🥀 ប៉ាចុងចងចិត្ត 🥀

ភាគទី : 04 » [ អស់ការអត់ធ្មត់ ]
Yoonmin Novel
___
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីយ៉ុនហ្គីត្រូវបង្ខំចិត្តងើបទៅធ្វើការតាមអ្វីដែលជីមីនបានផ្ដាំ ព្រោះមិនចង់ចាញ់ មិនចង់បាត់បង់ភាគហ៊ុន ទាំងដែលជាយូរមកហើយមិនដែលខ្វល់ ទុកឲ្យនាយតូចជាប៉ាចុងកាន់កាប់មករហូត

ការប្រជុំបានចាប់ផ្ដើមឡើង ដោយការណែនាំតំណែងការងារជាប្រធានរង មីន យ៉ុនហ្គី បន្ទាប់ពីជីមីន គេមានភាពក្មេងខ្ចីក្នុងការគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុន មិនអាចប្រគល់ឲ្យគេភ្លាមៗទេ មើលទឹកមុខក៏ដឹងថាយ៉ុនហ្គីមិនពេញចិត្តដែរ តែនៅមុខម្ចាស់ភាគហ៊ុនដទៃនាយចេះតែបណ្ដោយសិនទៅ ប្រហែលជាគិតថានាយតូចជីមីនចង់បំបាក់មុខខ្លួនផងក៏មិនដឹង

#Office
«ឯងចូលមកធ្វើអី?» ជីមីនងាកមកឃើញយ៉ុនហ្គីដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់ខ្លួនដោយគ្មានការអនុញ្ញាត ថែមទាំងចាក់គន្លឹះទ្វារជាប់ទៀតផង
«ប៉ាចង់បំបាក់មុខខ្ញុំហ្អេះ?» នាយសង្ហាជ្រែងហោប៉ៅសម្លក់សម្លឹងអ្នកដែលអង្គុយទល់មុខ
«បំបាក់មុខយ៉ាងមិច? ក្រែងការងារដំបូងរបស់ឯងមិនអញ្ចឹង ប៉ាគួរឲ្យឯងទៅធ្វើជាជំនួយការលេខាសិនទើបត្រូវ ការងារត្រូវធ្វើពីតូចមកធំ តែនេះប៉ាឲ្យឯងកាន់តំណែងប្រធានរងហើយ ចង់បានស្អីទៀត?» លោកប្រធានដាក់ផាំងៗគ្មានខ្លាចរអាក្រោយពីខឹងដែលគេមើលរំលងបំណងល្អរបស់ខ្លួនបែបនេះ
«ស្មានថាខ្ញុំមើលមិនដឹងហ្អី? នៅមុខម្ចាស់ភាគហ៊ុនដទៃប៉ាដូចជាចង់បង្ហាញថាខ្ញុំមិនចេះអីសោះ នេះហើយគឺបំបាក់មុខនោះ ហ្ហឹស!!» នាយចាប់កញ្ឆក់ដើមដៃជីមីនមកកៀកខ្លួនមួយទំហឹង កែវភ្នែកមុតគួរឲ្យញញើត
«អូយ...លែង! ចេញទៅវិញទៅ»
«ចង់វាស់វែងភាពអត់ធ្មត់របស់ខ្ញុំមែនទេប៉ាចុង...» នាយអោនកាន់តែកៀកនឹងមុខតូច ស្ទើរតែប៉ះថ្ពាល់ទៅហើយ រាងតូចប្រឹងគេចមុខឡើងវីវក់
«ហឿយ ឯងតែងតែបែបនេះ ឈ្លើយគ្មានហេតុផល លែង!!» ជីមីនប្រឹងរុញគេចេញ និងងើបប្រុងចាកចេញ បើនៅទៀតឃើញថាស្ថានការមិនល្អទេ
«ល្អ...ខ្ញុំឈ្លើយឲ្យប៉ាមើលឲ្យច្បាស់ៗជាងមុនទៀត កុំឲ្យខ្ញុំចេះតែថាឲ្យសោះ នៅឲ្យស្ងៀម!!» នាយមាឌធំចាប់ផ្ដួលកាយតូច ទៅលើសាឡុងក្បែរនោះមួយទំហឹងសង្កត់ស្ទើរកប់ចូលទៅក្នុងសាច់ពូកបាត់
«ឯងចង់ធ្វើអីប៉ា??» ជីមីនព្រលឹងហោះញ៊ាំព្រលិតភ័យបុកពោះបេះដូងលោតសឹងចេញមកក្រៅហើយ ដោយសារតែចរឹកពាលរបស់កូនចុង
«គម្រាមតែមាត់មិនសប្បាយលេងទេ» យ៉ុនហ្គីមិនបង្អង់យូរចាប់ថើបបបូរមាត់តូចទាំងកម្រោល ដៃធំចាប់ច្របាច់ចង្ការតូចជាប់មិនឲ្យងាករ៉េគេចទៅណាបាន ឯដៃម្ខាងទៀតចាប់ផ្គួបដៃតូចទាំង2លើកឡើងផុតក្បាលសង្កត់សង្គ្រប់តាមចិត្ត
«អ្ហឹមម..អឹមម...» ជីមីន
«ហ្ហា៎...មិនអន់ឯណា» យ៉ុនហ្គីឡកឡឺយធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងកាន់តែខឹងសម្បារចង់វ៉ៃបក តែមិនឈ្នះកម្លាំងគេសោះ
«ប៉ាស្អប់ឯង...អ្ហឹមម...» រកនឹងជេរប្រទិចគេទៀត តែនាយសង្ហាជាកូនចុងក៏ថើបសង្គ្រប់បឺតបបូរមាត់ស្ដើងជាថ្មីខាំស្ទើរតែបែកឈាមទៅហើយ មិនដឹងជាគ្រឺតខ្នាញ់យ៉ាងណាទេ ដៃក៏សន្សឹមៗប្រឡេះលេវអាវទាញក្រវ៉ាត់កចេញរហូតរាងតូចស្រែកឃាត់
«ឈប់! អឹមម..កុំអី...ហ្ហឹក..»
