"Ömel! Ömel!"
Gülmeden edemedi Ömer.
"Zilli! Napıyorsun tek başına!"
"Bakkala dittim" haylaz bi şekilde sırıttı küçük kız.Kelimeleri kendine göre değiştirerek konuşabiliyordu ancak.
Ama Ömer onu ezbere biliyor,her dediğini anlayabiliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı; Sen orda yoksun
1.Bölüm;Özlem
Yıllar önce,Şırnak;
Ceylan mahalledeki parkta oturmuş,babasının yeni aldığı oyuncaklarla kumda oynuyordu.Sessiz sakin bir şekilde oynarken arkadan adeta çığlık gibi bir ses gelmesiyle hafifçe irkilip arkasını döndü.Ömer peşinde olan yavru köpekle deli gibi bağırarak sağa sola kaçışıyordu.Bunu gören küçük kız kalkıp köpeğin önüne geçmesiyle ufak köpek de durdu.Eğilip köpeğin başını okşadı.O sırada Ömer arkada nefes nefese soluklanıyordu.
"Kızım kaçsana!Yiyecek seni."duyduklarıyla tiz sesiyle bir kahkaha patlattı.Ne anlatıyordu bu?Ufacık köpek nasıl onu yiyebilirdi.
"Abaltma Ömel.Ufucacık bil şey bu."dedi köpeği sevmeyi sürdürürken.Köpek put gibi durmuş onu seven kıza ayak uyduruyordu.Daha sonra sahibinin seslenmesiyle koşarak gitti köpek.Ceylan Ömer'in yanına gelip gülümseyip geri oyuncaklarının başına geçti.Ömer daha yeni nefesini düzeltmişti.
"Top oynayalımm mı Ceyloş?"
"Kum oynamak istiyolum."
"Ama lütfen hadi hadi."kızın kolundan tutup çekiştirdi.Birden çekmeile kız ayağa fırladı.
"Ya tamam oynayak ya yapma ya!"Ömer buna karşılık gülerek koşup topu getirdi.
Yere koyup kıza bi pas attı.Kız da zarzor vurarak ona attı.Saatlerce top oynayıp eğlendiler.Havanın karardığını farketmemişlerdi.
"Ahaa!Kız zilli hava kararmış farketmedin mi?"Ceylan hayır anlamında kafasını sağa sola salladı. Yorulmuştu.Elinden tutup eve doğru yürütmeye başladı kendisiyle beraber ufaklığı.
Oyuncaklar orda kalmıştı ama neyseydi.Babası yine ona alırdı zaten diye düşündü Ömer.
Evlerinin önüne geldiklerinde gülümsedi çocuk.Kıza bakarak iç çekti hafifçe.Çok tatlı bakıyordu.Belki düşüncesi yanlıştı ama elinde değildi ki.Koyu gözlerinde kayboluyordu.Bu yaşta biri için bu hisler çok büyüktü.Eğilip kızın saçından öptü.
"Koş hadi eve gir bekliyorum."kız da beline ufakça sarılıp sonrasında koşarak bahçeye girdi.Kapı açılması sesini duyduğunda o da eve geçip odasına çıkmıştı.Sıkılıyordu hemen.Ceylanla oynayıp eğlenmeye ihtiyacı vardı.Oysa daha yeni ayrılmıştı yanından.Onun Ceylan'a olan zaafını tüm mahalledeki çocuklar bile bilirdi.Çekmecesinden Ceylan ile olan fotoğraf albümünü açıp uzandı yatağa.Bunu Ceylan'a da vermeliydi.Belki o da özlüyordu kendisini.Fotoğraflara az daha göz gezdirerek yatağının yanına koyup gözlerini yumdu.
