Η Ζωή μιας Φοιτήτριας Στην Κομοτηνή

Η πρώτη φορά

Συναντήθηκαν στο παλιό της σχολείο, την είδε αναστατωμένη. Το τέλειο θύμα. Ήταν φρίκη για αυτή αυτό που ζούσε. Που να ήξερε ότι τώρα ήταν η αρχή του γολγοθά της. Ξεκινούσε από εκείνη η μέρα. Έκλαιγε ασταμάτητα και μιλούσαν
στο αμάξι για το που θα πήγαιναν βόλτα.Ηθελε απλά να πάει κάπου ήσυχα .
Πού θες να πάμε μωρό μου;      της λέει καθώς έστριβε το τσιγάρο του όπως έκανε πάντα! Το είχε σαν συνήθεια όποτε την έβλεπε να στρίβει τσιγάρο, κάτι που την Νάντια την ενοχλούσε απίστευτα πολύ. Ήταν φανατική αντικαπνίστρια αφού ήταν αθλήτρια, όπως και της σωστής υγιεινής διατροφής! Δεν ήξερε αν το έκανε εσκεμμένα ή του ήταν απλώς αντίδραση!
Αμάν πια ρε Φαίδωνα με το κωλοτσίγαρο! Το ξέρεις ότι με ενοχλεί. Του έλεγε κάθε φορά .
Αυτός απλά χαμογέλασε ύπουλα. Φώναζε απο μακριά ότι είχε κάτι κακό βάλει στο μυαλό του. Ακόμα και αυτό το έβρισκε γοητευτικό σε αυτον. Τόσο ερωτευμένη ήταν μαζί του!  Έφτασαν στην παραλία, χειμωνιάτικα να βλέπουν την αγριεμμένη θάλασσα. Σιωπή, δεν μιλούσαν εξάλλου, τα εγκλήματα γίνονται πάντα ήσυχα και σιωπηλά. Έγειρε το κάθισμα του αυτοκινήτου προς τα πίσω και της πρότεινε να κάνει το ίδιο. Λες και την είχε υπνωτίσει έπραξε αυτό που την διέταξε! Την πήρε αγκαλιά και χαϊδεύοντας της τα μαλλιά πέρασε τα δάκτυλά του μέσα στα μαλλιά της! Κάλυψε το πρόσωπο της με την παλάμη του και την τράβηξε κοντά του! Προσπάθησε να την φιλήσει ,όμως η Νάντια αντιστάθηκε.
Αγάπη μου δεν έχω διάθεση για τέτοια δεν είμαι έτοιμη ακόμα του είπε.
Δεν την είχε ποτέ φιλήσει αγόρι! Ήταν κορίτσι που το μόνο που την ένοιαζε ήταν τα μαθήματα της! Σπάνιο δε, αλλά αληθινό μεν ! Δεν είχε κάνει έρωτα ποτέ και δεν ήξερε πως ήταν να είναι σε σχέση. Ήταν η πρώτη της φορά! Είχε δυσανασχετήσει μαζί της και τραβήχτηκε προς τα πίσω.
Ρε Νάντια τι θα γίνει; αυτό είναι που μ αγαπάς;
και συνέχισε να την κρατά αγκαλιά! Ήξερε ότι ήταν ενοχικός χαρακτήρας η Νάντια, ήξερε πως να την κάνει να υποταχθεί, περίμενε καιρό αυτή την ευκαιρία!
Σε θέλω κατάλαβέ το! Σε θέλω δικιά μου, μόνο δικιά μου!!
Δεν της μιλούσε ήρεμα αλλά δαιμονισμένα, αγριεμμένα!
Αν δεν γίνει και σήμερα πάει να πει πως δεν με αγαπας! Με πληγώνει που δεν με θες όσο εγώ. Δεν μπορώ άλλο δεν το αντέχω να μην σε έχω!
Η Ναντια ειχε σαστίσει ένιωσε ενα μαγικό σύννεφο να την τυλίγει και να την παίρνει μακριά, ζούσε το παραμύθι που της είχε υποσχεθεί! Ο πρίγκιπας που θα την σώσει απο την μίζερη χωρίς σασπένς ζωή της! Βρισκόταν σε δίλλημα μπρος γκρεμός και πίσω ρεύμα. Δεν ήθελε να τον χάσει δεν ήταν όμως έτοιμη να προχωρήσει. Είχε πάντα το ένστικτο της να την καθοδηγεί και αυτό δεν την άφηνε να προχωρήσει.
Έπρεπε όμως να πάρει μια απόφαση .ΤΩΡΑ αμέσως αλλιώς για αυτήν θα έχανε τον άντρα της ζωής της! Το τοπίο ερημικό, άγριο, μαγευτικό , κρύο και υπό τον ήχο των κυμάτων, το θρόισμα των φύλλων συντελούσαν το τέλειο συνδιασμο με το ηλιοβασίλεμα! Ένιωθε την καρδιά της να χτυπά τόσο γρήγορα όπως όταν έτρεχε στα 100 μέτρα . Το θέμα ήταν στον τερματισμό ποια θέση θα έπαιρνε αυτή την φορά . Αυτή  που έπαιρνε πάντα, την πρώτη ή την τελευταία;; Τον κοιτούσε στα μάτια επίμονα έψαχνε απαντήσεις γιατί αφού το σώμα της , η καρδιά της τον ήθελαν κολασμένα όπως στις ταινίες, δεν την άφηνε το μυαλό της και το ένστικτο της να προχωρήσει;;