CEYLAN

6.Bölüm

Hepinize merhaba.Yine geciken bir bölüm ile sizlerleyim :') En kısa sürede kendimi toparlayıp bir düzene sokacağım.Sizi tutmayayım hemen bölüme geçin.İyi okumalar oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Öpüldünüz!^^

Bölüm şarkısı:Yandım-Mazhar Alanson

6.Bölüm:Emanet

Deniz ile kantinde konuşmamızın üzerinden iki gün geçmişti lakin ben hastanede adeta ondan uzak durmuş,oysa saklamaya ant içmişçesine susmuştu.

Sormamıştım,söyler sanmıştım ancak asla beklediğim gibi bir durum söz konusu dahi olmamıştı.Düşüncelerimle adeta boğuşurken içime dolan sıkıntıyla yavaşça yatağımdan kalktım.Neyin nesiydi bilmiyordum ama içim fena bir şekilde daralmıştı.Odamın balkonuna hava almak için çıktım.

Akşam karanlığında sokak lambalarının aydınlattığı sokağı seyrederken yolun sonunda gelen Sercan Amcayı görmemle onu izlemeye başladım.Oldukça sinirli bir şekilde yürüyor,elinde tuttuğu telefona sayısızca küfürler ve laflar saydırıyordu.Tek ayırt edebildiğim"Bulacağım seni it!Kaç oldu arıyorsun!Ne istiyorsun lan?!"diye bağırmasıydı.

Eskiden hatırladığım ufak anılardan bildiğim kadarıyla asla sinirli bir insan değildi.Ne olmuştu da bu kadar delirmişti?Büyük bir problem var gibi duruyordu.

Evin önünde telefonunu kapatıp kapıyı çaldı.Ömer'in kapıyı açmasıyla bir şiddetle içeri girip kapıyı kapattı.Çok kısa bir an Ömer'i görmüştüm ancak o da baya sinirli gözüküyordu.Bu ailede çok değişik şeyler dönüyordu ancak ben bunu anlamlandıramıyordum.

Arkamı dönüp odama geri dönüp saçımı örmeye başladım.Biraz örgüde kalsa iyi olurdu.O sırada telefonumdan -Mazhar Alanson: Yandım- şarkısını açıp cebime atmıştım.Kulaklık takmaya üşenmiştim ve cebimde durması daha iyiydi.

Sözler peş peşe devam ederken bir kaç dakika sonrasında mahalleye adeta bomba edasıyla düşen kapı sesine kalktım.Biri herkesi bu saatte ayağa dikmeyi planlıyor olmalıydı.Balkona hızla geri çıktığımda Ömer'in sinirli gözüken yüzünü gördüm.Beni görmemişti ancak sinirli olduğu büyüyen gözlerinden ve yüz hatlarından gayet belliydi.Yürümeye başlamasıyla bir anda içime doğan hisle koşar adım aşağıya indim.

"Anne ben hemen geliyorum!"ayakkabımı giyerken anneme seslendim ve arkamdan dediklerini duymazdan geldim.Hemen çıkıp ilerde yürüyen Ömer'e doğru koştum.

Adım seslerimi duymuş olacak ki durdu.Yanına vardığımda beni gördüğüne şaşıran ifadesi çıktı ortaya.

"Ne oldu?"neden geldin dercesine sorduğu soruyla omuzlarımı silktim.Bir yandan şarkı da sanırım tekrara düşmüş olmalıydı çünkü kısık sesle hala çalıyordu.

"Biraz yürümek ister misin?Sıkılmıştım zaten seni görünce yanına gelmek istedim."

Sinirli olmasına rağmen ters tepmeyip başıyla kabul etmişti.Beraber şarkı eşliğinde yürümeye başladık.Yürüyorduk ancak ne o konuşuyor ne de ben ses çıkarıyordum.

Mahallenin parkının önüne geldiğimizde yolu değiştirmeyip parka girdim.O da benimle beraber gelmişti ve bir banka oturduk.

Bana baktığını hissettiğimde başımı ona çevirdim.Gözlerindeki sinir sönmüş,normal bi edayla bakıyordu.

Niye bir anlık kararla çıkıp yanına gelmiştim ki?Ne yapacaktık?Böyle boş boş oturacak halimiz yoktu değil mi?En iyisi konuşmaktı.

"Baban ve sen sinirli gözüküyordunuz.Bir problem mi var?"anlatmayabilirdi ki mecbur değildi.