Biz geldiikk...
🤍
Emrenin silahı mıydı bu? Silahtan hep korktuğumu söylemiştim. Şuana kadarda bıraktığı olmamıştı.
Bir şarj aleti ararken bir silah bulmayı istememiştim, tam o anda elektrikler gitti her yer kopkoyu siyah tonuna dönmüştü sanki, hiçbir şey göremiyordum.
Küçükken de karanlıktan korkuyordum. Bir köşeye geçip olanları hatırlamaya başlamıştım. Doğum günümde annemin gözümün önünde bağlı tutulup daha sonrasında karanlıkta önce taciz edilerek ileri zamanında da silahla kalbinden vurulduğunu ışıklar açılınca ben de görmek istemezdim..
*8 Yıl Önce*
"İyiki doğdun Efil iyi ki doğduun Efiil" yüzüm gülümsüyordu çünkü annem işten gelmiş ve şuan doğum günümü kutlamak için pasta hazırlamıştı. Babamla annem 2 ay önce boşanmıştı babam olsun da isterdim doğum günümde ama nasip olmadı işte.
Annem bana sımsıkı sarıldı. O sırada elektirikler gitti ilk başta normaldir diyerekten ayaklanmaya çalıştım. İçeri giren 7 Adamla birlikte kalkmamla oturmam bir oldu. Çok sessiz hareket ediyorlar gibilerdi kimse nefes bile almıyordu. Annemin yanından havalanmamla hareket etmeye çalıştım birileri beni annemden ayırmaya çalışıyordu ama yapamayacaktı.
O güçlü ellerden kurtulamadım hiçbir şekilde, orda tam 3 saat durmak zorunda kaldım. Annemin bağırışları ile o kötü adamın zevk sesleri kulağımda çınlıyordu. Orda kesinlikle birşey döndüğüne iç sesim ve ben hiç olmadığı kadar emindik..
3. Saatin sonunda bir silah sesi duyuldu. Ağlıyordum biliyordum ki bu acımasız kurşun anneme saplanmıştı. Beni annemden ayırmıştı, sahi bir demir parçası sevdiğinizden edebilir miydi..
Silah sesinden sonra içerdeki kişilerin gittiğini, beni zorla tutan iki canavar pençelerini hissetmediğimi anladım. Elektirikler gelmişti ve ben annemi 3 saatin sonunda yerde kan gölünün içinde görmüştüm. Yanına koşarak gittiğimde bileğini kontrol ettim.
Annem o an ruhu olmayan, öldürüldüğünde hemen uçup, beni bırakan ama bedenini burda bırakan kanatsız koruyucu bir melekti belki de..
O gün, o gece, o saat, o dakika, o salise artık tiksindiğim şeylerden bazılarıydı..
*
Ruhum o gece de aklım ise hala gelmeyen elektirikteydi.. O gece annemi kurtaramamıştım ama bu sefer bu karanlık kuyudan çıkmam gerekiyordu. Hızlıca ayağa kalktım.
Kapıma doğru gittiğimde açılmadı, gittikçe korkuyordum ama annemin kızıydım ben yapabilirdim, çıkabilirdim bu karanlık kuyudan.. Kapıyı kırarcasına zorladığımda boynumda sıcak bir nefes hissettim. Güvende hissettiriyor gibiydi aynı zamanda da tenimi dondurmuştu.
Arkamı dönmeli miydim hiç bir fikrim yoktu. Hızlıca arkamı döndüm.
Bu sefer nefesi yüzüme geldi. Yüzyüze olduğumuzu düşündüm öylediydik tabiki de. Ben kendimle savaş verirken kulağıma yayılan boğuk bir ses tonuyla konuştu.
"Korkuyorsun çünkü kim olduğumu bilmiyorsun" dedi sakince ama alaylı bir edayla."Kimmişsin öğrenelim" dedim, yürek yediğimi fark ettim.
Güldüğünü duyar gibi oldum cebinden birşey çıkarıyor gibiydi. Kalbimin beni zorladığı anlardaydım yine, gözlerimi kapatıp nefes almaya çalıştım. Tekrar konuşmaya başladı "Kim olduğumu bilmek istemezsin bayan yürekli" dedi. Hadi canım şaka yapıyorsun söyle de bilelim. Ayrıca bayan değil kadın, şu halimde bile saçmalıyorum.
Sonra birşeyin açılma sesi ve şah damarıma dayanılan bir bıçak, keskin ama acıtmayan, batırıp canımı acıtmak isteyen ama kıyamayan..
Titrek bir sesle konuşmaya başladı."Korkman gerek çünkü artık hayatındayım.." Tüylerim şaha kalktı sanki, içimi kaplayan yoğun korku, olayı algıyalayabilmemi zorlaştırıyordu. Ve tekrar o boğuk sesiyle konuşmaya başladı...
491 kelime
Merhaba,
Nasılsınızzz
Umarım beğenmişsinizdir bölümü.
Sizce bu kişi kim??
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gün Doğuşuna Yakın
Teen Fiction"Teşekkür ederim" dedim. "Neden teşekkür ediyorsun" dedi. "Beni kuyumdan çıkardığın, beni sevdiğin için" dedim. "Teşekkür etmene gerek yok, sen benimdin ama ben seni geç buldum" dedi...
