Nasa airport ako ngayon and nakatayo ako dito sa may entrance. I'm hoping that he'll come. Nung nag movie marathon kami and I told him that I'm leaving. Kinabukasan non, nagising ako na ako lang mag isa roon sa bahay nila. Then, days after ay pumupunta ako sa bahay nila but sabi ng katulong nila na lagi daw siyang sinasama sa business trip ng Lolo niya.
I also contacted him but, voice mail lagi sumasagot sa tawag ko sa kanya and sa text, no reply.
I know he is upset.
Kahit naman gusto ko na makasama siya sa huling araw na pwede pa kami magbonding kaso wala, busy siya and ako busy rin sa huling get ready ko para umalis. I know I hurt his feelings but I'm not just ready yet and ayaw ko maging unfair sa kanya. Iniisip ko lang din ang mga what ifs.
He is such a great boy-friend and I know that he'll be extremely great as a boyfriend but I don't think kaya ko sa ngayon. Takot ako, takot talaga ako na ma failed.
Last call for the flight to Italy
"Asan na ba siya?" I look at my watch. Ilang oras na din ako na nakatayo rito. Kanina oa ako naghihintay sa kanya. He knows na Sabado ang flight ko. I was hoping that he would see off, kahit bago ako umalis, sana makita ko pa siya.
Napayuko naman ako and tumalikod na but napahinto ako ng may nabunggo ako.
"Mahilig ka talaga mambunggo noh?" napatingin ako sa kanya. "Ang tagal ko ng nakatayo rito sa likod mo, hindi mo talaga ako napansin?" Takang tanong niya sa akin. Napanganga ako.
"Akala ko hindi ka magpapakita sa akin ngayon bago ako umalis." sabay yakap ko sa kanya.
"And the crying lady is now in tears." sabi niya.
"Hindi na crying baby?"
He giggle. "No, lady kana eh." Umiiyak lang ako habang yakap siya.
"Sorry, sorry sa mga--"
He looked at me. "It's okay Keith."
"You came." Tumulo ang luha ko na pinunasan niya.
"I did." Sabay bigay sa akin ng black handkerchief niya na may naka embroid na letter DH. "Wala ako roon, so use that." Sabi niya. Tumango ako.
"Behave ah." sabi ko sa kanya. Tumawa naman siya.
"Not gonna promise." sabi niya. I look at him sabay taas ng kilay.
"Tahan na, baka isipin pa nila ako nagpaiyak saiyo. Judgemental pa naman ang mga tao." Mahinang sabi niya sa akin. Napangiti naman ako sa kanya.
"You take care and dapat wag kang iyakin doon, wala ako doon na magpapatahan saiyo." sabi niya habang nakatitig sa akin.
"Tsaka, learn na maging matapang."
"I will."
May kinuha siya sa may likuran niya and binigay sa akin.
"Here, para hindi mo ako makalimutan." Sabi niya.
"Thanks." Sabay tanggap ko sa maliit na paper bag na bigay niya.
"Take a look at it " sabi niya and tinignan ko ito. Maliit na picture frame na may picture naming dalawa. Iyong naglalaro kami ng beach volleyball.
Tumingin ako sa kanya sabay ngiti. "Oo pala, Ikaw, hinay hinay lang sa pagkain. Tumataba na ang mga pisngi mo oh." sabay pinch ko ng magkabilang pisngi niya.
"May abs pa ako, hawakan mo." Sabay hawak sa kamay ko at ipapahawak sana niya. Hinampas ko naman siya. Tumawa naman siya ng konti.
"I'm gonna miss you." sabay yakap ko sa kanya ulit. "Mamiss ko ang pagiginv makulit mo."
"I'm gonna miss you more." bulong niya sa akin at niyakap ako ng mahigpit.
Final call for the flight to Italy
"I gotta go." Bulong na sabi ko. Niyakap niya ako ng mas mahigpit. "Drake, I ca-can't bre-breathe." sabi ko. Kumalas naman siya sa yakap and cupped my face.
"Drake." Malungkot kasi siya. He smiled and kissed me on the forehead. "This isn't goodbye." sabi ko. Tumango naman siya.
"See you soon." sabi niya. Ngumiti naman ako at tumalo na naman ang mga luha ko. Pinunasan niya ulit ito at hinalikan ang noo ko ulit.
"Go, baka maiwan ka sa eroplano. Iyon talaga ang sign na papakasalan talaga kita agad agad." sabi niya. Napangiti naman ako at hinalikan siya sa magkabilang pisngi niya.
"See you soon, Mr. Cry-maker." nakangiting sabi ko.
"Shhh, baka may makarinig nakakahiya." Bulong na sabi niya. Napatawa naman ako. Niyakap ko siya ng mabilisan and naglakad na. I glance at him.
"Go, ikaw nalang ang hinihintay." sigaw niya. Tumango naman ako. Kumakaway siya sa akin sabay flying niya. Tumakbo na ako papasok kasi baka maiwan na ako ng eroplano.
---
Drake's POV
Matamlay ako na sumakay sa kotse ko. Napatingala naman ako sa eroplano na nakalipad na.
"Take care Keith." Sabi ko at inistart na ang engine.
Andito ako ngayon sa Lions Bar. Sa oras na ito, nasa eroplano parin siya kasi ilang hours rin ang biyahe niya. Nakatingin lang ako sa picture niya na kinuha ko kanina. I'm gonna miss her so much.
She is flying to Italy for her own good, for her future and as her special friend, nakasupporta lang ako sa kanya. Hindi ko naman ugali ang pagiging selfish kaya hindi ko siya pipigilan kahit na gustong-gusto ko siya na andito lang kasama ko.
Yeah, I'm like the Beast and she my Belle. Kaso, sa movie. She came back for him and may happy ending sila. Kami kaya ni Keith?
I'm maybe six thousand miles apart from her but I know, this will help us grow individually and be more mature. She will work hard for her future, I'll work hard too. So that, when we meet again, maybe, hehe, baka sa future pwede na maging kami.
I wish and hope that she is gonna be totally fine there. She is all alone and I'm proud of her dahil ang tapang niya pero iyakin iyon. Sana naman hindi siya laging umiiyak doon. Wala ako doon para yakapin niya at patahanin siya. I will gonna miss her hugs too. Lagi pa naman iyon yumayakap sa akin tuwing umiiyak siya, ang baby non eh, but now she is a lady and will become a woman.
See you soon, my Belle.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
