Η Ζωή μιας Φοιτήτριας Στην Κομοτηνή

Αθήνα - Κομοτηνή - Κύπρος

Ξεκίνησαν μαζί με τον Μάνο αφού πρώτα πήρε άδεια από την δουλειά του για  Κομοτηνή με το αμάξι. Πάνε για να δουν τι γίνεται με τα μαθήματα της Νάντιας. Όπως είναι φυσικό ο Αντώνης το ήξερε. Η Νάντια δεν ήξερε πως να αντιδράσει αφού ήταν η πρώτη φορά εκεί μετά από τόσο καιρό. Ξανα πίσω  στον τόπο του εγγλήματος. Έτσι ένιωθε.Κρατούσε  σφιχτά το χέρι του Μάνου και με τα δυο της χέρια . Ο Μάνος χαλαρός ήρεμος όπως πάντα. Κάθονται να πιουν το καφεδάκι τους και τσουπ ο Αντώνης. Φαινόταν χαλαρός. Αδυνατισμένος από ότι ήταν  κομψός όπως πάντα ντυμένος.
Ωπ καλώς τα παιδιά τι γίνεται; και αγκαλιάζει τον Μάνο με μια αντρική αγκαλιά
Που 'σαι ρε αδερφέ του κάνει!! Νάντια γεια.
Γεια του απαντά πίσω. Προσπαθώντας να ρυθμίσει την καρδιά της και την αναπνοή της από την ταχυπαλμία .Ξεκίνησε να τρέμει. Ο Μάνος το αντιλαμβάνεται αμέσως και την  χώνει στην αγκαλιά του.
Πώς και από δω;  κάνει στον Μάνο . Μετά από έξι και κάτι μήνες ξανά στον τόπο όπου η ζωή της Νάντιας άλλαξε τόσες πολλές φορές που δεν ήξερε αν ήθελε να θυμάται ή να ξεχάσει.Που έμαθε πως πρέπει να παλεύει για αυτά που θέλει. Που έμαθε ότι η ζωή εκεί έξω είναι δύσκολη και πρέπει να εκτιμά αυτά που οι άνθρωποι που την αγαπούν της δίνουν. Που κατάφερε να συνειδητοποιήσει τους αγώνες και τις θυσίες έκανε οι γονείς της για εκείνη.
Και εκεί όλα ήρεμα και καλά  μέσα στις σκέψεις της ο Αντώνης κάνει την πιο καθοριστική ερώτηση στον Μάνο .
Η θεία πώς είναι; Πώς τα πάει η μάνα σου ρε; Έχει πολύ καιρό να δω την αγαπημένη μου Άντρη .  Να της το πεις ότι μου έλειψε και να της πεις ότι θέλω να φάω από την καρυδόπιτα της σύντομα.
Ο Μάνος μένει σιωπηλός και κοιτάζει την Νάντια με αγωνία. Ο Αντώνης κατάλαβε ότι η Νάντια δεν ήξερε ότι ο Μάνος είναι επίσης από την Αλβανία .
Πάω τουαλέτα λέει η Νάντια βιαστικά και σηκώνεται. Ο Αντώνης κρατά κάτω τον Μάνο. Την κοίταζε με τα μάτια του γεμάτα αγωνία να απομακρύνεται με γρήγορα βήματα.
Ρε μαλάκα του λέει γιατί δεν της το έχεις πει; τον ρωτάει.
Τι να πω ρε Αντώνη ότι είμαστε από Αλβανία; Οι γονείς μας εκεί βρέθηκαν λόγω του πολέμου. Έλληνες είμαστε της Αλβανίας. Εξάλλου ξέρεις τι φήμη έχουν οι άνθρωποι από την χώρα αυτή. Νομίζουν ότι όλοι είναι εγκληματίες. Ότι μόνο κλέφτες, κακοποιούς και οτιδήποτε σκάρτο υπάρχει στην γη για αυτό φταίνε όσοι έχουν σχέση με την Αλβανία. Την ξέρεις αυτή την ηλίθια νοοτροπία καλά.Οι παππούδες μου, οι γονείς μου Έλληνες είναι. Κρατούσε το κεφάλι του και χτύπησε το χέρι του με δύναμη στο τραπεζάκι.
Όχι ρε γαμωτο, όχι ρε γαμωτο πάλι. Δεν γίνεται να μου συμβαίνει αυτό ΠΆΛΙ. Γρίλησε μέσα από τα δόντια του. Αντώνη την Νάντια δεν γίνεται να την χάσω του κάνει βγάζοντας από την τσέπη του ένα μικρό κουτάκι με δαχτυλίδι.
Είμαι έτοιμος ρε φίλε από καιρό για αυτήν . Αυτή είναι που με έκανε να αναθεωρήσω για όλα. Να θέλω να τα αφήσω πίσω μου και να κατασταλάξω. Να κάνω οικογένεια μαζί της ρε Αντώνη.
