WARNING 18+ PO. Read at your own risk📢
"Where are you taking me Cyle?" she laughingly asked for the second time. I only smiled at her and didn't respond, sabi ko kasi sakanya dadalhin ko siya sa paboritong spot ko and she has to keep it a secret.
Though alam naman nila mama kong saan ito, basta gusto ko lang sabihin na secret hideout kahit hindi na naman talaga secret.
Our hands intertwined as I lead her to my favorite spot since I was a child.
It's my playground and takbuhan pag pinapagalitan ako ni Mama or pag hindi kami magkaintindihan ng kapatid ko sa isang bagay. Dito ko kinakalma sarili ko.
"We're here" I announced happily.
"A tree?" medyo dismayado niyang ani ng makita ang isang malaking kahoy. May mahabang bench sa gilid.
"Yupp"
She look around and feel the air.
"It's cool right?" ganda ng ihip ng hangin dito, lalo na at gabi. Kitang kita din ang buwan na umiilaw sa gabi.
Nilapag ko ang ilaw na dala ko sa bench.
Nilinis ko muna ang upuan bago inakay si Zhey para umupo.
Alam ko kanina pa masakit ang paa nya kakatayo and kakalakad. Lumuhod ako sa harapan niya para tangalin ito panandalian.
Ramdam ko ang mata niyang nanonood lamang sa gawa ko.
Umangat ako ng tingin at nagtagpo ang mata namin.
Automatic kaming dalawa napangiti sa walang kadahilanan.
"Bakit?" natural reaction na nya ang magtanong ng bakit lagi. Napapansin ko nalang iyon.
I shake my head before standing up. "Wala. I just can't believe ang ganda mo"
"Heh" and kahit madilim. Base sa reaction niya alam ko nahihiya at namumula ito.
Tumabi ako sa kanya ng upo na mat hindi matanggal na ngiti.
I feel the air touch my skin, I close my eyes. Ang ganda sa pakiramdaman ang lamig, simoy ng hangin and amoy ng paligid. So natural. Ibang iba pag sa City.
Bigla ko naman naramdamang may sumandal sa balikat ko.
Minulat ko muli ang aking mata para tingnan siya.
Nakapikit ito.
I raise my hand to stroke her hair. Gently.
"So kumusta naman pakikipag-usap sa Mama ko?"
She hummed before answering "okay naman, una kinakabahan ako but she's nice. Marami siyang tinuro saakin. Yung kapatid mo lang hindi"
"What?"
"Parang ayaw nya saakin. She avoids talking to me."
Tumawa lang ako.
"Nahihiya lang yun saiyo kaya ganun. Just let time tell and you won't know it she'll open up to you. Just wait until she come to you" Masungit yun and snob pag hindi niya kilala, pero mabait naman. Minsan.
"Okay" she signed.
"Don't worry. Magiging mag kaibigan kayo non trust me"
Humarap siya saakin kaya magkalapit tuloy ang aming mukha.
My heart is raising, in love na inlove e.
Ang ganda ng beating ng puso ko.
And I don't want it to fade, gusto ko lang ganto. Na pag tinitignan ko siya, ganito ang reaction ng puso ko. I love this feeling. And most of all, I love the person giving me this feeling. I love her.
