Mafya altındaki iki gencin kontrol edemediği karşılıklı duygular onlara nasıl mal olacaktır?
♠️♥️♣️♦️
Kural 1: Düşman ailelere bilgi taşıyamazsınız.
Kural 2: Görev sırasında madde kullanamazsınız.
Kural 3: Aileniz hariç kimseyle iletişim kuramazsını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sana da merhaba Jennie. Hoş bulduk." ^^
Liderlerinin omzunun kapalı olması dikkatimi çekmişti. Şu ana kadar gördüğüm kadınların hepsinin dövmeli kısmı açıktı.
Patronumuz istediği tepkiyi alamayınca kaldığı yerden devam etti. "Of... Maça sembolünün anlamı ordudur. Ve ben kimseye güvenmem. Azıcık bile tanımıyor musun?"
Alaylı bir şekilde "Ah doğru, Leeknow kalpsiz çocuktu. Onun duygularla işi olmazdı." dedi.
Önümüze konan içeceklerin kokusuyla dikkatim dağıldı. Garip bir kahve karışımıydı.
"Önce sen iç Jennie."
Kadın sakin bir şekilde güldükten sonra "Zehirleyeceğimi mi düşünüyorsun?" dedi ve bardağına uzandı.
Leeknow hemen ayağa kalkıp kendi fincanıyla onunkini değiştirdi. Jennie pes etmiş bir şekilde onu yavaşça alkışladı. "Vay be... Hakikaten manyaksın."
"Teşekkür ederim." ^^
O içtikten sonra biz de tedirgin bir şekilde içtik. Tadı o kadar güzeldi ki dayanamayıp sesli konuştum. "Daebak... Daha önce böyle bir şey içmemiştim!"
Jennie gülünce yanakları tombikleşiyordu. "Afiyet olsun! Patronunuzun aksine tatlı kişiler de varmış aranızda."
Jisung konu daha fazla dağılmadan ciddi moda girdi. Jennie'yle bir şeyler konuşuyordu ama anlamıyordum.
"Sizin çocukların hepsi lazım bana. Karolarla buluşma düzenleyeceğim ve köstebeğimin dediğine göre beni öldürmeyi amaçlıyorlarmış."
-Karşılığı ne olacak Jennie?
-100 Milyon Won.
-Aptal mıyım sence? 1 Milyar Won. ^^
-Aptal değilsin. Şerefsizsin.
Leeknow bunu duyunca kahvesini ileri itip ayağa kalktı. "İstersen başka bir aileyle anlaş. Ben son miktarı söyledim-"
"Dur dur tamam. Otur... Sizden başka kimseye güvenemem."
Leeknow sırıtıp geri oturdu. "Kemik kadrom aşağıda gördüğün 40 kişi. Sadece 4 saatliğine izin veririm. Akşam 8'den sonra alabilirsin. Hepsini canlı bir şekilde geri istiyorum."
"Canlı kısmına söz veremem. Bunun için beni değil, onları tembihlemelisin." dedikten sonra kahvesinden son bir yudum aldı. Bununla seslice yutkunup birbirimize baktık. Yaşama garantimiz yoktu.
Anlaşmalar imzalanınca ayağa kalktık. Zemin kata indiğimizde kadınların yanına oturup sohbet eden bizimkileri gördüm ve hayretle güldüm.
Bill de nereye gidersek gidelim bileğimi her zaman tutuyordu. Beni çocuğuymuş gibi peşinde sürüklüyordu. Onun sayesinde korunuyormuş gibi hissediyordum.
