GECE'NİN ♡MÜHRÜ

17. Bölüm 🌼

Çok sevilmeye değil, hep sevilmeye ihtiyacım var. 🦜 Benim de 💚

Veee yeni bölümle sahalardayım😁
Ahh pardon karşınızdayım dicektim, bu aralar biraz fazla maç izliyorum sanırım 😅😅😅

Yeni bölümü buraya atıp kaçıyorum🙃 iyi okumalar dilerim😊

🌼🌼🦜🌼🌼

" Sakın sesini çıkarma, yoksa ölürsün" diyen Alex'le ağzımı kapattım.

karşıma bakınca Açelya'nın arkasında da Cenk duruyor du. Açelya'nın beti benzi atmış tı korkudan. Cenk rahatlaması için " korkma yanındayım" gibi şeyler söyleyerek sakinleştirmeye çalışıyordu.

Arkamda duran Alex'in bir kolu belimdeyken, diğeri de dudaklarımın üstündeydi. Alex kulağıma eğilip sessizce fısıldamaya başladı.

" birazdan burası dolar, iki kişiyiz onlarla baş edemeyiz,o yüzden sizi Hermes'e götüreceğiz" deyince, hızla başımı iki yana salladım.

" Hayata olmaz, ben bir daha oraya gelmem." dedim hemen.

Alex " şimdi inat yapmanın sırası değil, başınız dertte. İki kişiyiz onlarla başa çıkmamız mümkün değil." deyince tekrar başımı sağa sola salladım.

" Bizde varız yani dört kişiyiz, dört kişi yenemez miyiz onları?"

" saçmalama Ferzin, koskocaman yaratıklarla nasıl savaşacak sınız?"

" savaşırız, savaşırız sen orasını merak etme." diye direttim. iç sesim devreye girmişti. Ne saçmalıyorsun Ferzin Allah aşkına daha güçlerini kullanmayı bile bilmiyorsun bide koskocaman yaratıkları nasıl yeneceksin. Hem az önce keşke Alex ve Cenk burada olsaydılar diyen sen değil miydin?

Evet doğru demiştim, ama şimdi istemsizce Alex'le inada giriyordum.

" Hade kendini düşünmüyorsun, peki şu kızı da mı düşünmüyorsun?" diyen Alex'le gözlerim istemsizce Açelya'ya kaymış tı. korktuğu her halinden belliydi.

tam o sırada üst kattan tıkırtılar duyunca hızla " tamam lanet olsun, tamam kabul ediyorum." dedikten hemen sonra Alex, iki dakika içinde bizi Hermes'e ışınlamış tı.

Gözlerimi açınca o ilk geldiğimiz günki yerimize ışınlanmıştık. Gözlerimi etrafımda gezindirmeye başladım. özlemiştim burayı, hemde fazlasıyla.

Alex " hayde içeriye geçelim." komutuyla yürüyerek sarayın içine girdik. Yine geçen seferki gibi Alex'in halkı onu selamlamış tı, tabi bize de hoşgeldiniz diyenler olmuş tu.

merdivenleri indikten sonra Derin, Turan ve Zeynep abla yanımıza gelip sarılmışlar dı. Hemen ardından savaş, mert Asiye, Gülizar abla ve bir kaç kişi daha gelip selamlaşmışlardı bizimle. Bu insan dışı yaratıkları çok özlemiştim.

sonrasında yemekler yenmiş, güzel vakitler geçirmiştik hep beraber. Bu sayede bir kaç kişiyle daha tanışmıştık...

Günler haftaları, haftalar ayları ve aylar da yılları kovalarken, tam tamına üç ay olmuştu Hermes'e döneli.

Ayağımı çekmesiyle yere düştüğüm Alex'e ölümcül bakışlarımı atım. Bu adamda acıma duygusu diye bişey yok tu. Son üç aydı Alex'ten ders alıyordum, bu süreçte bana hiç acımamış elinden geleni yapmış tı.

" Ayyyy yeter vallahi yeter, biraz daha
devam edersen kesinlikle yatalak olurum sonra da bana bakmak zorunda kalırsın." dedim, sesimi küçük tatlı çocukların ki gibi incelterek.