Hizmetçinin sesini duyan Wei Chen nazikçe karşılık verdi ve yataktan kalkmayı planladı. Wei Chen buraya taşınır taşınmaz Chen Li uyandı, gözlerini kocaman açtı ve Wei Chen'e baktı. Gözlerinde yeni uyandığını gösteren bir şaşkınlık yoktu. Belki şu anda uyanmıştı ya da uzun zaman önce uyanmıştı ve sırf Wei Chen'in getirdiği sıcaklığa açgözlü olduğu için gözlerini kapadı ve rüya görüyormuş gibi davrandı.
"Yeniden uyumak ister misin?" Wei Chen çoktan ayağa kalkmış ve Chen Li'ye bakmıştı. Sabahın erken saatlerinde güneş pencereden içeri girerek Wei Chen'in yüzünü aydınlattı. İfadesiz olmasına rağmen gözleri şefkatle doluydu.
Chen Li yataktan kalktı, saçlarının bir kısmı kıvrılmıştı, Wei Chen'e baktı, döndü ve ayaklarını yatağın kenarına koydu.
Wei Chen, Chen Li'nin ne demek istediğini anladı ve Chen Li'nin saçını ovuşturdu. Uyandığında dağınık olan saçları Wei Chen tarafından ovuşturularak kuş yuvasına dönüştü. Chen Li düzeltmek için uzanmadı bile, sadece Wei Chen'e baktı.
Wei Chen çömeldi ve Chen Li'yi banyoya götürmeden önce Chen Li için terliklerini giydirdi. Chen Li'nin yan taraftan yıkanmasını izlemek sanki bir çocukla ilgileniyormuş gibiydi. Bunların hepsi önemsiz şeyler olmasına rağmen Wei Chen bundan keyif aldı.
Bundan sonra Wei Chen, Chen Li için boyama aletlerini hazırladı, Chen Li'nin zaten taranmış olan saçlarını tekrar ovuşturdu ve şöyle dedi: "Önce sen çiz, büyükbaba beni arıyor, önce oraya ben gideceğim ve daha sonra birlikte kahvaltı yapacağız. ”
Doğal olarak Chen Li hâlâ yanıt vermedi ve Wei Chen'in kıyafetlerinin köşelerini çekti. Daha önce olduğu gibi Wei Chen, Chen Li'nin ne demek istediğini saniyeler içinde anladı ve şöyle dedi: "Mümkün olan en kısa sürede geri döneceğim."
Wei Chen'in sözünü aldıktan sonra Chen Li bir kalem aldı ve eskiz kağıdına çizmeye başladı. Wei Chen, Chen Li'nin zaten resim yapmaya dalmış olduğunu gördü, bu yüzden ayağa kalktı, odadan çıktı ve Yaşlı Adam Wei'nin çalışma odasına doğru yola çıktı.
Yaşlı Adam Wei zaten çalışma odasında Wei Chen'i bekliyordu. Wei Chen'in içeri girdiğini duyduğunda başını kaldırıp Wei Chen'e bakmadı, hâlâ kaligrafisine odaklanmıştı.
“Büyükbaba,” Wei Chen yaşlı adamın önünde hareketsiz durdu ve onu selamladı.
Ancak o zaman Yaşlı Adam Wei elindeki fırçayı bıraktı, doğruldu ve Wei Chen'e baktı ve doğrudan sordu: "Başkente ne zaman yola çıkacaksın?" Sesinde pek fazla duygusal iniş çıkış yoktu, net, hafif ve okunamayacak kadar akıcıydı.
Wei Chen yüzünde herhangi bir ifade olmadan "Yarından sonraki gün" diye yanıtladı, hem gözleri hem de ses tonu soğuk ve sakindi.
Yaşlı adam konuşmayı bıraktı ve fırçayı tekrar aldı ve sanki Wei Chen'i asılı bırakacakmış gibi pirinç kağıdın üzerinde sallanmaya başladı.
Geçmişte Wei Chen, ayrılmadan önce yaşlı adamın söylemek istediğini söylemeyi bitirmesini bekleseydi, ama şimdi biraz acelesi vardı çünkü Chen Li'nin hâlâ onu beklediğini biliyordu ve şöyle dedi: "Büyükbabanın söyleyecek başka bir şeyi yoksa ilk önce ben geri döneceğim."
"Kıpırdama," Yaşlı Adam Wei'nin yüzü düştü ve azarladı: "Neden bu kadar sabırsızsın?"
Wei Chen konuşmadı, yüzü soğuktu.
"Yine Chen Li ile evliliğinizi kabul ettiğim için beni mi suçluyorsunuz?" Yaşlı Adam Wei sordu.
"Hayır, Li Li ile evlenmeme izin verdiği için büyükbabama da teşekkür etmek istiyorum." Konu Chen Li'ye geldiğinde Wei Chen'in gözlerindeki soğukluk yumuşamaktan kendini alamadı. İfadesi hâlâ felçli olmasına rağmen gözlerindeki bakış insanları aldatamıyordu.
"Memnun olman güzel." Yaşlı adam hafifçe gülümsedi ve konuştuktan sonra masanın çekmecesinden bir kartvizit çıkardı ve Wei Chen'e uzattı, "Büyükbaba Xu'yu hatırlıyor musun? Bu büyükbaba Xu'nun torunu. Yurt dışında psikoloji okudu ve ancak geçen ay eve döndü. Kendisi şu anda Ci’en Hastanesinde psikolog olarak görev yapıyor.”
Wei Chen, kartviziti yaşlı adamın eline aldı ve yaşlı adamın düşüncelerini hemen anladı. Yaşlı adam kendine bir köprü inşa ediyordu. Başkentteki Xu ailesi, başkentin iş çevrelerinde önemli bir konuma sahipti. Eğer Xu ailesiyle ilişkilendirilebilseydi başkentteki işi çok daha kolay olurdu.
Yaşlı Adam Wei'nin fikrini bilmek bir şeydi ama bunu kabul edip etmemek başka bir meseleydi. Wei Chen kartviziti bir kenara koydu, doğrudan Yaşlı Adam Wei'nin gözlerinin içine baktı ve şöyle dedi: "Li Li'yi Dr. Xu'ya götüreceğim ama büyükbabama bir şeyi söylemeyi unuttum. Changfeng Group'un iş teklifini zaten kabul ettim. Gelecek ay Changfeng Group'un başkentteki genel merkezinde pazarlama müdürü olarak görev yapacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
En Tatlı Evlilik
Romance[Çeviri] Wei Chen tüm hayatının tam bir şaka olduğunu düşünüyordu. Yanlış kişiyi sevdi, yanlış kişiye güvendi ve sonunda tüm akrabalarının ihanetine uğradı. Sonuçta onunla ilgilenen ve onu koruyan kişi, evlendiğinden beri tamamen görmezden geldiği...
