ADAVET.. (18+)

24. BÖLÜM

ADAVET 24
Hepinize tekrardan selamlar💜
Yeni bölüm ile karşınızdayım Umarım bu bölümü seversiniz :)

Yeni yıla gireceğiz yeni yılda umarım hepimiz huzurlu mutlu başarılı oluruz sağlıklı oluruz😘
Yeni yıl bize şans getirir Her konuda her daim başarılı olmak dileğiyle💓

Arkadaşlar bunu söyledim tekrar söyleyeyim ilk bölümlerde çok fazla Yazım yanlışı var biliyorum ama tatil zamanında ilk 5-6 bölümü düzenlemeye alacağım😉

Oy ve yorum atmayı unutmayın şimdiden Hepinizi çok seviyorum❄️

Şarkı ile dinleyinn!!
Yazın yanlışları için kusura bakmayınn✨

!! Arkadaşlar dediğim gibi bu kitap 18+ bir kitaptır psikolojik ve yaralama olarak 18+'dır. Lütfen ona göre yorum yapın!! Zaten kitabın Açıklama kısmında da psikolojik ve yaralama diye yazmışım!!!

Bazen düşünüyorum da, kendimi bu aşk zannettiğim şeye çok fazla kaptırmışım. Bu aşk zannettiğim şey bazıları için oyundan ibaretmiş.
Ben hiç bir zaman sevilmemişim, bunu anlamıştım.

Bazıları o kadar güzel sevilir ki kıskanırsın. Ben hiçbir zaman sevilmedim. Belki de kaderim bu şekilde yazılmış tı.

Beni hep kötü bildiler.. Hiç bir zaman iyi bilmediler. Ben hep kötüydüm. Ben bile gerçekten kötü olduğuma inanmıştım.
Bu Hayat hep bana sert bi tokat atardı, bunlar'da o sert tokatlar'dan biriy'di.

Ne günah işledim de bunlar başıma gelmişti?

Gökhan kadını bulduk diyince durdu. Şaşkın gözlerle bize bakmaya başladı.
Neden baktığını az çok biliyorum, ellerim ve ayaklarım bağlı değil di.

"Bu neden bağlı değil?" dedi. Ateşe doğru. Canım yanıyordu, abi bildiklerim tarafından ihanete uğramak.

"Seni ilgilendirmez! Sen kadını buldum dedin, nerde?" dedi, ateş.
Hangi kadın'dan bahsediyorlar dı.

"Yan eve götürdük, sana haber vermek için geldim"

"Sen çık ben geliyorum"

"Sorun çıkar masın?" dedi beni göstererek.
Acı ile tebessüm ettim.

"İstese'de yapamaz" dedi. Neden yapmayayım?

Gökhan çıktıktan sonra gözleri bana döndü. Titrek bir sesle; "Hangi kadın?" dedim.

"Senin çok yakın'dan tanıdığın biri" dedi. Anlamamıştım, ne diyor du?
Benim çok tanıdığım biri... Kim?

"Kim?"

"Gidince görürsün" dedi ve kolumu tutup, dışarı doğru yürümeye başladı.

Bu kadının kim olduğunu merak ediyorum, bu kadında'mı bu oyunun içinde vardı? Kimdi bu?
Eve doğru yaklaştığımız'da etrafıma baktım. Bir çıkış yolu, bir umut var mı diye?

Yoktu.. Hiçbir yerde umut yoktu. Ben umutu'mu kaybetmiş bir kelebektim...

Eve girdiğimiz de büyük bir salon vardı, salonun ortasın'da bir kadın vardı. Onun da elleri ayakları bağlıydı ve başında çuval vardı.

Kadının arkasın da ise adam vardı, bir işaret bekliyordu çuvalı çıkarmak için. Ve Ateşten işaret geldi.

Adam çuvalı kaldır dı kadının başından.

Bu kadını görmemle yıkıldım...
Çünkü annem..
Annem vardı, benim annem vardı.
Gözyaşları süzülüyordu, ben bir şey yapamıyor dum.