|| ေ႐ႊ႐ုပ္ထုေတာ္က မိုးၿပိဳမွာကို တားဆီးရန္အားသြန္ခြန္စိုက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္း ||
ရွဲ႕လ်န္ဟာ ယမ္းပုံမီးက် ေဒါသထြက္တာထက္ကို လြန္သြားခဲ့ၿပီ ။ ထိုသူရဲ႕ရင္ဘတ္မွာ စူးဝင္ေနတဲ့ ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ ထပ္ထိုးစိုက္ေတာ့မဲ့ ဆဲဆဲ ဓားသြားေပၚမွာ ေသြးစေသြးန မရွိတာကို သူသတိထားမိလိုက္တယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူနားလည္လိုက္ၿပီး ဓားသြားရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို ေျပာင္းလိုက္ကာ အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံနဲ႔ လူငယ္ရဲ႕ ေခါင္းကို ျဖတ္ခ်လိုက္တယ္ ။ ေခါင္းျဖတ္မႈက ျမန္ဆန္လြန္းၿပီး ေခါင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ဟာ သီးျခားဆီျဖစ္သြားတဲ့အခါ ႏွစ္ခုလုံးဟာ ရႈံ႕တြ ေပလိတ္သြားၿပီး အေရခြံအပုံတစ္ခု ျဖစ္လို႔သြားတယ္ ။
အဲဒီ ခႏၶာဟာ ကိုယ္ထည္ခြံအလြတ္တစ္ခုပဲ !
ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဒီအရာနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တိုင္း သူဟာ ကိုယ္ထည္အတုကို အသုံးျပဳခဲ့ၿပီး သူ႔ကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ အသြင္အစစ္အမွန္ကို မျပခဲ့ဘူး ။ မအံ့ၾသမိေပမဲ့ ရွဲ႕လ်န္ဟာ မေက်မခ်မ္းႏိုင္တဲ့ ေဒါသေတြ အျပည့္အသိပ္ျဖစ္ေနေသးတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ေဒါသက ဓားကေနတဆင့္ တလူလူထြက္ေနၿပီး အဲဒီ ေပ်ာ့ဖတ္ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ ေခါင္းျပတ္နဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာကို အပိုင္းပိုင္း အစိတ္စိတ္ ထိုးခြဲေနတယ္ ။ ဒါနဲ႔ေတာင္ သူဟာ စိတ္သက္သာရာ မရႏိုင္ေသးဘူး ။ ဖုန္းရွင့္ဟာ ဆက္ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔ကို ရပ္တန႔္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။
" အရွင့္သား ! အဲဒါ ကိုယ္ထည္အခြံလြတ္တစ္ခုပဲပါ"
သို႔ေပမဲ့ အဲဒီ ကိုယ္ထည္ခြံအလြတ္ဟာ ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ ငယ္ငယ္က ပုံစံအတိုင္း လုံးဝ တစ္ထပ္တည္း အတိအက် ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရွဲ႕လ်န္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ ရက္စက္စြာ လွီးျဖတ္ေတာက္ ခုတ္ထစ္ေနသလို ထင္ရၿပီး စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ေဆးစက္ထင္ ေရးဆြဲျပေနသလိုပဲ ။ ရွဲ႕လ်န္ဟာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈထုတ္ရင္း ဓားကို နံေဘးပစ္လိုက္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေျပာတယ္ ။
