ADAVET.. (18+)

27. BÖLÜM

ADAVET 27
Tekrar'daan herkesee selamm ballarım😘

Bölüm uzun olucak şimdiden söylüyorumm💓🤭
Bide eğer 28. Bölüm'de istediğiniz bir sahne varsa, bana özel'den mesaj atabilir sinizz💜

ARKADAŞLAR LARA BU OLAYLARIN ŞOKUN'DA VE BU OLANLARA İNANMAK İSTEMİYOR! LÜTFEN YORUMLARA BU SAFLIK DEĞİL, SALAKLIK GİBİ YORUMLARA YAPMAYINN!!

Tekrar'dan kitap uyarısı yapayım!!
BU KİTAP 18+BİR KİTAP'TIR! YARALAMA VE PSİKOLOJİK OLARAK 18+DIR!! BUNU BİLEREK OKUYUN!!
YORUMLARA SAÇMA SAPAN ŞEYLER YAZMAYIN!!!

Ensem'den başlayıp, köprücük kemiğime kadar öpücük kondurdu.
Nefes alış verişlerim hızlandı, ve o iğrenç ses bir kez daha geldi..
Haraket edemiyor dum. Hem köpekten, hemde arkamda ki kişiden dolayı.

Ne kadar korunacak halim olsa da, kimse beni korumuyor du. Bu adamın elinde ölüp gidicektim.
Çok ağırdı, ölmekten korkmuyorum. Ama ölümümün böyle cani bir adamdan olmasını istemiyorum.

Korkuyorum. Ateş normal'de evde olurdu ama şimdi yoktu. Yanım'da değildi.. Beni bu hale getiren adam'a şimdi muhtaçtım, şaka gibi.
Kendimi toparlayarak konuşmaya başladım.

"K-kimsin sen? Benden ne istiyorsun?" dedim kekeliyerek. Bu son zamanlarda çok fazla kekelemeye başlamıştım. Kekelemenin neden olduğunu bilmiyorum. Sanırsam çok fazla korkudan.

"Benim. Ecelin, Azrail'in"dedi. Ateş'ti bu, neden etrafta hiç ışık yoktu? Ve Ateş neden hala beni öpmeye devam ediyor du?
Sözleri beni ürkütse'de bozuntuya vermedim.

"Korkuyorum, uzaklaş benden. Öpme beni"dedim. Uzaklaşmadı, aksine daha dibime girdi.

"Korkma! Ben hep yanındayım. Seni öpme hoşuma gidiyor. Kokun baş döndürücü, gözlerin kalbime zarar" dedi. İçi gider gibi.

"Senden ürküyorum. Öpme beni, dokunma bana. Lütfen uzaklaş artık"dedim ağlamaklı bir ses ile.
Sesim titriyor du.
Beni kendine çevirip, dudaklarını dudaklarıma değdirip konuşmaya başladı.

"Seni sadece ben öpebilirim! Benden korman umrum'da değil.
Seni öldüreceğim, can çekiştiğini göreceğim"dedi. Nefesini dudaklarıma vererek.

Birşey demedim, sadece sustum.
Benden uzaklaşıp, koluma tuttu ve yürütmeye başladı. Hızlı hızlı gittiği için ben geride kalıyor dum. Kolumu tutsa bile. Dışarı çıkmıştık.
Dışarı'da ece, gökhan vardı.

Ece' nin bakışları beni çok fazla rahatsız ediyordu. Ne kadar belli etmemeye çalışsa'da Ateş ile beni yan yana görmeyi tahmül edemiyordu. Ateş ve ecenin de birlikte olduğunu hala anlam veremiyorum. Çünkü herşeyi öğrendikten sonra da ateş bana bununla ilgili hiç birşey söylemedi.

Yada belki umursama'dı. Gereksiz gördü bunu bana söylemeyi. Ecenin tarafına bakmamaya başladım. Önümüzde büyük bir araba vardı.
Ateş tutuşunu daha sıkı hale getirip, beni arabanın önüne doğru götürdü.

Araba'nın kapısı açıldığında, kapının önünde ki adam bana kafasını salladı ve "kurtarıcaz sizi" dedi. Bunu kısık sesle söylemişti.
Bu adam kimdi? Bana yardım edicek miydi?

Ona çok takılma'dan araba'ya bindim. Ateş, Gökhan ve ece'de bindi arabaya. Ateş yanıma, Gökhan karşıma ece ise ateşin çaprazında oturdu.

Uzun bir yola çıktığımız belliydi.
Neredeyse 2 saattir yoldaydık. Uykum gelmeye başlamıştı, kafamı cama koydum. Gözlerimi kapattım. Burda hiç olmamayı hayal ettim.
Baran ve annemle güzel bir hayat hayal ettim.