MERHABALAR:) Bölümü beğenmeyi yorum yapmayı ve takip etmeyi unutmayınız. Bölümü sonuna kadar okumanızı öneriyorum. Instagram hesabım; n.nurklc orayıda takip edin...
Hazırsak bölüme geçelim.........
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bedenimi bul" ✨
Kulaklarım çınlıyordu. Sülietler dönmeye devam ediyordu. Gölge buradaydı gitmeliydi, gitmeliydim. Aynaya arkamı dönüp kapıya koştum. Kulpu tutum kapıyı açmaya çalıştım lakin açılmıyordu. Tekrar denedim. Yine açılmadı. Bu sefer kapıyı yumruklamaya başladım. Çınlama geçmiyordu. Kapıyı yumruklamaya devam ederken arkamda onu hissettim. Buradaydı, arkamda ensemdeydi. Dönmek istemedim. Kapıya vurmaya devam ediyordum. "Açıl! Açıl!" Açılmıyordu. Açılmayacağının farkına varınca yumruklamayı bıraktım. Arkamı dönmüyordum. Kapıya dikmiştim gözlerimi, ama onu hala arkamda hissediyordum. Şuan içimde çok büyük bir korku vardı. Sakinleşemiyordum, sakinleşmem gerekiyordu. Düzenli bir şekilde nefes alıp vermeye başladım. Bir süre bu şekilde devam ettikten sonra kendime gelebilmiştim. Şuan sakindim, sorun yoktu. (şuanlıkkk)
Onu artık arkamda hissetmiyordum. Gitmişmiydi, hem çınlamam kesilmiş sülietler ise yok olmuşlardı. Yavaşça arkamı döndüm. Yere düşen tül tekrardan aynanın üzerinde örtülüydü. Sandığın kapağı kapalıydı. Herşey bu odaya ilk girdiğimdeki halindeydi. Ama ona dair birşey yoktu. Daha fazla bu odada durmak istemiyordum. Kapıya döndüm. Açılmıştı, kilitli değildi. Odadan çıkıp kapıyı arkamdan kapadım. Bu lanet yerden de gitmek istiyordum. Anahtar veya burdan çıkmamı sağlayacak ne varsa aramam gerekiyor ve derhal evime dönmem gerekiyordu. Burada geçirdiğim hiçbir anım iç açıcı değildi. Nerede olduğumu bilmiyordum. Gölgenin burada ne işi vardı bilmiyordum. Neden ben burdayım bilmiyordum. Çınlamalar ve sülietler neden oluşuyordu. Yalnızca onu gördüğünde o neyin nesi, kimdi?? Daha düşünmek istemiyorum. Uzun koridorda yürümemi devam ettirdim. Koridor bittiğinde merdivenlerin başına varmıştım. Birden fazla oda vardı. Ve hepsi kilitliydi. Geri dönüş anahtarı bunlardan birindeydi. Peki ya bunların anahtarı neredeydi. Onların anahtarlarını nasıl bulacaktım.
Bu katta yapabilecek birşeyin yoktu. Bende aşağı inmeye karar verdim. Merdivenleri inmem son bulmuştu. Oturabileceğim veya uzanabileceğim bir yerde olmadığından merdiven basamağında oturuyordum. Yaptığım şey ise sadece düşünmek ve etrafıma boş bakışlar atmaktı. Bir yol bulmalıydım. Bir şey, eşya, alet kapıyı açabilicek herhangi birşeye ihtiyacım vardı. Ama öncelikle anladığım kadarıyla odaların anahtarlarını bulmalıydım. Onları açabilirsem ancak işime yarayabilicek birşey kendime bulabilirdim. Kimse yoktu tektim. Gölge haricinde doğru gölge haricinde. O odayada tekrardan girmek istemiyordum. O gölgeyide görmek istemiyordum. Deli sorular beynimin içerisini kemiriyordu. Ve ben onlara engel olamıyor, olmakta istemiyordum.