«ប៉ាត្រូវតែចាញ់ខ្ញុំ ហ្ហឹស.ហ្ហឹស...» យ៉ុនហ្គីសើចដើមក៏ក្នុងនាមជាអ្នកឈ្នះ ដែលឃើញរាងតូចជាប៉ាមើលទៅភ័យខ្លាចខ្លាំងនៅក្រោមទ្រូងរបស់នាយនោះ
«ហ្ហឹក...ងើបចេញទៅ ឯងមិនអាចធ្វើឆ្គួតឡប់ចឹងទេ» ជីមីនក្រវីក្បាលញាប់ទាំង
ទឹកភ្នែកខឹងណាស់ដែលកូនចុងនេះមិនដែលគោរពខ្លួនសូម្បីតែម្ដង
«ខ្ញុំមិនលែង!! ធ្វើឲ្យអ្នកក្នុងក្រុមហ៊ុនដឹងតែម្ដងល្អទេ ថាប៉ាអន់ជាងខ្ញុំ នៅក្រោមខ្ញុំបែបនៀក ហ្ហឹស!» រាងក្រាស់នាយគិតថាធ្វើបែបនេះវាសមដែរហ្អី? សម្រាប់នាយ មិនដែលគិតសមមិនសមនោះទេ ធ្វើមិចឲ្យតែបានឈ្នះ
ដៃធំចាប់ទាញផ្ដាច់លេវអាវរបស់រាងតូចនិងអោនថើបស្រង់ក្លិនគល់ករបស់ជីមីន យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល ដំបូងដូចចង់គម្រាមទេ តែដល់ពេលថើបយូរៗទៅកាន់តែក្រអូបកាន់តែទាក់ចិត្តទ្វេដងរហូតដកមិនរួច
«អត់ទេ..ជួយ..ជួយផង..ហ្ហឹក..» ជីមីនកម្លាំងតិចរាងតូចមិនអាចទប់ទល់ជាមួយកម្លាំងសង្កត់របស់គេបានទេ
«កុំស្រែក! ប្រយ័ត្នខ្ញុំសម្លាប់ប៉ាចោលទៅ» យ៉ុនហ្គីស្រែកសម្លុតទាំងភ្នែកក្រហមគួរឲ្យខ្លាច ជាការពិតណាស់ជីមីនក៏អត់មិនខ្លាចមិនបានដែរ ព្រោះថាបើគេខឹងអ្វីក៏គេធ្វើបានដែរ
«ហ្ហឹក.ហ្ហឹក...» រាងតូចពេបមាត់ដូចកូនក្មេង ថ្វីត្បិតថាមាននាមជាប៉ា តែជីមីនបងយ៉ុនហ្គីតែ 2ឆ្នាំទេ ហើយក៏មិនធ្លាប់ធ្វើរឿងបែប នោះពីមុនមកដែរ រៀបការជាមួយម៉ាក់យ៉ុនហ្គី គ្រាន់តែក្នុងនាមបំពេញមុខប៉ុណ្ណោះ
នាយក្រាស់គ្រឺតខ្នាញ់ខាំនៅត្រង់គល់ករបស់រាងតូចឡើងចេញឈាម នៅមានស្នាមក្រហមជាំជាច្រើនទៀត
«មិនអន់ពិតមែន...អញ្ចឹងមែនទេទើបអ្នកម៉ាក់ព្រមយកប៉ានោះ ហ្ហឹស!» 😏
«ថោកទាបណាស់ ឯងឆាប់បញ្ឈប់ទៅ...ហ្ហឹក.ហ្ហឹក...» ជីមីនតបតទាំងទឹកភ្នែករហាម បាត់បង់ភាពក្លាហានអស់រលីង
«ខ្ញុំឈប់លុះត្រាតែប៉ាសន្លប់ក្រោមទ្រូងខ្ញុំសិន» នាយនិយាយដោយម៉ឺងម៉ាត់រហូតអ្នកក្រោមទ្រូងស្លេកមុខជាថ្មី
«អត់ទេ...ហ្ហឹក...» ជីមីននៅតែព្យាយាមរើអស់វិធី នៅតែរុញច្រានទធាក់ដៃជើងឡើងអស់កម្លាំងពីខ្លួន
រាងក្រាស់មិនខ្វល់ថាមានការសហការជាមួយពីរាងតូចឬអត់ទេ នាយដោះអាវខ្លួនឯងបោះទៅម្ខាង រួចងាកមកប្រថាប់បបូរមាត់ជាថ្មីក្រលោះអណ្ដាតប្រលែងជាមួយ អណ្ដាតតូចយ៉ាងស្អិតរមួត ដៃក៏ចាប់ដោះសម្រាតខោតូចចេញយ៉ាងរហ័ស
