Yahu bacım ilişkilerde konuşulur, istersen ben konuşayım." Az da olsa yumuşama beklerken Yüsra bu sefer kükremişti, "Sen hiç karışma." 

Bu sefer korkmak yerine sıkılmıştım, ikizlerden. Lisedeki arkadaşlığımız yıkılıyormuş hissiyatı veriyordu. Büşra, Hukuk kazanmış ve görüştüğümüz anlar gerçekten çok kısıtlıydı. Biz vakit ayarlamak için çaba sarf ederken yalan dolan bir kaç mesele ile bizi her zaman ekiyordu. Yüsra'nın durumu ise daha karmaşık, sadece içini dökmek istediğinde yanımızda oluyordu. İyi günün hiç mi yok bacım?

Allah'tan güvenli limanım Nuray her zaman yanımdaydı, taşınmışlardı ama daha yakına. Sanırım artık bizden hiç çıkmıyor ve bu Emirhan'ın işine pek gelmiyor. 

Özellikle üniversite kazanamadığımdan beri benim için canlı bariyer olmuştu. Ne beni yalnız bırakıyor ne de bana tek bir laf gelmesine izin veriyordu. İlk kitapta Nuray'a sövenler utanır mı?