Minho duyduğu söz ile donmuş gibi hissetti.En yakınlarından saydığı,kardeşi olarak gördüğü kişiydi Han.Onun kendisine aşık olduğunu kaldırmamıştı.
Bir süre ikiside konuşmadı.Fakat daha sonra Hyunjin Minho'nun hâlini fark edip elini tutan eli okşamıştı.
"Normalde olsa kabul etmezdim ama o an psikolojim bana bunu yaptırdı.Ben çok özür dilerim."
Minho hâlâ duyduklarını sindiremezken Hyunjin'e baktı.Evet,Han'a bu konuyu danışacaktı ama şuan önemli olan sevdiği insanın onun yanında olmasıydı.
Minho Han ile ilgili bütün düşünceleri kafasından silmiş,sadece Hyunjin'e odaklanmıştı.
"Sorun değil seni anlıyorum.Yorulmuşsundur ben gideyim sen uyu."
Minho Hyunjin'in anlına küçük bir öpücük kondurup ayağa kalkarken bir anda bileğinden tutulmasıyla duraksadı.
"Benimle uyur musun?"
Minhonun bir tarafı çıldırıp,zıplamak istiyordu fakat diğer tarafı buna engel oluyordu.
Suratında küçük bir gülümseme oluştu ve bileğini tutan eli kendi ellerine geçirip yorganı açtı.
Önce Hyunjin'in geçmesini bekledi,sonra onun yanına yattı.Açtığı yorganı örtmek için arkasını dönerken Hyunjin sabredemeyip ona sarılmıştı.Minho havada kalan eliyle beline sarılı olan ellere bakıp güldü.Sonrada yorganı üstlerine örtmüş sıkıca Hyunjin'e sarılıp kokusunu içine çekmişti.
Tek yatsa fazla düşünmekten uyuyamazdı fakat şuan yanında en değer verdiği insan vardı ve ne olursa olsun rahat olacağından emindi.
***
Hyunjin'in sabahları uyanması zor olurdu.Genelde herkesten sonra o kalkar en uzun uyuyanda o olurdu.
Minho ise tam tersiydi.Duyduğu küçücük bir sese bile tepki verip uykudan uyanabilirdi,zaten uyku düzeninin iyi olduğu söylenemezdi.
Minho Hyunjin'e sarılırken sanki yanlarında biri varmış gibi fısıldaşmalar duyarak gözlerini araladı.
İkisine tepeden bakan 6 çocuk.
Gözlerini açmasıyla şok olmuştu.Bütün üyeler tepelerine dikilmiş,kendi aralarında fısıldaşarak tartışıyorlardı.
Biri hariç.
Minho ne olduğunu anlamadan önce Hyunjin'e döndü,sonrada tepesindeki kişilere.
"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz?"
Yeni uyanmış olduğu için sesi kalınlaşmıştı.Ayrıca üyeler kendi kendilerine tartıştıkları için Han dışında kimse Minho'nun uyandığını fark etmemişti.Gelen sesle hepsi ona döndü.
"Esas sana sormalı Minho,bide aramızda bir şey yok diyordun?"
Chan, Minho ile Hyunjin arasındaki yakınlığı fark edip Minho'yla konuşmuştu fakat Minho sadece arkadaşım diyerek geçiştirmişti.
"Cidden sizin aranızda bir şeyler var ama bizden saklıyorsunuz değil mi?"
Jeongin'in lafıyla herkes ona katılmıştı.
Minho'nun uyanmasıyla sanki Hyunjin uyumuyor gibi herkes sesli bir şekilde konuşuyordu.En sonunda Hyunjin kıpraşmaya başlayınca ona döndü Minho.
"Noluyor?"
Hyunjin uyanmıştı ve Minho'ya bakarken tepesindekileri fark etmişti.
Uyandığı gibi gözleri hepsinin üstünde gezinirken ikisinide öldürecekmiş gibi bakan Han'ı buldu.Bir anlık korkuyla Minho'nun kollarının arasından çıkmış yatakta oturur pozisyona gelmişti.
Minho da ondan sonra doğrulup kimseyi umursamadan yataktan çıkmış,başını tutarak tuvalete ilerlemişti.
Hyunjin Minho'nun odadan çıkmasını izlerken anında arkasında beliren Han'ı da izlemişti.
Minho tuvalete girdiğinde yüzünü yıkamak için lavaboya tutunurken açılan kapı sesiyle arkasını döndü.
Beklediği bedenden başka bir bededi.
Han.Bir hışımla içeri girip kapıyı kilitledi Han.Dişlerini sıkarak konuşmaya başladı.
"Ne haltlar yiyorsunuz? Cidden aranızda bir şey yok değil mi Minho?"
Her konuşmasında Minho'ya daha da yaklaşıyordu.
"Evet Hyunjin'le aramızda bir şey var.Hem de çok güzel bir şey.Ben ona aşığım Han,bundan sanane?"
Han,Minho'ya daha da yaklaştı ve yakalarından tutup kendine çekti.
"Bana bak Minho.Hyunjin'e olan aşkını bitiriyorsun yoksa ona kaldıramayacağı cezalar vericem."
Minho,Han'ı itip onu duvara sıkıştırdı.
"Sen kim oluyosun da bana böyle konuşup davranabiliyosun? Sıkıyosa ver bakalım cezalarını.Sonra görürürz seni.Şimdi siktirip git çünkü seninle uğraşamayacağım."
Minho,Han'ı sertçe bırakıp lavaboya ilerledi.Han ise sinirli bir şekilde kapıyı açtı ve sertçe kapatarak dışarı çıktı.
Minho ne yapacağını bilmiyordu,ama Hyunjin'i korumalıydı.Tek emin olduğu şey buydu.
Biraz geçiş bölümü oldu.İçime sinmeyenlerden ama atıyorumm.