ជីមីនយំឡើងញ័រខ្លួនទទ្រើត មិចក៏គ្មានអ្នកណាមកសោះអញ្ចឹង ដោយសារថ្មើរនេះជាពេលសម្រាកបាយថ្ងៃត្រង់ ហើយបន្ទប់នេះក៏ការពារសម្លេងចេញក្រៅដែរ យ៉ុនហ្គី មិនបានបបោសអង្អែលកាយតូចយូរឡើយ នាយស៊កចូលដោយមិនប្រើអ្វីជំនួយសូម្បីបន្តិច ព្រោះចង់ធ្វើបាបឲ្យអ្នកក្រោមទ្រូងឈឺចាប់ខ្លាំងដូចគេពុះច្រៀកខ្លួនជា2
«អា៎ស...ឈឺណាស់..ហ្ហឹក..ដកចេញទៅ» ជីមីន
«អត់!!» មួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លីតបទៅរាងតូចវិញ ហើយក៏ធ្វើចលនាភ្លាមៗមិនចាំឲ្យរាងតូចសមនឹងទំហំខ្លួនឡើយ
«អឺស..អ្ហឹស..ឈឺ..» ដៃតូចខ្លីៗខ្ញាំដើមដៃនាយខ្វាចឡើងចេញឈាម តែនាយ ហាក់មិនខ្វល់សោះគិតតែពីសម្រុកខ្លំាងឡើងៗសឹងតែដាច់ខ្យល់ស្លឺភ្នែកអ្នកខាងក្រោម
«អ្អា៎...ស្រួលអស់ស្ទះ..ហ្ហឹស..អឹសស..» ដៃមិនទំនេរលូកស្ទាបច្របាច់សាច់គូ*ទន់ ល្មើយពេញៗដៃយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល បង្កើតជាស្នាមជាំក្រហមពេញសាច់សខ្ចី
«អស្ចារ្យមែន...ហេតុអីមិនថ្ងូរទៀតហ្ហា?» សុខៗរាងតូចបែរជាខាំមាត់ងាកមុខចេញបង្ហូរទឹកភ្នែកទាំងក្ដីអាម៉ាស់ ទើបមិនហ៊ានបញ្ចេញសម្លេងនោះតទៀត តែវាក៏ធ្វើឲ្យរាងក្រាស់ម៉ួម៉ៅដែរ
«មិនថ្ងូរហ្អេះ? ល្អ...» នាយងក់ក្បាលរបៀបឌឺដងយល់ថាអ្នកក្រោមចង់ឈ្នះ
ផ្លាប់...!!
«អក៎...ហ្ហឹក..ហ្ហឹក...ឈឺណាស់» រាងតូចជ្រាបទឹកភ្នែកមកជាថ្មី អួលឡើងចំហរមាត់ព្រោះតែនាយប្រលែងមួយកម្លាំងអំបាញ់មិញអុ*សឹងតែដល់ពោះវៀនទៅហើយ
«ប៉ាធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រួលខ្លាំងណាស់..សឺត...» នាយនៅតែធ្វើចលនាឥតអាក់ ខ្លួនតូចរលាក់យោលយោកគ្មានកម្លាំងតបតទៅគេវិញទេ បានត្រឹមតែថ្ងូរក្រោមទ្រូងគេ
ប៉ុណ្ណោះ
«អឹសស..អ្ហាស៎..អ្អឺស..» យ៉ុនមីន
ពីមួយទឹកទៅមួយទឹក រាងក្រាស់ធ្វើវាមិនឆ្អែតឆ្អន់សោះរហូតដល់កាយតូចគេសន្លប់បាត់ស្មារតី គេងអាក្រាតផ្តាប់មុខលើសាឡុងយ៉ាងកំសត់ ខុសដាច់ពីកូនចុង ដែលលើកសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកវិញទាំងញញឹមចុងមាត់ គេសម្លឹងមើលរាងកាយប៉ាចុងរបស់ខ្លួនយ៉ាងសមចិត្ត ដែលត្រូវក្រោមស្នាដៃគេបែបនេះ
«ប៉ាចប់របស់ខ្ញុំទាល់តែបាន..ពីថ្ងៃនេះទៅសាកហ៊ានខ្លាំងដាក់ខ្ញុំទៀតច្បាស់ជាដើរលែងរួចមិនខាន ហ្ហឹស!» 😏

To be continue......🌸
សុំទោសចំពោះពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ 🙏