Η Ζωή μιας Φοιτήτριας Στην Κομοτηνή

Η αρχή του τέλους

Νάντια σε περιμένω της λέει . Θα βγαίνανε έξω οι δυο τους . Θα πάνε για φαγητό.
Την κοίταζε από την πόρτα του μπάνιου που κοιτούσε τις τελευταίες πινελιές της στο μακιγιάζ της. Του άρεσε να την κοιτάζει όταν φτιαχνόταν.
Έτοιμη του λέει.
Σίγουρα; Δεν νομίζω
της κάνει με ένα πονηρό ύφος. Την σπρώχνει προς τα μέσα και κλείνει την πόρτα με το πόδι του. Την τράβηξε τόσο πολύ κοντά του που ένιωθε την ανάσα του στο πρόσωπο της.
Άλεξ θα αργήσουμε
του λέει και του σκαει ένα πεταχτό φιλί .
Ήταν δύο μήνες που ήταν μαζί ως ζευγάρι όμως το κράτησαν κρυφό από όλους. Ακόμα και από τις οικογένειές τους. Είχαν αποφασίσει να δουν πως θα κυλούσε το μεταξύ τους και μετά να τους το ανακοινώσουν.
Μμμμ μυρίζει υπέροχα του λέει
Πεινάει το μωρό μου;
της λέει
Σαν λύκος
του κάνει μια γκριμάτσα λύκου.
Εσυ όχι;
τον ρωτάει
Εγω χμ προτιμώ να φάω εσένα της απαντά.
Τον κοιτάει δήθεν θυμωμένα.
Εσύ που ξέρεις το μαγαζί τι καλό έχει να φάμε;τον ρωτάει
Τα πάντα Της λέει
Ερχόσουν συχνά εδώ ;τον ρωτάει
Ναι πολύ παλιά από τον καιρό που θυμάμαι. Ήταν παλιά ,μικρή ψησταριά και σιγά σιγά έγινε αυτό .
Σχολαγα από το σχολείο και ερχόμουν εδώ για μεσημεριανό και βραδινό.
Δεν προλάβαινε η μαμά στο σπίτι ε ;
Κάπως έτσι . Της απαντά
Η Νάντια κατάλαβε πως η ερώτηση της άγγιξε ευαίσθητο σημείο.Για αυτό και δεν το συνέχισε.
Κύριε Κώστα τι μου κάνετε;
Αλεξακο μου εσύ είσαι παλικάρι μου; του απαντά ο κύριος με την ποδιά στην μέση και το μολύβι στο αυτί.
Ο Αλέξανδρος σηκώνεται πάνω και τον αγκαλιάζει δυνατά . Ο κύριος Κώστας βουρκωμένος .Τον κοιτά όπως θα κοιτούσε ένας πατέρα τον υιό του. Από πάνω μέχρι κάτω και με χαμόγελο.
Βρε τον πιτσιρικά μου, έγινε ολόκληρος άντρας. Χρόνια και ζαμανια. Τι κάνεις παιδί μου πως είσαι τώρα ;
Μια χαρά κυρ Κώστα να βγήκαμε για φαγητό και της είπα θα σε πάω κάπου που θα γλύφεις τα δάχτυλα σου.
Γεια σας σηκώνεται η Νάντια από το τραπέζι και δίνει το χέρι της για χειραψία στον κύριο Κώστα.
Καλώς ορίσατε κορίτσι μου.
Κυρ Κώστα αυτή είναι η Νάντια λέει ο Αλέξανδρος.
Χαίρω πολύ κοπέλα μου. Αυτά εδώ είναι τα μενού σας μόλις είστε έτοιμοι φωνάξτε
τους λέει
Άφησε τους καταλόγους και φεύγει για την κουζίνα.
Πολύ χαρούμενος άνθρωπος, όλο θετική ενέργεια σκέφτεται η Νάντια για τον κύριο Κώστας.
Σε ξέρει από μικρό παιδί από ότι κατάλαβα έτσι; συνεχίζει την κουβέντα η Νάντια
Ναι ερχόμουν εδώ και με τάιζε .
της λέει κοιτώντας τον κατάλογο.
Η Νάντια τον κοίταξε απορημένη. Γιατί δεν θέλει να μιλήσει για το εστιατόριο . Επικράτησε σιωπή μεταξύ τους . Ακουγόταν μουσική από τα ηχεία του εστιατορίου.
