Yazarın anlatımıyla.
Asel dudaklarını aralamış,tam bir şey diyecekken kapı açılmıştı ve az önce ki adam teker teker içeriye girmiştiler.
"Sorguya devam ede biliriz o zaman."
Dedi az önce konuşan adam,hepsi Nehir'e baktı.
"Ben bir şey bilmiyorum."
Dedi Nehir de ürkek bir tavırla.Adamlar Alp'a baktığında Alp'ta omuz silkti.
"Benim de olay hakkında bir bilgim yok."
"Ben yaptım."
Dedi Asel,kimsenin yüzüne bakmadan konuşuyordu,bir süre her kes sessiz kaldı.Bakışların hedefi sadece Asel'di.
"Niye bakıyorsunuz,ne zamandan beri aradığınız katil benim işte,tutuklayın beni,dava kapansın."
Her kesin gözlerine tek tek baktı,Asaf'ın gözlerine baktığında 2 saniyeden fazla bakamayıp bakışlarını yeniden boş tavana götürdü.
Boş tavan bazen her şeyden ve herkesden daha anlamlı ola bilirmiş.
"Sen yapmadın."
Dedi Asaf,Asel gözlerini ona çevirmedi,bakarsa dayanamazdı,biliyordu.
"Ben yaptım."
"Sen yapmadın."
"Ben yaptım diyorum."
Diyerek yükseldi bir an da Asel.
"O aradığınız acımasız katil benim!"
Her kes susmuş sadece Asel konuşuyordu,ayağa kalktı.
"Emin misin?"
Dedi iri bedendi adam düz bir şekil de.Asel güldü.
"Yaptığım şeyi bilmiyor muyum?"
"Tutuklusun."
"Kanıt olmadan birisini içeri atamazsın."
Dedi Asaf yaslandığı yerden ayrılarak,Asel'i bir kez kaybetmişti,acısına katlanamazdı.Onu kaybetmeyi bir kez daha göze alamazdı ve onu kaybetmemek için elinden gelenin en iyisini yapacaktı.
"Suçunu itiraf eden birini ata bilirim ama,öyle değil mi?"
Dedi adam ukala bir tavırla,oturup olan biteni izleyen Boz,Deren,Alp ve Nehir'e baktı.
"Siz söyleyin o zaman,katil kim?Kimden şüpheleniyorsunuz?"
Bir süre sessiz kaldılar,sonrasında gelen cümle herkesin nefesini kesmeye yetecek türdendi.
Derenin anlatımıyla.
Beynimin durduğunu hissediyordum.
Her şey ve herkes bulanıktı,sesler kulağıma sadece uğultu şeklin de geliyordu.
Bizden içimizdeki katilin kim olduğunu soruyordular.
O an dudaklarımı aralayıp herkesten ve her şeyden şüpheleniyorum diyemedim.Nefes almak istiyorum diyemedim,içimizde ki haini bulmak istemiyorum diyemedim.
Yine ve yine kaçmaya çalışıyordum.
İçimizde ki hainden kaçıyordum.
Korkularımdan kaçıyordum.
Ama bu sefer görünmez olan eller bacaklarımı ve ellerimi düğümlemişti.
Birisi acı çektiğinde ona koşamıyordum,sevdiklerim öldüğün de onlara koşamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANLI MÜREKKEP(Düzenlemede)
ChickLitİçimizdeki hain ruhlarımı boğuyordu. Katlediliyorduk. Ellerimiz bağlı değildi ama engel olamıyorduk. Bacaklarımız düğümlenmemişti ama kaçamıyorduk. Dudaklarımız kilitlenmemişti ama çığlık atamıyorduk. Bedenlerimiz sessizdi ama ruhumuz acı içinde kıv...
