"Abicim bak o öyle değil diyoruz sana ya." Emir telefonu elimden alarak konuşmaya devam etti "Abi kurbanın olayım yaw vallahi yanlış numara oldu"
Size en baştan anlatayım ne olduğunu. Ares'in ortaya attığı mükemmel bir fikirle gizliden numaradan rastgele kişileri aramaya başladık.
Sıra Emir'e geldiğinde numarayı gizliye almayı unutup bir numara aradı, tabi bizdede asla şans olmadığı için polise denk gelmeyelim mi. Şu an ise polis amcayı suçlu olmadığımıza inandırmaya çalışıyoruz.
Bunun bir diğer bir sebebi ise Emir'in polisin telefonu açar açmaz 'Adamı vurduk aynı yerde gelin alın' demesiydi.
Odada sadece Tunahan, Emir, Raşit, Emre, Ares ve ben vardık diğerleri sigara içemeye çıkmıştı.
Telefonu Emir'den alara son kalan sabrımla konuşmaya başladım "Abicim bak yaptık bi hata kendimizce eğleniyorduk, yani ortada adam öldürme falan yok merak etme. İçim rahat etmiyor dersen sorgula numarayı uzatmaya değmez." Diyerek kapattım telefonu.
"Vay be" diyen Emir'in kafasına telefonu fırlattım. Evet bildiğiniz fırlattım. "Sus lan sen senin yüzünden bi saattir konuşuyoruz." Bir şey demeden yüzünü buruşturdu.
Herkes telefonla ilgilenirken kapı açıldı. Gelen Anıl Bey'di. Anıl bey Ares'e kaşıyla kapıyı gösterdi. "Pişt kalkın lan biraz hava alalım." Hepsi onaylayarak ayaklandı.
"Kızçem sana bir şey sorabilir miyim?" Bilmem sorabilir misin? Tamam sor hadi izin veriyorum. "Tabi ki Anıl Bey"
"Kızım artık bizle yaşasan, arkadaşlarını bırak demiyorum hafta sonları onlarla hafta içi bizimle kalırsın olur mu?"
Bence artık evet demeliydim. Başka türlü yakın olup birbirimizi tanıyamayacaktık. "Olur Anıl Bey." Yalnız ben şu Leyla karısına tilt oldum ha. Umarım bi bok çıkmaz.
"Anıl bey, Leyla hanım nerde?" Hay ben ağzıma sıçıyım. Bi kapalı tutamıyorum çenemi ya.
"Evde işi varmış o yüzden eve geçti kızım." Eve mi geçti.
Aslında gerçekten haberi duyduğumda bir ailem olur sanmıştım. Belki bi annem olur, birlikte anne kız günleri yaparız diye düşünmüştüm. Ya da ne biliyim hasta olunca yanımdan ayrılmayan bi annem olur diye düşünmüştüm. En başından beri yanlış bi düşünceymiş demekki.
Dudaklarımda buruk bi tebessüm oluştu. "Kızım sen istersen uyu biraz. Yarın sabah çıkarız hastaneden." Diyen Anıl beyi kafamı sallayarak onayladım.
———————————————————————————————————————————————————————————————
"Lerin hadi da kalk artık." Kafamda vızıldayan sinek sesiyle birlikte gözlerimi araladım.
"3 saniye içinde burdan yok olmazsan ölüm fermanını imzalamışsın demektir." Kavdeş beni uykumdan uyandırmak yürek ister ki sanırım yanımda ki kişi bunu bilmiyor.
"Valla giderdim ama eve gitmemiz gereken konular var Lerincim" aa ben bugün hastaneden çıkıcaktım.
Tamamen uyanarak yatakta doğruldum. Karşımda tip tip bana bakan Arın'a "Hemşireyi çağır." Dedim. Vallaha bir yerimde bi şey vardır falan riske atamam hiç.
——————————————————————————————————————————
"O ayağını ağzına sokacam ama he."
Hastaneden çıkmış eve gitmeye çalışıyoruz. Bakın çalışıyoruz çünkü göt kadar arabada 7 kişi eve gidiyorduk. Neymiş efendim herkes benle gitmek istiyormuşta, benden ayrılamazlarmış da.