Ο Αντώνης μένει σιωπηλός πόνεσε πολύ αυτό τον Αντώνη.
Θα πάω να την βρω λέει και σηκώνεται πάνω. Ο Αντώνης τον κρατά από τον ώμο και από το χέρι.
Μάνο δώσε της χρόνο μην πας ακόμα.
Η Νάντια βγαίνει από τις τουαλέτες φανερά προβληματισμένη και αναστατωμένη.  Ο Μάνος βάζει γρήγορα το κουτάκι με το μονόπετρο στην τσέπη του πριν το δει η Νάντια.
Κάθετε γρήγορα και βάζει τα χέρια της στο τραπέζι μαζί με τα δάχτυλα της πλεγμένα.
Θέλω να μου τα πεις όλα του λέει και σηκώνει το κεφάλι της στο Μάνο.
Μάνο θέλω να μου πεις όλη την αλήθεια εντάξει; Όλη !!
Ο Αντώνης φεύγει και ο Μάνος το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να βγάλει την ταυτότητα του στο τραπέζι.
Ορίστε της λέει μεγάλωσα στην Αυλώνα από Έλληνες γονείς και παππούδες. Ο πάππους μου είχε τα ΚΤΕΛ Αθηνών. Με τον πόλεμο εγκλωβισμένοι έμειναν εκεί. Είμαι Χριστιανός ορθόδοξος και ήρθα στην Ελλάδα πριν από 20 περίπου χρόνια έχω  ελληνική και αλβανική υπηκοότητα. Η γιαγιά μου ακόμη μένει σε ένα χωριό κοντά στην Αυλώνα. Μιλάμε όλοι μας ελληνικά αλλά και αλβανικά. Μεγάλωσα με ελληνική μουσική και ακούω Τσιτσάνη από μικρό παιδί. Έχω δύο ονόματα γιατί αυτό μας βοηθούσε για μια πιο εύκολη ζωή εκεί. Νάντια είμαι αυτός που γνώρισες ότι γεννήθηκα εκεί δεν αλλάζει κάτι σωστά; την ρωτάει με αγωνία. Μάνο αλλάζει του λέει και το ξέρεις καλά αυτό. Ο Μάνος τραβιέται από το τραπέζι. Γέρνει πίσω στην καρέκλα. Κλείνει τα μάτια του και παίρνει μια βαθιά ανάσα περιμένοντας την τελευταία πράξη του έργου της ζωής του.
Δεν με νοιάζει από που είσαι, που γεννήθηκες ή σε ποιον Θεό πιστεύεις αλλά το ότι μου το έχεις κρύψει. Πότε δηλαδή θα μου το έλεγες; Πιστεύεις ότι σε αγαπώ γιατί είσαι Έλληνας ,Αλβανός ή Κύπριος; του κάνει.
Εσένα αγαπώ όχι την χώρα που γεννήθηκες.
Τι; αγαπώ ; είναι μεγάλη λέξη της λέει. Είναι πολύ νωρίς για ένα νεαρό κορίτσι όπως εσύ να ξέρει τι είναι η αγάπη χωρίς εμπειρίες χωρίς να ζήσει την ζωή.
Η Νάντια πια σίγουρη για το τι θα κάνει του λέει.
Ζούμε μαζί σχεδόν μισό χρόνο, κάθε μέρα είμαστε μαζί. Περάσαμε τόσα.
Κάπου εκεί σταμάτα απότομα να μιλάει. Παίρνει τον χρόνο της αφού επεξεργάζεται στο μυαλό της αυτό που μόλις της είπε ο Μάνος. Ξεκαθάρισαν όλα, το παζλ είχε ολοκληρωθεί στο μυαλό της.Η αυλαία έπεσε,της έριξε την χαριστική βολή με αυτό που είπε. Μετα από λίγη ώρα  σιωπής η Νάντια του λέει
... ναι ίσως να έχεις δίκαιο.  Φεύγουμε!!! του λέει επιτακτικά και θυμωμένα.
Μωρό μου το να πεις σε κάποιον ότι τον αγαπάς είναι μεγάλη υπόθεση δεν είναι τόσο απλό. Το σαγαπω σημαίνει για πάντα δικός σου.Για πάντα μονάχα εσένα για όλο  το υπόλοιπο της ζωής σου. Προσπάθησε ο Μάνος να φτιάξει την βλακεία που μόλις έκανε ή καλύτερα να εξηγήσει τι ήθελε να πει.
Το ξέρω του απαντά κοφτά.
