En Tatlı Evlilik

Bölüm 17: Uykusuzluk

Öğle vakti yaklaştıkça yaz güneşi giderek yoğunlaşıyordu, o kadar sıcak ve zehirliydi ki tüm dünya solgun görünüyordu.

Wei Chen, Chen Li'nin ısı yorgunluğunun dağılmadığından endişeliydi, bu yüzden güneş ısındığında Chen Li'nin resim yapmaya devam etmesini engelledi. Zamanlama tam olarak doğruydu, Chen Li bir tabloyu bitirip bir tane daha yapmak üzereyken.

Chen Li tuvale ve sulu boyaya büyük gözlerle sabit bir şekilde baktı, belli ki Wei Chen'in eşyaları kaldırmasını istemiyordu, konuşmadı, bakışları portföy çantasına düştü ve bakışlarını başka tarafa çeviremedi. Wei Chen, Chen Li'nin düşüncelerini nasıl bilemezdi ama Chen Li'nin büyük güneşte resim yapmaya devam etmesine izin vermezdi. Elini uzattı ve Chen Li'nin saçını ovuşturdu ve şöyle dedi, "Yarın seni resim yapman için başka yerlere götüreceğim. Artık giderek daha da sıcak oluyor. Yeterince iyi değilsin, bir daha sıcağa maruz kalamazsın."

Chen Li'nin ne dediğini anlayıp anlamadığını bilmiyordu ama Wei Chen konuşmayı bitirdiğinde Chen Li bakışlarını portföy kutusundan uzaklaştırdı, Wei Chen'in nazik gözleriyle buluştu ve sanki bir şeyi onaylıyormuş gibi tekrar portföy çantasına baktı.

"Merak etme, yarın hava açık olduğu sürece seni buraya getireceğim." Nedenini bilmiyordu ama Wei Chen, Chen Li'nin değişmeyen gözlerinden Chen Li'nin aklını doğru bir şekilde tahmin edebildi.

Chen Li rahatlamış görünüyordu. Tabureden doğruldu ve tam otururken önünde, güneşte hafifçe parıldayan ince parmaklı bir çift elin belirdiğini gördü. Chen Li uzun bir süre bu ellere baktı, sonra çekingen bir şekilde elini uzattı, soluk parmak uçları hafifçe titreyerek güneş ışığını her yere dağıttı.

İki el birbirine dokunduğu anda Chen Li, sanki elektrik çarpmış gibi ellerini geri çekmek istedi ama Wei Chen daha hızlı hareket etti ve Chen Li'nin elini sıkıca kendi elinde tuttu.

Yazın sıcaklık yüksekti ve Wei Chen'in fiziği de sıcaktı ve avuçları terden hafifçe ıslanmıştı ama Chen Li'nin elini tuttuğunda güç ve sıcaklıkla doluydu.

Chen Li mücadele etmeyi bıraktı, itaatkar bir şekilde elini Wei Chen'in avucuna koydu, Wei Chen'i adım adım takip etti ve koğuşuna doğru yürüdü.

Bu yaz güneş pırıl pırıl parlıyordu, dallar ve yapraklar bereketliydi ve yeşil dünya hayat doluydu.

*

Akşamın ilerleyen saatlerinde Wei Chen, Chen Li'nin akşam yemeğini yemesini izledi ve bir süre Chen Li'nin yanında kaldı. Belki de hastalık henüz iyileşmediği için Chen Li erken uykuya daldı.

Wei Chen hastane yatağının yanına oturdu ve yataktaki Chen Li'ye şefkatle baktı. Derin bir uykuya dalsa bile Chen Li'nin kaşları uzamıyordu, kaşları sıkıca kilitlenmişti ve ne rüya gördüğünü bilmiyordu.

Wei Chen elini uzattı ve ince parmakları Chen Li'nin kaşlarına hafifçe dokunarak onu düzeltmeye çalıştı ama o dokunduğu anda geri çekildi.

Chen Li çok hafif uyuyordu, eğer biraz daha hareket ederse muhtemelen onu rahatsız ederdi.

Sonunda Wei Chen, Chen Li'nin yorganın köşesini sıkıştırmasına yardım etti ve Chen Li'nin kulağına yumuşak bir şekilde, neredeyse sessizce şöyle dedi: "İyi geceler, sana tatlı bir rüya diliyorum." Bakışları nazikti ve ses tonu samimiydi.

Wei Chen kalkmadan önce bir süre yatağın yanında kaldı. Dışarı çıkmak üzereyken yataktaki Chen Li bir kabus görmüş gibi görünüyordu ve yatakta mücadele ediyordu. Wei Chen hemen öne çıktı, Chen Li'nin elini tuttu ve usulca rahatlattı, "Ben buradayım, seninle kalacağım."

Belki de Wei Chen'in rahatlığı bir rol oynadı, Chen Li yavaş yavaş mücadeleyi bıraktı ve tekrar sakinleşti ama kaşları sertçe çatıldı. Düz yatmanın orijinal uyku duruşu, sıkıca kıvrılmış hale geldi ve son derece güvensiz görünüyordu.

Chen Li'nin mücadelesi yüzünden serin yorgan Chen Li'nin vücudundan çıktı ve hastane elbisesi hafifçe yukarı doğru kıvrıldı. Chen Li'yi sakinleştirdikten sonra Wei Chen ayağa kalktı ve Chen Li'nin kıyafetlerini toparlamayı planladı, ancak eli Chen Li'nin kıyafetlerine dokunduğu anda bakışları Chen Li'nin belinin etrafındaki deriyi gördü ve gözleri soğuk bir su birikintisi gibi anında battı. durgun su, kemiklere kadar soğuk.