Dashuri e pafund

24

Rrezet e diellit shndrisnin trupat e tyre që ishin të lidhur e të ngatërruar me njëri-tjetrin. Një zile telefoni u dëgjua duke bërë që ajo të ankohej në gjumë e lëvizi më shumë.

-Ervier, merre atë dreq telefoni-u ankua ajo dhe ai shfryu. U ngrit duke marrë telefonin, dëgjoi që foli me dikë dhe u kthye përsëri tek ajo. Buzëqeshi kur e shikoi atë që e kishte zënë gjumi përsëri, e shtrirë me bark. U shtri afër saj, e i hoqi çarçafin që mbulonte vetëm pjesën nga mesi e poshtë me ngadalë. Vazhdon e puth atë në qafë e në të gjithë kurrizin

-Hmmmm....Ervier-murmurit në gjumë ajo

-Mirmëngjes rrezedielli-i pëshpëriti mbi lëkurën e saj të lakuriqtë.

-Mirmëngjesi mon amour -i tha pa lëvizur duke shijuar puthjet e ledhatimet e tij.

-E di që seksi në mëngjes është i shëndetshëm?-i pëshpëriti me zërin e trashë nga eksitimi e duke e puthur në qafë, me dorën që ia shëtiste në trup

-Ervier, e kemi bërë dhjetë herë mbrëmë. Jam e lodhur.

-Nuk mund të fryhem kurrë me ty-i tha dhe u fut brenda saj pa pritur fare për ndonjë miratim nga ana saj.

-Ahh, Ervierr -rënkoi dhe shtrënguar çarçafët ndër duar

-Të dua kaq shumë-i pëshpëriti në qafën e saj ndërkohë që rriste ritmin brenda saj

-Të..d.dua dhe..un.në shumëë-tha midis rënkimesh ajo.
______

Hyri në dhomën e saj dhe e gjeti të qante. Ishte strukur në shtratin e saj , me gjunjët e mbledhur me krah, e qante me dënes. U afrua ngadalë drejt saj dhe u ul aty pranë. Shikoi disa të nxira në krahët e saj. Sytë iu errën më keq dhe tërbimi zuri vend brenda tij.

-Amor -i tha dhe i fërkoi flokët, ndërsa ajo u hodh nga frika. Fshiu fytyrën me shpejtësi dhe shikoi e çuditur nga ai.

-Çfarë po bën këtu?-e pyeti me zërin e ngjirur nga të qarat. Në faqe kishte një shenjë tjetër.

-Çfarë të ka ndodhur?-e pyeti dhe i kaloi gishtin mbi të vrarën, duke bërë që ajo të dridhej.-Kush ti ka bërë ? 

Ajo nuk foli, thjesht qëndroi në heshtje me shikimin drejt dritares.

-Nemesis, me ty po flas. Kush ti bëri këto?-përsëriti.

-Nuk dua të flas-tha ajo duke mbledhur më shumë gjunjët

-Amor, do më duhet të vras çdo njeri që të afrohet, nëse nuk flet tani. Kush ti bëri ?

Nemesisi e shikoi njëherë gjatë në fytyrë dhe përsëri uli kokën në heshtje. Mateo qëndroi i heshtur derisa të qetësohej plotësisht.

-Nuk iki pa më treguar-i tha përsëri.

-Pse? Çfarë do të bësh nëse merr vesht të vërtetën?

-E thjeshtë. Do ta gjej e do ta vras.

-Mjaft u përfshive në problemet e mia-i tha e lodhur

-Amor-i kapi fytyrën me të dyja duart dhe i fshiu lotën me gishtat e mëdhenj.-Vetëm më thuaj. Kush ishte ai trap që ti bëri këto?

-Vëllai-tha dhe Mateo ngriu. Do të kishte dashur që të ishte dikush tjetër, jo vëllai.

-Vëllai?-përsëriti ai