Karma ~Jaywon

1.3

"Yang, hani gelmeyecektin?"

Kapıyı açmamla alayla yüzüne bakmam bir olmuştu. Geleceğini biliyordum.

"Acil olmasa gelmezdim" dedi bana sormadan içeri dalarken, "Ama gelmek zorundaydım."

Kafamı olumsuz anlamda iki yana sallayıp o içeri geçerken kapıyı kapattım. Yanına gittiğimde yatağıma oturmuş beni beklediğini gördüm. Kollarımı önümde bağlayıp tuvaletin kapisina dayandım bende.

"Noldu da buraya kadar geldin?"

Yapmacık bir şekilde gülümsedi "Seni özledim."

Kafamı tuvalete dönüp kusuyormuş gibi yaptım ve bu yaptığıma bu sefer yapmacık olmayan bir gülüş bıraktı.

Ona dönünce ise geri eski haline döndü.

"Neyse çok burada kalmak istemiyorum, hemen konuya geliyorum o yüzden."

Boş boş yüzüne baktım devam etmesi için.

"Yaklaş" dedi cevap vermeyeceğimi anladığında.

"Neden? Sen yaklaş"

"Of vampir, çok zorsun" ayağa kalkıp yanıma geldi. Ve eli tişörtünün eteğine gitti.

Ben ne yaptığını anlamaya çalışırken onun tişörtünü üstünden çıkarması bir oldu. Şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilemezken o ise sırıtarak bana bakıyordu.

"Bana sapık diyene bak" dedim en sonunda. "Hayırdır?"

Güldü. "Buraya aklındaki o fesat düşünceler için gelmedim aptal" Sonra arkasını döndü ve omuzları ile gözgöze geldim.

Omuzları saygıyı hakedecek kadar iyiydiler.

Bana döndüğü sırtına bakarken ise gördüğüm şeyler kafamı karıştırdı. Sırtında benim izlerimden vardı çokça ama arada ne izi olduğunu bilmediğim küçük yaralar da vardı.

"Bunların hepsi vampir izi mi?" Diye sordu sakince.

"Çoğu"

"Diğerleri ne?"

Yaralarına, izlerine dokunmak istiyordum ama kendimi tutuyordum.

Bende olan birinde daha vardı. Hayatımda ilk defa bir konuda yalnızlığı paylaşıyordum.

"Bilmiyorum, sanki biri yapmış gibi duruyorlar. Kavga mı ettin?"

Kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Peki diğerlerinin vampir izi olduğundan emin misin? Belki onlarda yaradır?"

"Hayır" dedim kesin bir sesle. "Uzun zamandır bu izlerle yaşıyorum ben. Ayrıca dokuları farklı bu izlerin"

"Dokuları mı?"

"Bana dön" dedim düz bir şekilde içimdeki heyecana karşın.

Ve asla yapmaya cesaret edemeyeceğim bir şeyi yapıp yanımda biri varken ceketimi çıkardım.

Izlerle dolup taşmış kollarıma gözleri döndüğünde içten içe ne tepki verecegini merak ediyordum. Ben bile onlara bakamıyorken, başkalarının gözü önünde açık etmek çok zordu.

Bir elini alıp belinin üzerindeki ize diğerini de kolumun üzerindekine koydum.

"Bak, aynılar"

Diğer türlü izlere nazaran pürüzsüz ve ikimizde de olan izlere dokunurken ben sadece onu izledim. Çünkü her ne kadar kendisinden nefret etsemde üstünü çıkarınca değişik bir şekilde çekici oluvermişti.