Λοιπόν έτοιμη; την ρώτησε
Ναι θα πάρουμε μερίδες ή μεζεδάκια και για τους δυο τον ρωτάει
Δεν έχω πρόβλημα αγάπη μου της απαντά Αν θέλεις παίρνουμε μεζεδάκια και το βλέπουμε στην πορεία Αν θέλουμε και κάτι άλλο το παραγγέλουμε της λέει
Να παραγγείλω;
Ναι Άλεξ απαντά η Νάντια
Ο Αλέξανδρος δεν ήταν ιδιαίτερα σωματώδης, ήταν ψηλός και αδύνατος, είχε σκούρα μάτια τόσο σκούρο που πίστευες ότι το χρώμα τους είναι μαύρο! Ενώ ο Αλέξανδρος παράγγελνε το τι θα φάνε η Νάντια παρακολουθούσε τις κινήσεις του. Προσπαθούσε να ξεκλειδώσει με την γλώσσα του σώματος τα συναισθήματά του.
Τι θα πιούμε, Μπύρα ή κρασί; διακόπτει το σκανάρισμα της ο Μάνος.
Ο,τι θες του απαντά στα γρήγορα και συνεχίζει να τον παρακολουθεί.
Ο Αλέξανδρος κατάλαβε τι γινόταν όμως την άφησε να προσπαθεί.
Νάτα φαγητά σας παιδιά.Το κρασί κερασμένο από το μαγαζί τους λέει.
Ευχαριστούμε πολύ. Του απαντάνε και οι δυο ταυτόχρονα. Χαμογελάνε και οι δύο. Πέρασε η ώρα όμορφα και ήρεμα . Είχε αρχίσει να ψιλοβρέχρεχει. Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και κάθεται δίπλα της. Για να την κρατά αγκαλιά και συχνά να της δίνει πεταχτά τρυφερά μικρά φιλιά πότε στο στόμα πότε στο μέτωπο. Φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά πόσο ερωτευμένος ήταν. Η Νάντια, είχε το χέρι της στο πόδι του και τον χάιδευε . Βλέπανε την βροχή να δυναμώνει και μιλούσαν για το ότι θα έπρεπε να ανακοινώσουν ότι είναι μαζί ,σε σχέση τουλάχιστον στις οικογένειές τους.Ηταν πια σίγουροι και οι δύο τους ότι θέλουν να προχωρήσουν στο παρακάτω βημα. Αυτό που συνέβη εκείνη την στιγμή ήταν αδιανόητο. Δεν γίνεται σκέφτηκε κάποιος μου κάνει πλάκα. Δεν είναι αυτός.Δεν μπορεί να είναι αυτός. Ξεκίνησε τα τρέμει με το που γυρνάει και αυτός και την κοιτάζει. Στεκόταν όρθιος και την κοίταζε σαν να ένιωθε το ίδιο ακριβώς όπως και η Νάντια.
Ο Αλέξανδρος το κατάλαβε και ρώτα την Νάντια με ένταση.
Αυτός είναι; και σηκώνεται σαν στρατιώτης πρώτης γραμμής μπροστά στην Νάντια για να την προστατέψει.
Άλεξ ,Άλεξ αγάπη μου, κάτσε δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι. Όπως ήρθε έτσι και θα φύγει του λέει. Για να ηρεμήσει λίγο τα αίματα.
Γιατί φαίνονταν ότι μπορεί να γίνει το κακό.
Ναι , ήταν ο Μάνος!!! Είχε έρθει στην Κύπρο με αφορμή την δουλειά του. Είχε εθελοντική μετάθεση στην Κύπρο για το παράρτημα της δουλειάς του.Θα εκπαίδευε εδώ στην Κύπρο τους νέους υπαλλήλους της εταιρείας.
Δεν κρατήθηκε,δεν φοβήθηκε από την στάση του Αλέξανδρου και πήγε στο τραπέζι τους.
Καλησπέρα σας τους λέει
Καλησπέρα του απαντά μόνο ο Αλέξανδρος και συνεχίζει .Θέλεις κάτι να σε βοηθήσω; του λέει με ειρωνικό ύφος.
Όχι δεν θέλω κάτι από εσένα. Του λέει με έντονο ύφος.
Νάντια όλα καλά; Πως είσαι; απευθύνεται στην Νάντια
Όλα καλά Μάνο. Εσύ; του λέει.
