Dilruba...
Bugün benim için dönüm noktası diyebilirim. Aylardır üstünde çalıştığım çizimin son günü. Erkenden kalkıp üstümü değişip aylardır üstünde çalıştığım çizimimle birlikte okula gittim. Yarışmaya gönderilecek olan resimlerin yanına koydum kendi resmimi. Biraz sonra resim hocamız bütün çizimleri alıp yarışmaya götürmek üzere yola çıktı. Kalbim deli gibi çarpıyor du günün sonunda kimin kazanacağı açıklanacaktı fakat benim bundan yarın haberim olabilecekti. Çünkü bugün erken çıkacağız son iki dersimiz boş olduğu için. Aslında sınıfta oturup sonuçların gelmesini bekleyebilirdim ama Bartu'nunda dersi boş olduğu için bunu değerlendirmek istedik. Sınıfa girdiğimde kimse yoktu. Sırama geçip oturup beklemeye başladım. Kapıdan içeri Demirhan girdi.
"Günaydın Dilruba"
Dedi, sesli sesle.
"Günaydın Demirhan."
"Yine çok güzelsin. Her zaman olduğu gibi."
"Teşekkür ederim Demirhan. Dersiniz yok mu?"
"Henüz kimse gelmedi hem bizim ilk iki ders boş. Sende müsaitsen gel bişeyler içelim."
"Yok ben gelmiyim zaten birazdan hoca gelir."
Yüzünde anlam veremediğim bişey vardı sanki bişeyler söylemek ister gibi bı hali vardı.
"Demirhan, bişey mi söyleyeceksin"
Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.
"Evet var, bak Dilruba nasıl desem bilemiyorum ama söylemek zorundayım.Ben senden uzun süredir çok hoşlanıyorum. Seni düşünmediğim bı an yok. Hergün aklımdasın. Senle bir gelecek istiyorum."
Duyduklarım karşısında şaşırmıştım, Demirhan'ın bana karşı olan ayrıcalığını daha önce farketmiş olsam da bunun sadece beni kendine yakın gördüğüne vermiştim.
"Demirhan, neler dediğini farkında mısın?"
Dedim sesli bir sesle.
"Dilruba ben ne dediğimi gayet farkındayım. Lütfen dediklerimi bir düşün."
Aniden ayağa kalktım. Tok bir sesle.
"Bak Demirhan, anlayabiliyorum. Duygularına saygı duyuyorum. Ama ben sana karşı bişey hissetmiyorum. Lütfen bunları ne sen demiş ol ne de ben duymuş olayım rica ediyorum. Ayrıca hayatımda Bartu var bunu biliyorsun."
Sinirli bir şekilde ayağa kalktı sert bir sesle.
"Bak sen onu sevmiyorsun. Hem oda seni sevmiyor bırak artık şu saçmalığı."
"Sen ne diyorsun Demirhan saçma salak konuşma. Delirtme beni çık hemen burdan. Birbirimize olan sevgimiz de aşkımız da seni ilgilendirmiyor!"
"Öyle mi?"
Dedi sert bir sesle.
"Öyle!"
Dedim aynı tonda.
"Sana yemin ederim bunun acısını çok fena çıkartıcam ikinizden de. Sadece bekle ve gör."
Diyerek çıktı. Her ne kadar ciddiye almamaya çalışsam da içten içe korkuyordum. Demirhan deli dolu biri olduğu için gözü karadır ondan herşey beklenir.
....
Bütün gün Demirhan'ı düşünerek geçirdim. Sabah o dedikleri aklımdan çıkmıyor du ya Bartu'ya zarar verirse. Belki de bir anlık sinirle söylemiştir onları. Bunları Hira'ya anlatsam iyi olacak o bana bir akıl verir. Çantamı alıp okuldan çıktım tahmin ettiğim gibi Bartu kapının önünde beni bekliyordu, bu gün yaşananları bir an unutup sadece Bartu'ya konsantre olup koşarak boynuna sarıldım.