Durumumuz ise şöyle; Ali şoför koltuğunda, ön koltukta ben. Arkada ise Arın, Arın'ın kucağında Tunahan, onların yanında Berk, Berk' in kucağında Ares. Cam kenarında ise Berkay tek oturuyordu.
Yarama bi şey olmasın diye beni ön koltuğa atmışlardı. Ali de arkadakiler sussun diye kimseye zarar gelmeyecek şekilde ani fren yapıyordu.
Tam önüme dönücekken yapılan ani frenle öne savruldum. "Abicim canım abim. Artık yeter mi ne susucaz bak vallahi." Ali bey memnun olmuş bir şekilde kafa salladı.
"Hayır yani anlamıyorum ki onlar yüzünden olan bana oluyor Ali bey." Ali büyük bi ihtimal Ali Bey dediğim için bana yandan bir bakış attı. "Bey mi" diye sordu yüzündeki dehşet ifadesiyle.
"Beğenmediysen Amca falan da derim yani benlik sorun yok." Derin bir nefes alarak konuştu "Abi kelimesine razıydım aslında" çok beklersin canısı.
"Zamanı gelince o da olur. Ali Bey" Arın arkadan kafasını çıkartarak "Yaw birini atalım arabadan çok doluyuz be." Ali ani bi hareketle sağa çekerek "Evet Arıncım in bakalım arabadan."
Arın'ın gözleri şokla kocaman açıldı "Ne inmesi abim bey" Ali arkadakilere bakış atarak bi şey anlattı. Yani ben öyle anladım. Arkadakilerde öyle anlamış olucak ki, Ares Berkay'ın kucağına, Tunahan ise Berk'in kucağına kaydı.
O sırada tabi ki araba deli gibi sallandı sonuçta arkada deve gibi adamlar var ve hepsi kucak kucağaydı.
"Oh be dünya vamı-" diyen Arın lafını bitiremeden Tunahan onun üstünden uzanıp arabanın kapısını açtı ve Arın'ı aşağı attı.
Ben daha şoku atlatamadan kapıyı kapatıp geri eski haline döndü. Ali ise hiç bi şey olmamış gibi arabayı sürmeye başladı. Arka cama baktığımda Arın'ın arabanın arkasından koştuğunu gördüm.
Tunahan arabanın üstünü açıp Arın'a seslendi "Sıkışıp gitmeye razı mısın? Yoksa koşarak mı gelmek istersin?" Diye seçenek sundu. Arın'ın ise sadece sesi geliyordu, kendisini göremiyordum. "Sıkışık gitmeye razıyıım bekleyin beniii" diye bağırdı.
Ali tekrar arabayı sağa çekip Arın'ı beklemeye başladı. Yaklaşık 3 dakika sonra Arın geldiğinde tekrar eski yerlerini aldılar.
Eve geldikleri âna geçelim
Yazardan~
Koçay erkekleri tebessümle ön koltukta uyuyan kız kardeşlerine baktı. O kadar masum duruyordu ki uyurken hepsi bi an keşke hiç ayrılmasaydık diye düşündü.
Arabayla bahçeye girdikleri an, arabayı park eden Ali hızlı bir şekilde arabadan indi. Ön koltuğun kapısını açıp Lerin'i uyandırmamaya çalışarak kucağına aldı.
"Berk koçum kapıyı açsana." Berk abisini onaylayarak cebimden çıkardığı anahtar ile evin kapısını açtı.
Bugün herkese izin verilmişti evde kimse yoktu. Annesi arkadaşlarıyla gündeyken, babası şirkette çalışıyordu.
Ali sakin adımlarla kız kardeşi için tasarladığı odaya getirdi Lerin'i (çok saçma bi cümle oldu boşverin)
Sakince yatağa bıraktı. Kendisi ise yatağın boş kalan kısmına oturdu. "Lerin, her zaman hayalimdin. İlk geldiğinde ne yapacağımı bilemedim. Seni görünce dilim tutuldu konuşamadım. Beni sadece benimle konuşarak bile yerle bir edebiliyorsun. Seni o kadar çok seviyorum ki saçının teline zarar gelse bu dünyayı yakarım." Son kez Lerin'in saçlarını okşayarak odadan çıktı.
Tabi bütün bu konuştuklarının Lerin'in duyduğundan habersizdi.