Ο Αλέξανδρος άρχισε να εκνευρίζεται ακόμα περισσότερο με την κατάσταση.
Καλά είμαι. Εδώ με την δουλειά για μία βδομάδα. Ωραία χάρηκα πολύ που σε είδα της λέει. Και φεύγει. Κάθεται στο ακριβώς απέναντι τραπεζι.
Τον μαλάκα σιγοψιθυρίζει ο Αλέξανδρος .
Μωρό μου φεύγουμε πάμε σπίτι; λέει η Νάντια
Όχι θα μείνουμε εδώ.Δεν ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα και της στην χώρα μας της είπε φοβερά εκνευρισμένος.
Πάμε ψυχή μου, έλα φεύγουμε και τον παίρνει αγκαλιά και τον φιλά στο στόμα με πάθος μπροστά από όλους.Αυτο ήταν φύγανε.
Κυρ Κωστα καληνύχτα ευχαριστούμε πολύ . Φώναξε στον κυρ Κώστα ο Αλέξανδρος.
Στο καλό παιδιά μου . Ευχαριστώ
Ο Αλέξανδρος ήξερε για τον Μάνο είχε δει και φωτογραφίες του στο διαδίκτυο. Είχε βραβευτεί ως ο καλύτερος διεύθυντης του κλάδου του.
Έγινε διευθυντής μπράβο που τα κατάφερε χάρηκε η Νάντια με την εξέλιξη του Μάνου.Θα χαιρόταν ακόμα και για τον Φαίδωνα ή και για τον Αντώνη ακόμη θα χαιρόταν. Σκεφτόταν στο αμάξι όση ώρα οδηγούσε ο Αλέξανδρος για να φτάσουν σπίτι.
Δεν μπορεί να κρατήσει κακία σε κανέναν. Δεν είναι δυνατόν για αυτήν να κρατήσει κακία ή να κάνει κακό σε κανέναν.
Αγάπη μου, τι σκέφτεται το μωρό μου; την ρωτάει
Τι παιχνίδια μου παίζει η ζωή του απάντησε αφήνοντας την τσάντα της στο τραπεζάκι δίπλα στον καναπέ.
Αυτό ήταν μαχαίρι στην καρδιά για τον Αλέξανδρο.
Άλεξ μην ανησυχείς του είπε καθώς καθόταν στον καναπέ.
Δεν ανησυχώ την διακόπτει δεν έχω λόγο για να ανησυχήσω της λέει νευριασμένος.
Κλωτσαει το τραπεζάκι με την τσάντα και το βάζο που είχε πάνω. Το βάζο σπάει και γίνεται χιλιάδες μικρούτσικα γυαλιά.
Η Νάντια υψώνει τον τόνο της φωνής της
Προσπαθω να σου δώσω να καταλάβεις ότι ο Μανος ήταν το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής μου μέχρι τώρα. Όμως του τονίζει ξανά την λέξη ΌΜΩΣ αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει έχει τελειώσει ,έχει λήξει. Ήμαστε μαζί και γράφουμε το δικό μας κεφάλαιο με τα πιο όμορφα μέχρι τώρα γράμματα και εσύ αντιδρας με αυτό τον τρόπο! Θα έπρεπε να ξέρεις ότι αυτή η συμπεριφορά σου πρώτον με τρομάζει και δεύτερον με πληγώνει.
Για αυτό, και μόνο για αυτό τον λόγο, θέλω τον χρόνο μου . Ξέρεις ότι σε αγαπώ ξέρεις ότι είμαστε μαζί και έτοιμοι για το επόμενο βήμα, και αντιδρας με αυτό τον τρόπο του φώναξε αγανακτισμένη.
Σιωπή, ο Αλέξανδρος κοιτά κάτω στο πάτω πάτωμα σαν τιμωρημένο παιδί που έκανε ζαβολιά και τον τσακώσανε . Επικράτησε σιωπή για λίγα λεπτά τότε η Νάντια με βουρκωμενα μάτια γυρνάει το κεφάλι της και του λέει
Άλεξ θέλω χρόνο.
Η φωνή της έτρεμε, το σώμα της έτρεμε. Παίρνει την τσάντα της και φεύγει. Ο Αλέξανδρος μένει μόνος του. Κάθεται στον καναπέ και δίπλα του κάτω στο πάτωμα τα θροισματισμενα γυαλιά. Ήταν η πρώτη φορά μετά τον θάνατο των γονιών του που ξέσπασε σε κλάματα.