CEYLAN

7.Bölüm

Bundan sonra gelen kötü ve kırıcı eleştiriler umrumda olmayacaktır ve engelleyip geçeceğim.Bir süre uzak kalmam lazımdı,bu süreçte yeteri kadar kendime geldim ve bir şey öğrendim.Asla kimse için yaşamayın.Çünkü kimse de sizin için yaşamıyor.

İyi okumalar :) Oy ve yorumlarınızı heyecanla bekliyorum bebekleriimmm.
Sizi özledim.

13.01.2024

Bu bölüm 9 şehidimiz ve daha nice şehitlerimizin anısınadır.

Vatan sağolsun!🇹🇷

Bölüm şarkısı:Çanakkale türküsü-Burak sevinç

7.Bölüm;Şehit

"Çanakkale içinde Aynalı Çarşı
Anne ben gidiyom düşmana karşı
Of gençliğim eyvah."

Bir asker yatıyordu yerde, etrafında olanları kulak çınlamasından düzgünce duyamıyor,bir santim dahi elini oynatamıyordu.Biliyordu bugünün elbet geleceğini.

Tek dileğiydi şehit olmak.Bir amaç uğruna ölmek,vatanı uğruna can vermekti tek hayali.

Halinden memnundu ancak düşünmeden edemedi bir an geride kalanları.Biricik anacığı,yüreği mert babası?Ne yapacaklardı? Peki ya küçük oðlu?

Bu acıya dayanabilir miydi kalpleri?

Komutanı sesleniyordu ona,cevap veremeyeceğini bildiği halde.Biliyorlardı,ölecekti.

Bir kaç saniye geçmeksizin askerin gözleri göğe takılı kaldı.Nabzına bakılmasına gerek dahi kalmamıştı,yüzünün,gözlerinin feri gitmişti askerin.

Bir düşman bombasıyla yummuştu gözlerini.Onurlu görevini yerine getirip şehit düşmüştü.

Tüm asker arkadaşları başında selam verdiler.Şehitlerine.

O sırada şehitin anası bilir gibi kalbine koydu ellerini.Anaydı ya o,hissederdi.Göreve gitmişti oğlu.Her zamanki gibi söz vermemiş,döneceğim ana dememişti.Ama bilirdi ya anası,elbet dönerdi oğlu.

Ya dönmezse diye geçirdi anacığı,o an göğsü alev aldı sanki acıdan.

Saatler geçti,ölüm sessizliği tüm askeriyeye sarmıştı.Herkes acı içindeydi ancak kimse vatan sağolsundan başka tek kelime dökmedi dilinden.

Biliyorlardı,ilk şehit değildi,son da olmayacaktı.

O köpeklerin soyu tükenene dek,nice askerler can verecekti yurdu yaşatmak için.

Yola çıkmıştı Ömer askeri araçlarla.O söyleyecekti aileye biricik evlatlarının şehitliğini.Belki içleri yanacak ama tek bir söz çıkacaktı ağızlarından.

"Vatan sağolsun."

Ömer bunu ilk kez yapmıyordu ancak bir yerden sonra git gide acı verici oluyordu.Bir ton asker can verip,o köpekler yüzünden bir sürü ailenin ocağına ateş düşmüştü.Belki bir gün kendisinin olduğu bu araca,onun şehitliğini haber vermek için başka biri binip ailesine gidecekti.

Gözlerini derin bir nefesle yummaktan başka bir şey yapamadı Ömer.Bu yolda her şeyini vermek uğruna savaşmalıydı.Savaşacaktı da.

Bir süre sonra vardılar şehidin evine.
Yaşlı anası yazmasıyla oturmuştu cam kenarına yavrusunu bekler gibi.

Arabaları görmesiyle bahçedeki babası elinde kalan odunları düşürüverdi.Anlamıştı daha görür görmez.Ömer duran arabadan inip kapının önüne geldi.

Babası da Ömer'in yanına gelirken,anacığı koşarak indi yukarıdan yanlarına.

Kelimelere gerek yoktu ama yapmalıydı Ömer.Zorladı kendini konuşmak için.Kadıncağız daha bir şey demesine izin vermeden ağlamaya başlamıştı.Anlamışlardı,hissetmişlerdi bugün bunun olacağını.

"Başınız sağolsun."diyebildi Ömer zorlukla.

O an hiç beklenmeyen bir şey oldu.

"Babam mı geldi!"diye bi bağırış koptu bahçeden.Ufak bir erkek çocuğu,askerleri görünce babasını getirmeye geldiklerini sanmışlardı.Çocuk Ömer'i görünce elbette ki anlam veremedi.Nenesine,dedesine baktı ve olduğu yerde durdu.

Sanırım bahsedilen an gelmişti.Babasının gelemeyip arkadaşlarının geldiği o korkunç an gelmişti.Yaşı küçüktü daha ufaklığın.Ama bunu anlaması için ona az da olsa önceden bahsetmişti babası.

Demişti ki,

"Beni beklediğin günlerin birinde,başka asker abiler gelecek,başlarında önemli bir asker abi daha olacak.Bil ki o günden sonra ben gelemeyeceğim babacığım.Ama unutma ki benim kalbim her zaman seninle olacak,annenle seni gök yüzünden seyretmekten zevk duyacağım."

Çocuk anlam veremez gibi bakmıştı babasına,istemezdi babasının da annesi gibi gitmesini.

Çocuğun anımsadığı sözler derin bi iç çektirdi.Koca gözlerini yaşla doldurdu.

O sırada Ömer apayrı bir acı daha hissetti içinde.Bu ufaklık büyüyecek,genç adam olacaktı.Lakin Ömer'in yüzünü bir an dahi unutamayacaktı.Aklına kazınan bu yüz,ona hep acı verecek,yeri gelince de gurur duyduracaktı.

Şehidin babası bir elini Ömer'in omzuna koydu yaşlı gözlerle.Söylenebilecek tek sözü söyleyebildi nihayetinde.

"Vatan sağolsun evladım."

Aslında direkt normal bir bölümde gelecektim ancak ülkemizin acı içinde şehitler kaybettiği bir günde,normal davranıp,bu durumu göz ardı etmeden duramazdım.Şuan huzurla bu hayatı yaşıyorsak,bunlar şehitlerimiz sayesindedir.Ne de olsa,"Kahramanlar can verir,yurdu yaşatmak için."

Hepsinin mekanı cennet olsun.Ailelerine sabır diliyorum.

Vatan sağolsun..🇹🇷