|| လူသားကိစၥရပ္ေတြထဲ နတ္မင္းက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း ||
ထိုက္ေခ်ာင္းေတာင္ ၊ အိမ္ေရွ႕စံေတာင္ထြတ္ ။
ေန႔အခ်ိန္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လာေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းသူေတြကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ တရစ္ဝဲဝဲ ေနခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ ဟြမ္က်ီကြမ္းထဲကေန ထြက္ခြာဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေနၿပီ ။ ရွန္းလာ့ နန္းေဆာင္အတြင္းမွ ဆုေတာင္း ပတၱနာျပဳသံေတြဟာ ေလထုထဲ လြင့္ပ်ံေနၿပီး က်င့္ႀကံသူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ သူတို႔ရဲ႕ ညေနခင္း က်င့္စဥ္က်င့္ရပ္မ်ားကို ပုေရာဟိတ္ေလးပါးရဲ႕ ဦးေဆာင္လမ္းၫႊန္မႈေအာက္မွာ စီမံ ခန႔္ခြဲမႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကတယ္ ။
အိမ္ေရွ႕စံ နတ္ကြန္းအတြင္း ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္က နံရံေတြ ေပၚမွာ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ထာဝရအလင္းေဆာင္က်ဥ္းတဲ့ မီးပုံးေတြဟာ ၾကမ္းျပင္ကေန မ်က္ႏွာက်က္ထိ အတန္းလိုက္ အတန္းလိုက္ အစီအရီ ခ်ိတ္ဆြဲ ပူေဇာ္ထားတယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္ဟာ ေကာင္းကင္ကေန ဆင္းသက္လာၿပီးေနာက္ ပူေဇာ္ပြဲစင္ျမင့္ထက္ဆီ အသာအယာ ဆင္းသက္လိုက္ၿပီး သူရဲ႕နတ္႐ုပ္ေရွ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေနရာယူကာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္ ။
သူက လက္တစ္ဖက္ကို အသာအယာေဝွ႔ယမ္းလိုက္တဲ့အခါ ညႇင္းသြဲ႕ေျပာင္းတဲ့ ေလေျပေလညႇင္းေလးဟာ ဘယ္ဆီကမွန္းမသိ တိုးေဝွ႔တိုက္ခတ္လာၿပီး မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ မီးပုံးေတြဟာ အသာအယာ ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားသြားေတာ့တယ္ ။ ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားသြားတဲ့ မီးေတာက္အေရာင္ေၾကာင့္ က်င့္ႀကံသူအမ်ားစုဟာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၾကၿပီး တအံ့တၾသ အာေမဋိတ္ျပဳမိၾကကာ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးေျပာဆိုကုန္ၾကတယ္ ။ သူ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ကာ စိတ္တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ပုေရာဟိတ္ႀကီးဟာ ႐ုတ္တရက္ မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္လိုက္ၿပီး ေျပာလာတယ္ ။
" ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ! သင္တို႔အားလုံး သြားႏိုင္ၿပီ "
က်င့္ႀကံသူေတြဟာ ထရပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ အျခား လက္ေထာက္ပုေရာဟိတ္ သုံးပါးက ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ အသြင္အျပင္ကို မျမင္ႏိုင္ၾကေပမဲ့ တစ္စုံတစ္ရာ ဆင္းသက္လာခဲ့ၿပီဆိုတာကို ခန႔္မွန္းႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔လည္း ခန္းမေဆာင္ႀကီးထဲက ထြက္ခြာသြားၿပီး ခန္းမေဆာင္ တံခါးမႀကီးကို ျပန္ပိတ္သြားၾကတယ္ ။ ျမင့္မားတဲ့ တံခါးႀကီးႏွစ္ခ်ပ္ ပိတ္သြားတာနဲ႔ ရွဲ႕လ်န္ဟာ တစ္စကၠန႔္ေတာင္ အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္တယ္ ။
