8

372 8 0
                                    

ကမ္ဘာတို့နေတဲ့မြို့လေးသည် ရာသီဥတုသာယာပြီး တောင်ပေါ်နယ်မြို့လေးဖြစ်တာကြောင့် လည်စရာပတ်စရာမပေါများလှပေ။ သန့်ရှင်းလှပတဲ့နယ်မြို့လေးမှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်တူတူအချိန်ကုန်ဆုံးရဦးမည်။

ကမ္ဘာ့အိမ်လေးသည် တစ်ထပ်တိုက်ခံအိမ်လေးဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်ရှိတာကြောင့် သစ်ပင်ပန်းပင်များပင်စိုက်ပျိုးထားသေး၏။ လူမရှိလို့ထင်သည်။ ပန်းပင်ကလေးများ‌မှာတော့ညှိုးငယ်စွာ တည်ရှိနေလေ၏။ အိမ်လေးက အုပ်အုပ်စိုင်းစိုင်းလေးနဲ့ နေချင်စရာအတိရှိ၏။ အခန်းတစ်ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်း ရေချိုးခန်းသာရှိသည်။ ပရိဘောက ပစ္စည်းများမှာလည်း များစားစားမရှိချေ။ အိမ်တစ်ခန်းလုံးရှင်းလင်းနေလေ၏။
အထုတ်အပိုးတွေနေရာသေချာချပြီး ကမ္ဘာအထိုင်ကျအောင် အခန်းကိုသန့်ရှင်းပေးလိုက်၏။ ထိုကလေးကအသန့်ကြိုက်သည်လေ။

"ရေချိုးချင်ပြီလား "

ကမ္ဘာ သစ်စကိုမေးလိုက်တော့ ထိုကလေးကသူ့ကိုပြန်မဖြေဘဲမိသားစုဓာတ်ပုံကိုသာစိုက်ကြည့်နေလေ၏။

"ဒါခင်ဗျားလား"

"ဟုတ်တယ် ဘေးက ငါ့အဖေနဲ့အမေ"

သစ်စ ဓာတ်ပုံကိုသေချာကြည့်လိုက်တော့ ကမ္ဘာ့မေမေကအတော်လေးပင်ချောသည်။ အသားညိုညိုနဲ့ အတော်လေးကိုလှသည်။ အလယ်က ကမ္ဘာ့ပုံကိုကြည့်လိုက်တော့ မိုက်ကန်းကန်းရပ်နေလေ၏။ ဒီလူကြီးငယ်ငယ်ထဲကဒီပုံစံပဲ။

"ဟေ့ မေးနေတာဖြေလေ ရေချိုးမှာလား"

ကြည့်လက်စရှိတုန်း သစ်စ ကမ္ဘာ့ဘက်မျက်နှာလှည့်လိုက်၏။

"ချိုးမယ်....ရေပူရေအေးရတယ်မလား ကျုပ်အေးနေလို့"

ကမ္ဘာ စုပ်တစ်ချက်သပ်မိလိုက်သည်။ ဒီလိုအိမ်မျိုးမှာ ရေပူရေအေးရစရာအကြောင်းမရှိပေ။

"ရေနွေးတည်ပေးမယ် ရေ‌ပူရေးအေးတော့မရှိဘူး"

"ရေနွေးနဲ့ချိုးမယ် တည်ပေးထား ကျုပ်ခနနားလိုက်ဦးမယ်....ဒါနဲ့ ခင်ဗျားကဒီမှာတစ်ယောက်တည်းနေတာလား "

"ဟုတ်တယ် .."

"ခင်ဗျား အဖေနဲ့ အမေကရော"

"မရှိတော့ဘူး"

မင်းအလိုကိုလိုက်ပါ့မယ် Where stories live. Discover now