Selaaam.Böyle bir kesit paylaşmak istedim,artık bölümler daha uzun olacak ve ben sizi merakta bırakmak istemedim.
İyi okumalaar, lütfen oylamayı ve yorum bırakmayı unutmayın💛.
8.Bölümde görüşürüzz.
Neşe karaböcek-Kemancı
8.Bölüm;Askeriye
Her şeyin mutlaka bir sonu olurdu.Gözyaşının bir sonu olurdu,mutluluğun bir sonu olurdu.Sonlar daima herkesi bir kez bulurdu.Tam bitti,artık bir şey yapamam derken başka fırsatlar doğuverirdi.Biri ölürdü,biri doğardı.Bu döngü sonsuza dek kendini tekrar ederken en sonunda ölüm sizi bulur ve başkasının sonu olurdunuz.Herkes bir gün ölümü tadacaktı ancak bu kez farklıydı.
Şehit olmak çok ayrıydı.İçinizin kaybınızın acısından cayır cayır yanardı ancak ağızdan tek bir söz çıkardı.
Vatan sağolsun.
Bu demekti ki vatan için kendini feda eden yiğitler sayesinde vatan sağ olacaktı.
Ömer'in şehit haberini vermesinin üzerinden bir kaç gün geçmişti.Yakında görevi bitecek ve bi süreliğine de olsa ailesini görecekti.
Hala durgunluğu yerini koruyordu.Elbette bir sürü gencecik kayıpları olmuştu lakin yine de güçlü olmak zorundaydı.
Belki üzülse bile göstermemesi gerekirdi ancak Ömer öyle büyümemişti.Ailesi ona duygularını aşılamak için çabayla büyütmüşlerdi.
Elinin tersiyle akan bir damla yaşı silip askeriyede oturduğu sandalyeye iyice yaslandı.Çok geçmeden yanına bir asker gelip oturdu.Çevrede kimsenin olmamasını fırsat bilmiş olmalıydı ki arkadaşının yanına gelebilmişti.Şuan için saygı göstermesi gerekmiyordu.
Gelen asker Ömer'in asker arkadaşı Ceyhundu.
Kaderin tuhaf bir cilvesi gibi gelse de Ceylan gittikten hemen sonra hayatına Ceyhun girmişti.Şanslı mı denir bilemez ki şuan da bile Ceyhun hala yanındaydı.
İstemsizce Ceylerden kurtulamayacağını düşünüp sırıttı kendi kendine.
Ceyhun ise dostunun derdini anlamışçasına omzuna elini koyup destek verme amacıyla sıkmıştı.
Ömer bu yolun sonunda şehit olmak isterdi,ancak şimdi bir şeyler değişmişti.Olacaksa bile biraz geç olsun istiyordu.Çünkü biliyordu ki ardında annesi dışında bir kadın daha bırakmıştı.
Sahi ya,kızın çocukluğunu ezbere bilen biriyken şimdi küçük bir kız değil de kadın diye bahsetmek ne zordu.Gerçekten bir kadın olmuştu,epey can alıcı bir güzelliğe erişmişti.Küçükken de diye geçirdi içinden,küçükken de çok güzeldi...
şimdilik kesit sadece bu kadar,bölümde görüşmek üzere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CEYLAN
Ficção Adolescente"Ömel! Ömel!" Gülmeden edemedi Ömer. "Zilli! Napıyorsun tek başına!" "Bakkala dittim" haylaz bi şekilde sırıttı küçük kız.Kelimeleri kendine göre değiştirerek konuşabiliyordu ancak. Ama Ömer onu ezbere biliyor,her dediğini anlayabiliyordu.
