PT ( 4 )

135 19 0
                                    

( Zawgyi )

"ေနၾကာေတြက ေနမင္းရွိရာအရပ္ကိုဘဲေမ်ွာ္တယ္တဲ့ ၿပီး
ေတာ့ ေနမင္းကေတာ့ ေနၾကာတစ္ပြင့္ထဲအေပၚကိုဘဲမဟုတ္
ဘဲေနၾကာပန္းတိုင္းကို အလင္းေပးတာ ငါကသူ႔တစ္ေယာက္
ထဲကိုၾကည့္ေပမဲ့ သူကငါတစ္ေယာက္ထဲကိုတင္မဟုတ္ဘဲ
တျခားသူေတြကိုပါၾကည့္ေနတာ"

"ကဗ်ာမဆန္လိုက္တဲ့စာသား!"

ေဆာခ်န္းဘင္းရဲ႕ စကားေတြကို ဟန္ဂ်ီေဆာင္းကယုတ္တိ
ရွိရွိပင္ဝင္ျဖတ္သည္။

"အသာေနစမ္းပါ ငါ့ပါငါေျပာပါရေစ"

"မင္းအဲ့လိုေျပာေနေတာ့ မင္းေျပာေနတာ ဖီးလ္လစ္မွန္းငါတို႔
မသိေတာ့ဘူးေလ"

ခ်န္ကပါရယ္ရင္းဝင္ေျပာသည္။

"ဒီေလာက္ဘဲစ !"

လစ္ေလးနဲ႔ခ်န္းဘင္းကိုစေနၾကတာ ျပဇာတ္စထဲကေပါ့
လူတိုင္းနဲ႔ပတ္ၿပီစဖလစ္ေနတဲ့ ခ်န္းဘင္းလည္း ဖီးလ္လစ္နဲ႔
ဖလစ္မွလက္ေျမႇာက္ေလရေတာ့သည္ ဟိုကဘာသာစကား
သာသိပ္မတတ္ကြၽမ္းေသးတာ ဖလစ္တာေတာ့ပိုင္တယ္

"အဲ့ေတာ့ ....."

"ငါမေခၚနိုင္ဘူး ၿပီးေတာ့ ငါမၾကားလည္းမၾကားခ်င္ဘူး"

တကယ့္ကိုဟန္ဂ်ီေဆာင္းနဲ႔ဟြမ္းဟြၽန္းဂ်င္းတို႔ပင္ သုံးရက္ရွိ
ေနၿပီ အခုထိ အခ်စ္ေလးလို႔ေခၚရမွာကိုေခၚလို႔မထြက္ၾက

တျခားစာသားေတြဘဲ က်က္ထားတာ အခ်စ္ေလးဆိုတာကို
ေတာ့ထည့္မေခၚၾက

တျခားသူေတြနဲ႔က်ေခၚလိုက္ၾကတာမ်ား သူတို႔မဟုတ္သလို
ဘဲ သူတို႔ခ်င္းက်ေတာ့မေခၚၾက

"မေခၚလည္း ဇာတ္ၫႊန္းထဲမွာ မင္းတို႔က ငါတို႔ကိုေမြးရမွာ
ဘဲေလ"

သားႀကီးေနရာလုပ္ရမဲ့ ခ်န္းဘင္းကဝင္ေျပာလိုက္သည္။

"ဒီလိုလုပ္ေနလို႔ ငါတို႔ကိုမေမြးရင္ ေနရင္းထိုင္ရင္းျပဳတ္ဦး
မယ္"

သားငယ္ေနရာလုပ္ရမဲ့ ခ်န္း ကပါဝင္ေျပာလာသည္။

ဘယ္နွယ့္ ကေလးကနွစ္ေယာက္လဲ

ခ်န္းနဲ႔ခ်န္ဘင္းလည္း သူတို႔လုပ္ရမဲ့ အပိုင္းေတြကို ထပ္ခါ
တလဲလဲေလ့က်င့္ေနၾကသည္။

The way you beside meWhere stories live. Discover now