The Gift

Part 15

Louisse

I worked as a designer here.  Interior designer to be exact.   Napakagaling ng mga kasama ko.  Very friendly din silang lahat.  Pero, pag trabaho na, trabaho talaga.  Puro seryoso na.  Pag na approve naman ang gawa ay party party na.

Worldwide ang clients ng employer ko kaya gusto nyang mag hire ng iba't ibang nationality. Para may inputs ang bawat bansa.  Napaka vast ng operations nila.  Sakop ang buong mundo.   Nang accidentally makita ng supervisor ko ang porfolio ko ay napahanga ko sya.  She then give me more assignments.  Naging busy na ako.  Sakto lang naman.  Iba sila dito.  Eksaktong eight hours, alis o uwi na agad.  Nine to five talaga.  Kaya gustong gusto nila kaming tatlo kasi we are willing to go the extra mile.  Nasa puso ang work.  Tinatapos ang dapat matapos.  Kaming tatlo ang pinaka busy sa firm.  Wala kaming trabaho na di binabayaran.  Kaya malaki ang ovetime pay namin.  Nakakagala tuloy kami, pag weekends. 

Nakalimutan ko sya sandali.  Pag gumagala kami at pag busy ako sa work ko.

Nasa Bern kami.  Capital city of Switzerland.  Nakakabilib ang architecture nila.  I took so many pictures at pinapadala thru email kay Jaja.  Gusto na nga sumunod sa akin.  Sabi ko naman.  Mag aral sya ng mabuti.

They love my designs at in demand ito sa mga clients namin.  Kakaiba raw.  May uniqueness at authenticity.

Grabe ang fulfillment na nararamdaman ko.  Kumikita na ng malaki masyadong punong puno pa ang ego ko, hahahaha!

Malayo nga lang sa family ko.

Hindi ako nagbakasyon after eleven months ko.  Two years lang naman ako dito kaya sinagad ko na.  Nagtaka nga ang dalawa sa akin.

Ella :  Okey ka lang, Louisse?

Jia :  Di mo ba nami miss mama mo at si Jaja?

Louisse :  Kaya nga sinasagad ko para makapiling ko na sila ulit.  Para makaipon ako agad.  Pag uwi ko, di na ako babalik.

Nalungkot naman sila.

Ella :  Bakit naman di ka na babalik?  Dalaga ka pa naman, a!

Louisse :  Pampa ayos lang ng bahay at pambili ng sasakyan at konting ipon, ganon!

Jia :  Baba naman ng ambition mo, Louisse.

Louisse :  Ganyan lang talaga.  Magta trabaho naman ako don pag uwi ko.

Ella :  At saan naman yon?

Louisse :  Doon nagwo work ang  beshy ko.  Maganda daw na company yon. 

Ella :  Ano name?

Louisse :  DL Indutsries.

Jia :  Wow!  Matatalino lang naman tinatanggap nila!

Ella : Hello!  Valedictorian kaya si Louisse.

Jia :  Ay!  Kaya naman pala!  Ako rin.  Di ako magpapaka alipin dito.  Maliban na lang kung dito kami ng mapapangasawa ko.  Pero, may sarili syang business sa Pilipinas.  Kaya di keri.  Uwi na rin ako.  Siguro, mga two years pa.

Ella :  Oy!  Iiwan nyo ako dito?

Jia :  Uwi ka na rin, ate Ella!  Tagal mo na dito!

Ella :  Sabagay.  In two years time.  Tapos na mga pamangkin ko.   Doon na rin ako mag work.  Maliban na lang kung makakatagpo ako dito ng mapapangasawa, hahahahaha!

Nagtawanan na kaming tatlo.

Nakatingin ako ngayon sa video na pinadala ni Jaja sa akin.  Latest update sa bahay namin.  Napaayos na rin namin ito.  Ang ganda na ulit nito.  Napalitan na ang bubong.  At marami pang napagawa.  Total renovations ang ginawa.  Napangiti ako sa accomplishment ko ngayong taon.

May naipon pa ako para sa sasakyan namin.  Konti na lang ang kulang.  Tamang tama ang dalawang taon ko dito.

Bean

Eighteen months.  Eighteen months ko nang hindi sya nakikita.

Napakahirap.  Pinigilan ko ang sarili ko na e text o tawagan sya.  Ayoko na syang gamitin sa sarili kong kaligayahan.  Nakokonsensya na ako, sobra.  She is not like the other girls na naikama ko.  They have their consent.  Pero, sya, she had no choice.  Sana.  Tinulungan ko na lang sya.

Uminom ako ulit ng beer.  Nasa terrace ako ng condo ko ngayon.  

Bakit ba hindi ko sya makalimutan?  Bakit palaging pumapasok sa isipan ko ang mukha nya.  Ang mga ungol nya.  Ang mahigpit nyang mga yakap sa akin pag malapit na syang matapos.

Ang napaka amo nyang mukha na natutulog habang nakayakap sa akin.

At ang tawa nya nong nasa Samal kami.

Yon  ng huling pagkakataon na huli kaming magkasama.  Araw araw ko syang ginalaw non.  Walang kapaguran at walang sawa.

Di sya mawala sa isip ko.  Di naman ako makapagsabi sa mga kaibigan ko dahil we meet on a very unique circumstances.     Matinding pangangailagan nya at.....she was just a gift.

Napasabunot ako sa ulo ko.  Kumuha ako ulit ng beer sa ref.  Nakatanaw lang ako sa labas ng condo ko.  Linulunod ang sarili ko sa alak.

I tried.  I tried so hard na ibaling sa iba.  Pero, wala.  Wala na akong gana sa kahit na sino.  Kahit gaano pa sila kaganda.

Dahil para sa akin ay sya lang ang pinaka maganda sa lahat.  Sya lang ang gusto ko.

Tito Bong :  Bean.  I want you to check this.  Pag okey na sa yo.  Approve ko na yan.

Bean :  Okey, tito.

Tito Bong :  Are you okey?

Napatingin ako kay tito Bong.

Bean :  Yeah.  Why?

Bong :  Napakalayo ng tingin mo.  Lately, napansin ko na parang may malalim kang iniisip.  Ano ba yon?

Bean :  W-wala po, tito. 

Bong :  Nandito lang ako.  Kung may problema ka, kahit ano.  Kahit problema sa puso.

Napangiti ako.

Bean :  Thank you, tito.

Bong : O, labas na ako!  Bye.

Bean :  Bye, tito.

Napatingin ako sa binigay sa akin ni tito.  Blue print ng bagong project namin.  Condominium na naman.