ADAVET.. (18+)

4. BÖLÜM "Düzenlenmiştir"

4. Bölümle karşınızdayım✨
Eğer bir aksilik çıkmazsa 5. Bölümüde yayınlayacağım bugün.

Ve arkadaşlar kitabım çıkıyor mu? Çok kişi kitabın çıkmıyor, bulamıyoruz gibi şeyler yazıyor. Kitabı nasıl bulduysanız yoruma yazın lütfen🥺

"DÜZENLENMİŞTİR!"

"THİNK I NEED SOMENE OLDER🍷"

Yeni bir sabaha uyandım bunun verdiği mutsuzlukla yataktan kalktım. Bonyoya gidip yüzüme baktım, dün çok fazla bu olayı kafama taktığım için gözlerim çökmüştü.

Yüzümü soğuk su ile yıkayıp, hafif kapatıcı sürdüm. Sonra sürmeye üşeniyordim. Dudaklarıma da krem sürüp banyodan çıktım. Çok fazla makyaj yapan biri değildim. Saçımı açıp taradım ve açık bıraktım.

Kıyafetlerimi giydim ve çantamı da aldıp aşağıya doğru indim. Yemek yeme isteği yoktu kahvaltı yapmadım. Evin anahtarını alıp evden çıktım. Başım çok ağrıyor du.
E

ce'nin söylediklerini sindirmeye çalışarak okula gittim.

Okul bahçesine girdim, tedirgindim. Sanki herkes bana bakıyor du. Hakkımda çıkan dedikodu fazlasıyla sinirimi bozuyor. Ama hani derler ya "Korkunun ecele faydası yok" işte o cümlenin vücut bulmuş haliyim.

Kimseye bakmadan sınıfa çıktım, o sırada hemen Ece yanıma gelip oturdu. "Nasıl bu kadar rahatsın Lara?" dedi. Rahat falan değildim, korkuyordum. Böyle bir olay ilk defa başıma geliyor ama sakin kalmam gerek.

Ece'ye doğru döndüm. "Rahat falan değilim. Tedirginim sende bana soru sorup durma lütfen" dedim ve önüme döndüm. Herkes gerçekten bana bakıyor gibi. Hoca kapıdan içeri girdi. Ayağa kalkıp, oturduk.

Ders işlerken bile korkuyordum, parmak etlerimi yiyiyordum. Ece elime vurup; "Yapma" desede kendimi durduramadım. Teneffüs olunca kesinlikle ateş ile konuşmam gerekiyor...

❄️❄️❄️❄️

Derste ecenin gözü hep benim üzerimde'ydi. Keşke tek onun gözü üzerimde olsa'ydı, ama değil tüm sınıf bana bakıyor du. Ve bu beni çok rahatsız ediyor. Sanki sınıfın tek ilgi odağı bendim.

Zil çaldı ve ben kimseye bakmadan koşar adımlarla bahçeye doğru yol aldım. Çünkü nefes alamıyordum sanki, daha sonra ateş ile konuşurdum. Bahçeye doğru inerken kolumun tutulması ve benim bir odaya girmem bir oldu.

Ateş'ti. Kolumu ondan kurtardım.

"Ne yapıyorsun sen ya?" dedim sinirle. Sanki onun yüzünden dedikodum çıkmamış gibi beni odaya çekiyordu. Ya birisi bu odaya gelse yada beni bu odaya çektiğini görse?

"Ne yapıyormuşum?" dedi sırıtarak. Bu adamın gerçekten sıkıntıları vardı. Yüz vermeden odadan çıkacaktım ki belimden tuttu.

"Bıraksana?" dedim somurtarak. Daha ne istiyordu ki?

"Ne oldu? Yanlış bir şey mi yaptım?" dedi. Alayla güldüm. Hayır daha ne yapabilir ki? Yüzsüz gibi bir de soruyor.