Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sese kulak ver. Bu ses, çalan tehlike çanlarının sesi. Ne geçmişi istedikleri gibi değiştirebildiler, ne de geleceği. Olacak olanı engellemek, hangi kitapta yazıyordu. Olan olurdu, sana sadece izlemek düşerdi. Otur ve izle, çünkü bu çanlar senin için çalıyor....
Zeus ve Rheanın, tehlikesiz, sorunsuz geçirdikleri 700 yıl sona ermişti. 700 yılın sonunda, korkulu rüyaları geri dönmüştü. Suçsuz yere, ağır bir bedel ödettikleri o kişi, kabusları olmak için geri dönmüştü. Bu bir son değildi. Tam aksine, herşey asıl şimdi, yeni başlıyordu. Tatlı rüya, yerini korkulu bir kâbusa vermişti.
Bir bedel ödenmişti. Ama suçsuz yere. Suçu olmayanlar, payına düşmeyen bir bedeli ödemişti. Şimdi ise sıra suçu olanlardaydı. Günahsızlar günahlarının bedelini öderken. Gerçek günahkarlar sadece köşelerine çekilmişti. Herkesin payına düşen bir bedel vardı. Hesaplaşma günü geldiğinde, sıradaki kurban kim olacaktı.
Eğer bu bir savaşsa, savaşı yöneten olmak isteyenleri hizaya çekecek biri de lazımdı.
Bu oyunda, kim kimi vuracaktı?
✨
Herşey, bir taht için başlamış. Bir taht uğruna planlar kurulmuş. Oyunlar oynanmıştı. Ebedi ve ezeli gücün sahibi olmak isteyenlerin, birleşip, birlikte ilerledikleri bu kurban, kan oyununda. Kendi damarlarında asla dolaşmayacak olan güce sahip olmak istediler. Onların olmayan bir gücün üzerinde hakimiyet kurmak istediler. Var oldular, fakat asla bir arada hareket edemediler. Hepsinin ayrı ayrı, güçleri vardı. Güçleri birbirlerinkiler ile yarışırdı. Birlik olmak yerine düşman olmayı seçtiler.
Neden? Asla sahip olamayacakları bir taht için. O tahtın bir sahibi zaten vardı. O taht boş gibi gözüken ama asla boş olmayandı. Düşmanlardı birbirlerine, ama neden hepsi aynı kişiye düşmandı. Ortak düşmanları vardı. Ve sırf o düşmanı yok etmek için birlik oldular. Onu yok etiklerini sandıklarında ise yine düşman oldular.
Ama, dökülecek kanların hesabı yoktu.
Bu oyunda, bir çok ölüm yaşanacaktı. Kim, kimi vuracaktı?
()
Karşımda dikilmiş, suratını bir türlü göremediğim adama, kaşlarımı çatmış bakıyordum.
