Düşünsenize her şey bir yalan 17 yıllık hayatınız bür yalandan ibaret. Fakat bu hiç iyi bi yalan değil, koskoca bir felaket. Şimdi bana bu hayatın aslında benim olmaması gerektiğini söylüyorlar. Ya bu da oyunun bir parçasıysa, nasıl katlanacağım? Nasıl kaldıracağım?.
" Lerin KIZIL %99,9 Anıl KOÇAY'ın ,Aslı KOÇAY %99,9 Onur KIZIL'ın kızı. Hastanemizin hatasından dolayı özür dileriz. Biz hemşiremize gerekli işlemleri yapacağız. Tekrar özür dileriz." Ne diyo la bu keltoş " Bu kadar mı yani? Bu kadar kolay mı? Bizim 17 yıllık hayatımız yalan mıydı?" Doktor bana mahçup bir şekilde bakıyordu. " Tamam sakin olun !" Dedi tanımadığım ama babam olan Anıl Bey. Hah sakin olucakmışız.
Keşke tanımadığım ama babam olan Anıl Bey'i dinleseydim. Bu şekilde atılmazdık.eheheh. Doktor bişey demeyince benim de şalterler atınca, küçük bir tartışmaya girdik ama böle miniminnacık. Sonuç olarak dışardayız. Ama özür diledim doktorla hallettik meseleyi çünkü ben de istemsiz oldu.
"Ay tamam be özür diledik ne bu suratlar, Allah Allah ya görende sanar yumruk attık." Anıl Bey 'öyle mi?' Der gibi bana bakıyordu. " Ben vurmadım elim çarptı." Diyip burun kıvırdım. Eski babalık güldü. Gülüşüne sıçıyım. "Asıl konuya gelelim , ben kendi öz kızımı istiyorum siz de Lerin' i alın konu kapansın." İfadesiz kaldım, ne bekliyordum ki beni yanına alıp vermemesini mi ? E o halde daha çok beklerdim.
"Bencede herkes kendi kızını alsın ama kızlara da soralım." Bize doğru dönüp "Siz nasıl istiyorsunuz?" Yanımda ki Aslı olan kız "Ben gerçek ailemi istiyorum.(ex babaya dönüp) hadi babacım gidelim" Ex baba gülümsedi. "Kızımı duydunuz,( bana dönüp) yabancılarla ilgilenmiyorum." Dedi ve gittiler. Aslı, eski babanın elini tutuyordu. Buruk bir gülümsemeyle onların gidişini izledim. Eski anne geldiğinden beri hiç konuşmamıştı, bi an burda olduğunu bile unuttum.
"Kızım sende bizimle gelmek ister misin? Seni sıkmak istemiyoruz. Evet çok garip ve ani oldu ama bence birbirimize bir şans verebiliriz ne dersin?" Yeni bir aile, mutlu bir aile. Cıkt benlik değil. "Bana biraz zaman verseniz. Olanları sindirsem. Sonra tekrar konuşuruz, size de uydum olur mu?" Anıl Bey ve sanırım annem olan kadın birbirlerine baktılar "Tamam ama kızım nerde kalıcaksın?" Güzel bir soru büyük ihtimalle Raşit ve Emreyle kalırım. "Siz beni merak etmeyin bir arkadaşımda kalırım ben." Üzgün bir ifade ama bi o kadar da mutlu bir şekilde "Peki telefon numaranı verir misin? Şey sana ulaşmak için istedim yanlış anlama sakın." Panik bir şekilde açıklama yaparken gülümsedim. "Veririm tabiki." Anıl Bey hemen cebinden telefonu çıkarıp bana uzattı. Ben de numaramı yazıp geri verdim.
"Kızım bu arada ben Leyla annen." Dolu gözlerle bakıyordu ama ağlamıyordu. -Anne- nasıl bir şey nasıl hissettiriyor ki, ağladığında göz yaşlarımı silen ya da hasta olduğum da bana bakan bir annem hiç olmadı alışabilcek miydim? " Lerin bende" gülümseyerek kafasını salladı. "Neyse ben artık gitsem iyi olur. Görüşürüz." Onlarda bana bakarak "Görüşürüz" diye mırıldandı.
Ben de arkamı dönüp, nereye gideceğimi bilmeden ilerlemeye başlamıştım.
<3
