ADAVET.. (18+)

25. BÖLÜM

ADAVET 25
Yeni bölüm ilee hepinize tekrar merhabaa😘

Biraz geç gelmiş olabilir bölüm ama sınavlarım var malum🥺
Kusura bakmayınm✨

Oy ve yorum atmayı unutmayınn 90 oyy lütfen💖

Arkadaşlar biliyorsunuz ki ben bu kitabı yazarken 2 kitap olacak diye söyledim. 1 kitap 30 bölümde bitiyordu 2 kitap 30 bölümden sonra devam ediyordu ama fikrimi değiştirdim.

!! 2 kitap olarak devam ettirmeyeceğim sezon finali yapacağım sezon finalinden sonra tekrar devam edeceğim Bunu buradan söyleyeyim!!!

TEKRAR KİTAP İLE İLGİLİ UYARIMI YAPIYORUM!!

BU KİTAP 18+ BİR KİTAP'TIR! YARALAMA VE PSİKOLOJİK OLARAK 18+ BİR KİTAPTIR, ONA GÖRE OKUYUN VE YORUM YAPIN!!!

Bu dünyada ki en bü yük, iyi niyetliliktir. Çünkü sonu hep ihanet ve nankörlük ile biter...
İnsanlar anlamaz, bazen sevdikleri tarafından öldürüleceğini.
Çok sever, öyle böyle değil ama.
Öyle bi candan sever ki karşısında ki insanı, şaşırır kalırsın.

Bazen çok üzülüyorum, çünkü aile dediğim kişiler bana hayatım boyunca unutmayacağım bir hayat bıraktılar, veya aldılar...

Kimse'nin 17 yaşına zarar vermeyin. Çünkü 17 yaşındaki duygular, en temiz, en saf duygulardır.

Hani derler ya "Bazı şeyler kalp kırar, ama göz açar" Benim kalbim kırılmadı.. Paramparça ettiler benim kalbimi..

Beni bu yaşamadan soğutan herkesin, kalbinin üşümesi dileğiyle....

Arkam'da enseme vuran sıcak bir nefes hissettim. Kendi ölüme imza atmıştım bir kez daha. Ne yapabilir dim? Bu iğrenç İnsan'dan nasıl kurtulabilirim?

Odanın kapısı açıktı, Ateş'in arkamda olduğunu anlayınca oda' ya girdim. Arkamdan geldi azrailim. Hiç mi kendini benim yerime koymuyor du? İçi hiç mi sızlamıyor du?

"Üstünde ne var ne yok çıkar" dedi.
Hayatım da duyduğum en iğrenç cümlelerden di. Beni kimse duymuyor du, kimse yoktu.
Kafamı sadece hayır anlamında salladım.

Üstüme doğru gelerek; "Annenin tekrar o olayları yaşamasını mı istersin küçüğüm?" dedi.
Gözlerim'den yaşlar döküldü. Yapamazdım, annemin tekrar o anları yaşamasına göz yumamazdım.

"Üstünü çıkar ve yatağa geç" dedi.
Tekrar ayaklarına kapandım...
Tekrar, belki affeder yapmaz diye tekrar yalvardım.

" Ateş! Lütfen, lütfen yalvarıyorum sana yapma. Benim sana ne zararım var lütfen, çok pişman olacaksın Ateş yapma yalvarırım sana ya!"dedim.

Bi umut, bir umut belki dedim yapmaz bırakır ama yok. O iğrenç laflarıyla ne kadar acımasız olduğunu gösterdi..

"Kalk ayağa, beni sinir etme! Hem sende keyif alıcaksın " dedi. Dondum, böyle bir şeyden nasıl keyif alıcağımı düşünebilir bu adam?

Gözlerim yaşlı, yaşlı ayağa kalktım, üstümde'ki kazağı çıkartım ses etmeden. Ne yapa bilirim ki ben?
Ses çıkarsaydım annem, ona zarar gelirdi. Sadece atletim ile kaldım.

Bir anda üzerime gelerek boynuma bir, iğne batırdı. Gözlerim karardı, açamadım gözlerimi.

Bilinç altım kapanmadan önce duyduğum tek cümle; "Benim minik serçem" dedi.