|| ရွန္ဝူလမ္းမႀကီးေပၚမွ အံ့မခန္း ၾကက္သီးထဖြယ္ရာအျဖစ္အပ်က္ [ အပိုင္း ၁ ] ||
ဓားရွည္တစ္ေခ်ာင္းဟာ ထိုးေဖာက္ဝင္သြားၿပီး မိစာၦရဲ႕ ႏွလုံးတည့္တည့္ ထိုးစိုက္ကာ ေျမျပင္ေပၚမွာ အေသသတ္လိုက္တယ္ ။
" မိစာၦ ဖယ္ခြာ ၊ အေမွာင့္ပေယာဂ ေရွာင္ကြင္း ၊ ေကာင္းကင္ဘုံရဲ႕ ခ်ီးျမႇင့္ေစာင္မျခင္း !"
ရွန္ဝူလမ္းမႀကီးရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ေကာင္းခ်ီး ဩဘာေပး သံေတြဟာ ပင္လယ္လႈိင္းလုံးေတြလိုပဲ တစ္လိတ္ၿပီး တစ္လိတ္ တက္လာၿပီး အသံေတြဟာ ပို၍ ပို၍က်ယ္ေလာင္လာတယ္ ။ နန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾကက္ေသြးနီေရာင္ တံခါးမႀကီးေတြရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္က ဝင္းထဲမွာ နတ္ဘုရားနဲ႔ မိစာၦအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဖၚျပသတဲ့ က်င့္ႀကံသူႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ပတ္ပတ္လည္ ဝန္းရံ ၿခံရံထားတဲ့ လူအုပ္ကို ဦးၫႊတ္အ႐ိုအေသျပဳလိုက္ၿပီး တစ္ဖက္စီ ခြဲကာ ရပ္လိုက္တယ္ ။ အဲဒီ အဖြင့္ ကိုယ္ခံပညာ ၿပိဳင္ပြဲဟာ ၿမိဳ႕ထဲက စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြကို အရွိန္အဟုန္ျမႇင့္ေစၿပီး လူအုပ္ဟာ လမ္းေတြေပၚမွာ အတင္းတိုးေဝွ႔ကုန္႐ုံမက သတၱိေကာင္းတဲ့သူေတြဆို အိမ္ေခါင္မိုးေတြေပၚထိတက္ကာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး ၊ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္ကာ ထိန္းမရႏိုင္ေအာင္ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ အားေပး ဆူညံကုန္ၾကတယ္ ။
အခမ္းအနားတစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈပမာဏဟာ အတိုင္းထက္အလြန္ ျပည့္လွ်ံ လွ်ံထြက္ ေသာင္းျဖေနတယ္ ။ ရွန္းလာ့ျပည္ႀကီးရဲ႕ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ မႀကဳံစဖူး ထူးကဲလြန္းတဲ့ ရွန႔္ယြမ္ ပြဲေတာ္ႀကီးအေၾကာင္းေျပာပါဆိုရင္.... ေသခ်ာေပါက္ ဒီကေန႔ကို ေျပာရမွာပါပဲ ။
နန္းျမင့္ေမွ်ာ္စင္ထက္မွာ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ မင္းညီမင္းသား ၊ မင္းမ်ိဳးႏြယ္အေပါင္း နဲ႔ ေတာ္ဝင္မိသားစုေတြဟာ အတန္းလိုက္ထိုင္ေနၾကၿပီး အားလုံးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ယဥ္ေက်းမြန္ရည္တဲ့ အၿပဳံးေတြနဲ႔ ေအာက္က လူအုပ္ႀကီးကို ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။ နန္းေတာ္တြင္းမွာေတာ့ ရွည္လ်ားစြာ တန္းစီထားတဲ့ လူတစ္ရာေလာက္ဟာ တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ေစာင့္ေနၾကတယ္ ။ သံစုံေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာတဲ့အခါ ပုေရာဟိတ္ႀကီးဟာ သူ႔ရဲ႕ မရွိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးရွည္ကို သပ္ရင္း ေခၚလိုက္တယ္ ။