Και εγώ ξέρω τι νιώθω. Είμαι ευγνώμων που σε γνώρισα, που έζησα όλο αυτό τον καιρό μαζί σου και με την οικογένειά σου. Δεν θα σε ρωτήσω για σένα γιατί την απάντηση μου την έσωσες πριν καν σε ρωτήσω . Κάποτε μου είχες πει τον άλλο πρέπει να τον αγαπάς όπως είναι και όχι όπως είναι τα γούστα σου. Να τον αγαπάς όπως είναι και όχι να τον αλλαξεις.Θυμάσαι; Αυτό τώρα ξέρω πως είναι. Σε ευχαριστώ που μου στάθηκες τόσο προστατευτικά. Ευχαριστώ που με έβαλες στο σπίτι σου και στην ζωή σου.Σε ευχαριστώ που ρισκάρες την φιλία σου για μένα. Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τόσα πολλά. Σε ευχαριστώ πολύ που γνώρισα την μητέρα σου.Σε ευχαριστώ πολύ για όλα. Δεν είναι αρκετό το ευχαριστώ όμως στο λέω με όλη μου την ειλικρίνεια.
Μπαίνει στο αμάξι και τον περιμένει.Δεν του άφησε περιθώρια.
Ένα μικρό άπειρο άβγαλτο κορίτσι έβαλε τα γυαλιά σε έναν κατά 10 χρόνια μεγαλύτερό της αντρα  με πολύ λίγες και απλές κουβέντες.
Φθάνουν Αθήνα την ίδια κιόλας μέρα η Νάντια βγάζει εισιτήριο για Κύπρο. Ενημέρωσε τους γονείς της τόσο όσο . Χωρίς πολλά πολλά.
Φωνάζει τον Μάνο και την κυρία Άντρη στο σαλόνι.
Θα ήθελα να σας μιλήσω τους λέει χαμηλόφωνα
Κυρία Αντρη να ξέρετε ότι είστε ένας υπέροχος άνθρωπος. Θα είστε για πάντα στην καρδιά μου. Θα σας  ευγνωμονώ για όλα τα υπέροχα πράγματα που κάνατε για μένα. Υλικά και άυλα. Είστε πρότυπο σωστής μάνας.Εχετε μεγαλώσει μια εξαιρετική οικογένεια με ήθος και αρχές.
Η κυρία Άντρη συγκινήθηκε κρατούσε όμως γερά τον Μάνο από το χέρι και του είπε ότι καλύτερα θα ήταν να καθήσουν όλοι μαζί στο τραπέζι. Όπως και έγινε μόνο η Νάντια δεν το έκανε.
Μάνο αγαπημένε μου Μανο. Ότι θα είσαι ο έρωτας της ζωής μου δεν θα το  καταλάβεις και πιστέψεις ποτέ. Δεν στο ζητώ εξάλλου. Μου έμαθες πως να αγαπώ και να αγαπιέμαι. Μου έμαθες ότι δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο στην ζωή. Με έκανες να καταλάβω αυτό που μου είχες πει κάποτε,ότι Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε του Οδυσσέα Ελύτη. Εύχομαι με όλη την δύναμη της ψυχής μου γρήγορα να φτιαξεις την οικογένεια που μου είπες ότι τόσο πολύ ονειρεύεσαι να κάνεις και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα είσαι εξαιρετικος σύζυγος και πατερας. Είσαι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος και τόσο μοναδικός τουλάχιστον για μενα. Θα είστε  πάντα στην καρδιά μου, στο μυαλό και στις προσευχές μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Με πονάει που γυρνάω Κύπρο .Δεν γίνεται να ήμαστε μαζί για αυτά και για άλλα πολλά.
Μιλουσε με ένα τόνο που δεν είχε μιλήσει ποτέ ξανά έτσι η Νάντια. Σοβαρό τελειωτικό ,σίγουρο και απόλυτο.
Στο μυαλό του Μάνου τριγυρνούσε συνέχεια αυτό ξανά και ξανά  γυρνάω Κύπρο. Ξανά και ξανά και ξανά .
Απόψε το βράδυ πετάω για Κύπρο τους λέει στο τέλος. Αυτό το άφησε άστο τέλος.
Αυτό έγινε η Νάντια γύρισε πίσω. Ποτέ και κανένας δεν έμαθε για όλα όσα έζησε εκεί. Κανείς και πότε δεν έμαθε ότι η Νάντια δεν θα αγαπά όπως θέλει να την αγαπούν.
Έμαθε ότι η ζωή δεν είναι ούτε εύκολη ούτε δύσκολη. Είναι απλά συγκυρίες,τύχη,και επιλογές. Δεν έμαθε ποτέ ξανά τίποτα για τον Μάνο, τον Αντώνη,την Αντρη τον Χρήστο, την Μαρία  τον Στέφανο και όλους εκεί, για πολλά τουλάχιστον χρόνια δεν ήθελε να ξέρει.
Το μόνο που είχε ως στόχο πια ήταν περάσει τις εξετάσεις της για την Αστυνομική ακαδημία και το έκανε.