Aşk'a İntikam Kala

Bölüm 12) Salgın

Hastane odama vardığımda çantamı koydum ve hastanede dolaşmak için odadan çıktım. Koridorda ilerlerken yolumu kızıl saçlı bir doktor kesti.

"Asıl Hanım, lütfen odanıza geri dönün. Hastaneye virüslü bir hasya getirildi, bulaşma ihtimali yüksek."

Kaşlarımı çattım ve bana telaşla bakan doktora baktım. "Ne salgını?"

"Covit-19."

İşte korktuğum başıma gelmişti. Yıllar önce biten virüs hastanemizde tekrar etkin hale gelmişti. Cevap vermeme fırsat vermeyen doktor koridordan koşarak uzaklaştı. Hayatımda yeterince olay olduğuna karar verdim ve odama geri gittim.

Koltuğa oturduğumda ne yapacağımı bilmiyordum. Hastaneden çıkış var mıydı? Ama sadece hasta getirilmişti, hemen bütün hastaneyi karantinaya almalarını beklemek, tavukların uçmasını istemek gibi saçma bir fikir olurdu. Telefonumu elime aldım ve Araf'ı aradım. Kısa süre sonra açtı.

"Alo?"

"Ne yapıyorsun bakalım?"

Soruma, " iyiyim hayatım, sen?" diye yanıt verdi.

"Bende iyiyim...şeyi sorucaktım, hastanede misin?"

"Yoldayım az kaldı, neden sordun ki?"

"Hastaneye Covit-19' lu bir hasta getirildi, en kötü ihtimal hastaneye yayılması. Bu olabilir, gelme geri dön."

"Nasıl yani sen nerden biliyorsun ki?"

"Hastanedeyim gülüm."

"Asil saçmalama istersen, sen hastanede olacaksın ve ben eve geri dönücem öyle mi?"

"Araf...gel-"

Cümlemi yarıda kesen telefonun kapandığını gösteren kesik kesik gelen sesti. Masanın üzerine telefonumu geri bıraktım ve koltuğa geri oturdum.

...

Kapım açılınca içeriye Araf'ın girdiğini gördüm.

"Hoşgeldin."

"Hoşbulduk güzellik."

Tebessüm ettim, montunu alarak askılığa astım ve koltuğa oturdum. O da yanıma oturunca sağ kolunu omzuma attı, beni göğsüne çekti.

"Korkuyor musun?"

Başımı kaldırmadan cevapladım.

"Neyden?"

"Virüsten."

Onaylamaz şekilde ses çıkardım. "Hayır."

"Cesur sevgilim benim."

Güldüm ve "Gururlan." dedim.

Saçımın bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırırken "Gururlanmadığımı kim söyledi? O kadar olaydan sonra cesur kalabilmen beni fazlasıyla gururlandırıyor." dedi ve içim cız etti.

Gerçekten cesurdum değil mi?

Öyleyim sanırım...

...

Aradan saatler geçti. Koltukta uyudum, Araf'a konser verdim, yemek tarifi konuştuk...

Kapı tıklatılınca sonunda birileri haber verecek diye umarak komut verdim. İçeri covit zamanlarında giyilen tulumlardan giymiş bir doktor girdi.

"Asil Hanım ve Uraz Bey, hastaneden çıkmanız yasaklandı, hastane karantina altında artık."

Tamam kesinlikle duymayı istediğim son şeylerden biri bile değildi bu haber.