Onu orda bırakmıştım. Adamları zaten büyük bi ihtimal ordaydı. Gerçi ölse bile umrumda olmaz ama öldüren kişinin ben olması iyi olmazdı.
Evin önüne geldiğim de yavaşladım. Motorumu sağa kırarak bir alt sokağa girdim ve motorumu park ettim.
Anahtarımı da alıp kendi sokağımıza yürümeye başladım. Lan ne çok motor kelimesi kullandık. Neyse şimdikim gidip Raşit ve Emreyi zorbalayalım.
Ben tam şuan bir karar aldım. Her şeyi akışına bırakıcam çünkü gerçekten her şeyi dikkate alırsam intihar etme eşiğine bile gelebilirim.
Sonun da binaya geldiğim de bizim kata çıktım ve eveeet kapıyı deli gibi yumruklamaya başladım bir yandan da 4-5 kere zili çaldım. Böyle yapılınca nefret ediyorlardı.
E tabi ben de o yüzden yapıyorum.
"Lerin değilsen kapıda ki kişi kork benden." Yiağ görüyor musunuz nasıl seviyo beni.
Kapı sert bir şekilde açılımca yerimde sıçradım.
"Beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum Emrecim." O da bana melül melül bakıyordu.
"Lerin adamı hasta etme içeri geç." Ona 'ayıp ediyosun' bakışı atıp içeri geçtim. Salona girdiğim de her zaman ki görüntüyle karşılaştım.
Her zamanki görüntü ne mi? Raşit'in koltukta ters yatıp kafasını aşağı sarkıtarak oyun oynaması.
Ben de milli hareketimizi yapıp üstüne atladım. "LERİİİİİİİİN" sıçış mod on.
"Ay noldu be" beni üstünden atıp evet evet bildiğin atıp ters ters bana baktı. "Neyse yemek nasıl geçti." Mükemmel geçti yaa. Nasıl sevdiler beni anlatamam.
"Yani normal bir abi bozuntusu haricinde diğerleri nötr davrandı. Anıl Bey normal davrandı sevecen, Leyla Hanım valla Allah'a havale bana onların yanın da yakın davrandı. Tam gidicekken işte sana zorla katlanıyorum, bir kız çocuk istemiyorum falan filan zırvaladı."
Raşit ve Emre aynı anda "Vay anasını beğ" dediler. "Öyle işte. Beni istemeyen de Arın vardı. Sondan ikinciydi her halde." Kafalarını salladılar.
"Amaan neyse ne ya, hadi birlikte uyuyalım." Diyerek ayaklandım. Raşit "Oo Lerin Hanım üçlü olsun güçlü olsun diyosun." Azım şaşkınlıkla 5 santim açıldı.
"Gerizekalı azını yırtarım senin." Diyerek elime geçeni ona fırlattım. "Ay ne boş yaptınız yürüyün gidek." Emre konuştu yine.
"Ay ben size bişey söylemeyi unuttum." İkisi birbirine bakıp 'kesin bi bok yedi' bakışı attılar.
"Hasan vardı ya" Emre 'eee' der gibi kafa salladı.
"Sahilden gelirken onunla karşılaştım." Bir anda sanırım sinirden kıpkırmızı oldular. "VE SEN BUNU ŞİMDİ Mİ SÖYLÜYORSUN LERİN." evet sinirdenmiş.
"Yaw bi durda dinle. Neyse işte bu boş yaptı ben de çıkardım çakıyı sapladım karnına sonrada geldim." Emre oflayarak "Bi de normal bişey yapmış gibi rahatça anlatması yok mu öldürüyo beni."
"Adamları ordadır onun bişey olmaz. Yani inşallah biri görmemiştir ki zaten o şikayetçi olmaz uğraşır biliyosunuz." Kafalarını sallayarak onayladılar.
"Neyse şimdi bunu düşünmeyelim. Zaten bizim asıl rahat olduğumuz konu Lerin'in doğum gününün 1 hafta sonra olması, reşit olduğu için ailesinin yanında kalmak zorunda olmayacak yine yaşarız birlikte zaten hepimizin silahları var. Lerin de reşit olunca ruhsatlı birer tane daha silah alırız. O zamana kadar bu Hasan'ın adamları rahat durmaz o yüzden hep birlikte olucaz." Raşit'in mantıklı konuştuğu anlardan biri daha.
