GECE'NİN ♡MÜHRÜ

9. Bölüm 🌼

Sen benim görmek için, bakmaya gerek bile duymadığım ezberimsin.💓💥

İyi okumalar dilerim 😊

🌼💥🌼

Alt kata inince herkes - bir kaçı hariç - masalara oturmuş, kimisi sabah enerjisiyle sohbet ederken kimisi hâlâ uykudan uyanamamış gibiydiler.

" Ferzin yine gözleri üzerimizde ben çok geriliyorum böyle baktıkları zaman." diyen Açelya'ya yüzümü çevirip
" sakin ol biz yeni olduğumuz için bakıyorlar bir kaç güne normal karşılarlar." Söylediklerim Açelya'yı biraz olsun rahatlatmış görünüyor du.

Bir kaç masayı geçtikten sonra her zaman oturduğumuz masaya vardık lakin bomboş tu. Başımı çevirip Alex ve Cenk'i gözlerimle arasam da bulamadım.
Ayakta olan tek tük kişilerden bir tane kadın " efendim birini mi arıyorsunuz?" diye sordu kibar sesiyle.

kadına tebessüm ederek " Alex ve Cenk yok mu?" diye sordum.

" efendimiz Alex odasında, efendi Cenk ise dünden beri kütüphane de"

" Anladım teşekkür ederim yardımcı olduğunuz için." teşekkürlerimi sunduktan sonra kadın güler yüzle müsade isteyerek ayrılmıştı.

Masaya oturup bir kaç dakika sonra kahvaltıya başladım. Alex ve Cenk'le
yemek yemeye alıştığım için yediklerimden tat alamamıştım. Daha fazla yemek istemediğimden sırtımı koltuğa yaslayarak etrafı izledim.

Kocaman bir saray dı içinde binlerce kişi yaşıyordu. Açelya'ya dönünce onun da benim gibi etrafı izlediğini gördüm.

" Yemeğini yedin mi?"

" Biraz yiyebildim, Alex ve Cenk'e alışmışım o yüzden boğazımdan geçmedi yemekler." demesiyle onu onayladım. Biraz sonra Gülizar abla sarayın ortasına geçerek herkesin duyacağı bir sesle " beş dakika içinde herkes yerinde olsun!" diye gür sesiyle emretti. Masada oturanlar seri hareketlerle kalkarak sarayın dışına çıkmaya başladılar, herkesin kalktığını görünce bizde kalkarak onları takip ettik.

Dışarıya çıktığımızda bahçenin sıcak tarafına geçtik. Herkes yerini almıştı sıra halinde dizilmişler di. Gülizar hanım herkesin karşısına geçerek yerini almıştı.
Ben ve Açelya ise sıralardan biraz uzakta kalıyorduk çünkü nereye gideceğimizi bilmiyorduk. Herkes yerini aldıktan sonra
Gülizar hanım " hazır ola geç!" diye bağırdı gür sesiyle. Bizde dahil herkes hazır ola geçti.

Gülizar abla gözleriyle etrafı taradıktan sonra gözü üstümüzde durmuştu. Yanımıza gelerek " kızım yarıştan sonra sizide yerinize yerleştiricez ama önce yeteneklerimize bakıp hangi sıraya ait olduğunuzu görmeliyim." dedikleriyle
" sorun değil abla " diyerek gülümsedim.

Gülizar abla tekrar yerine geçip konuşmasına devam etti.
" Şimdi herkes beş dakika içinde kendine rakip seçsin!" diyerek yanındakilerle konuşmaya başladı. Sıra halinde dizili olan kişilere bakmaya başladım aralarında sessizce kendilerine rakip seçiyorlar dı. Minyon bir kız yanımıza gelerek Açelya'nın karşısına geçerek
" sen rakibim olur musun?" diye sordu.
Açelya şaşkınlıkla kıza bakmaya başladı
sonra kendini toparlayarak bana baktı onayımı bekliyordu. gözlerimi iki defa kırptıktan sonra kıza dönerek" olurum"
dedi. Ben beni kim seçecek diye beklerken kimseyi göremedim.

Gülizar hanım tekrar halka dönerek
" herkes rakibini seçtimi?" diye sordu.
bir kişi dışında herkes 'evet' demişti.
tüm gözler pembe saçlı erkek tipli kadına kaymış tı.

" Ne o beni seçecek kadar cesaretiniz yok mu? korkaklar!" diye bağırdı. Kimseden tek kelime çıkmadı, Sanırım ondan korkuyorlar dı.

" Zule dışında kimler rakipsiz?" diyen Gülizar ablaya dönerek " benim de bir rakibim yok." dedim, Bu sefer tüm gözler beni buldu. Zule denilen kız bana bakarak kahkaha atmaya başladı.