မျက်သွယ် (Completed)

Part.20 (Zawgyi)

ခင္ ဒီတစ္ေလာ တင့္ထင္နဲ႔ တစ္ပူးပူးတစ္တြဲတြဲျဖစ္လာသည္ မနက္စာကိုလည္း အိမ္မွာ မစားျဖစ္တာမ်ားလာေတာ့ ေမေမ ကေမးလာၿပီျဖစ္သည္ ခင္ ကလည္း အျပင္မွာစားျဖစ္လို႔လို႔ေျဖေပမဲ့ ေမေမ မ်က္လံုးေတြက ခင့္ကို သံသရအျပည့္ႏွင့္ပင္၊
ဒီေန့ေတာ့ အိမ္မွာပဲ မနက္စာစားလိုက္ၿပီး နည္းနည္းေနာက္က်မွ စက္ရံုကို ၪီးတည္ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္၊
ခင္ တို႔အိမ္နားအေကြ့ မုန္႔ဆိုင္ေလးေရာက္ေတာ့ တင့္ထင္ က စက္ဘီးေလးကိုေဒါက္ထားၿပီး ထိုင္ခံုေလးတြင္ေခါင္းငိုက္စိုက္ကေလးထိုင္ေနသည္ကိုေတြ့လိုက္ရသည္၊

'တင့္ထင္..'

'ေအာ္..ခင္ဗ်ားလာၿပီ...လာေလ...'

'အၾကာႀကီးရိွၿပီလားေစာင့္ေနတာ...'

'မၾကာေတးပါဘူး..တက္...သြားမယ္..'

တင့္ထင္က ခင့္ကိုေတြ့သည္ႏွင့္ ထိုင္ရက ထလာကာ စက္ဘီးေလးကို ခင့္ ေဘးနားတြန္းလာသည္၊ ခင္ စက္ဘီးေပၚမတက္ပဲ  လမ္းသာေလ်ွာက္သြားလိုက္ေတာ့ တင့္ထင္ကအေနာက္ကေန စက္ဘီးေလးတြန္းၿပီးလိုက္လာသည္၊

'အင္း..ဒီေန့ေတာ့ လမ္းေလ်ွာက္ပဲသြားရေအာင္ေလ..'

'ဘာလို႔တုန္း...'

'တင့္ထင္ ..ဒီေန့ ဆန္စက္ရံုမသြားပဲ ကန္ထဲသြားရေအာင္ေလ..'

'ဟမ္...'

ခင္ က လမ္းကိုသာေလ်ွာက္ေနၿပီးတင့္ထင္ ကို​လွည့္မၾကည့္ပဲေျပာလိုက္သည္၊တတယ္လဲ ခင္ ဒီေန့ စက္ရံုမသြားခ်င္၊ခင္က မသြားလည္းရေပမဲ့ တင့္ထင္က က် အဆင္မေျပဘူးမို႔လား။

'ရွင္..အဆင္မေျပရင္ ကြၽန္မ ဟာကြၽန္မသြားလို႔ရတယ္..'

'ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္ျဖစ္မတုန္း...က်ဳပ္ေကာလိုက္မွာေပါ့..'

'အင္း..အလုပ္ကေကာ..'

'အဆင္ေျပတယ္...လာ..တက္..'

ခင္ တင့္ထင္က စက္ဘီးေနာက္ခံုကို လက္ႏွင့္ပုတ္ျပၿပီးေျပာလာေတာ့ ခင္ စက္ဘီးေပၚတက္လိုက္သည္၊ တစ္လမ္းလံုး အရင္ေန့ေတြလိုေတာ့ စကားေတြမေျပာျဖစ္ေတာ့ေပ၊စက္ဘီးေလးကနႏၵာလမ္းမႀကီးကေန မီးသတ္ရံု အေရ႔ွေလးကိုျဖတ္ၿပီး ျမရည္နႏၵာကန္ ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေဘးတြင္ တင့္ထင္စက္ဘီးေလးရပ္လိုက္သည္၊ ခင္ က အေရ႔ွကၪီးစြာ  အတြင္းထဲဝင္သြားလိုက္ေတာ့သည္ ၊တင့္ထင္က ေနာက္ကေန လက္ေလးပစ္ကာလိုက္လာသည္၊ ၿခံႀကီးအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ပန္းပင္မ်ိဳးစံုနဲ႔ အပင္ႀကီးေတျြဖင့္အုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ကန္ႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္၊ ကန္ ရဲ့ အဝင္ဝ ကို မဝင္ခင္ လြမ္းေစတီ ေက်ာက္တိုင္ေလးကိုေတြ့လိုက္ေတာ့ ခင္ ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ကာ စာေတြကို ဖတ္ၾကည့္ျဖစ္ေတးသည္၊ ငယ္ငယ္ကေရာက္တိုင္းဒီစာေတြကိုဖတ္ရေပမဲ့ အခုထိမရိုးႏိုင္ေတးပင္၊ တင့္ထင္က ခင့္ ရဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနသာရပ္ၾကည့္ေနသည္၊
(AN/ လြမ္းေစတီ သမိုင္းေၾကာင္းရိွပါတယ္)