|| ပုယိုး ေတာအုပ္ေျမေပၚမွ လူမ်က္ႏွာကပ္ေရာဂါ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္ပြားျခင္း [ အပိုင္း ၃ ] ||
" အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
အစက အဲဒီလူငယ္ဟာ အသိစိတ္ ဝင္တစ္ခ်က္ မဝင္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမဲ့ ရွဲ႕လ်န္က သူ႔ေျခေထာက္ကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူဟာ ဆတ္ခနဲ ႏိုးၾကားလာၿပီး အ႐ူးအမူးေအာ္ဟစ္ေတာ့တယ္ ။
" က်ဳပ္ေျခေထာက္ !!!! က်ဳပ္ေျခေထာက္ !!!!!"
ရွဲ႕လ်န္က ေသြးေတြအိုင္ထြန္းေနတဲ့ထဲ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ သူ႔ရဲ႕ အျဖဴလြလြဝတ္႐ုံဟာ စြန္းထင္း ညစ္ေထးကုန္ေပမဲ့ သူဟာ ထိုသူကို ေသေသခ်ာခ်ာ ထိန္းေပးထားၿပီးေျပာတယ္ ။
" ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ! သမားေတာ္ သူ႔ကို ေသြးတိတ္ေအာင္လုပ္ေပးပါဦး !!"
အနားရွိေနတဲ့ သမားေတာ္ေတြဟာ ျပာယာခတ္ေနၾကၿပီး သူတို႔ဟာသူတို႔ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိၾကဘူး ။ မုခ်င္က ဆက္ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေရွ႕တိုးလာကာ ေျပာတယ္ ။
" သင္ ျပာယာခတ္မေနနဲ႔ "
သူက အနားေရာက္လာၿပီး ေဆးပုလင္းငယ္ေလးတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။ ပုလင္းထဲက ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အခိုးအေငြ႕တစ္ခု ယိုစိမ့္ထြက္လာၿပီး ေသြးထြက္ေနတာဟာ တျဖည္းျဖည္းရပ္သြားတယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္ကလည္း ထိုလူငယ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာကို ဝိညာဥ္စြမ္းအား အေငြ႕အသက္နဲ႔ ရစ္ပတ္လႊမ္းၿခဳံေပးထားတယ္ ။ ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္တဲ့ ေျခေထာက္ကေတာ့ ေျမႀကီးေပၚမွာ သူဟာသူ ထီးထီး လဲက်ေနတယ္ ။ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို အဲဒီေျခေထာက္ဟာ တုန္ယင္လာတယ္ ။ ခႏၶာကိုယ္ကေန ျဖတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးတာေတာင္မွာ သက္ရွိ သတၱဝါတစ္ေကာင္လို ဆက္ၿပီး လူးလြန႔္ေနေသးတယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္က သူ႔လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္တဲ့အခါ မီးေတာက္တစ္ခု ဟုန္းခနဲ ေတာက္ေလာင္လာၿပီး အဲဒီေျခေထာက္ဟာ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးထဲမွာ မဲနက္ေနတဲ့ မီးေသြးတုံးအျဖစ္ ေလာင္ကြၽမ္းျပာျဖစ္သြားတယ္ ။ ထိုလူငယ္ဟာ ေအာ္ျမည္တမ္းေတာ့တယ္ ။
" ငါ့ေျခေထာက္ !!"
ရွဲ႕လ်န္က ထိုသူရဲ႕ ခါးေဘးကို စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္တယ္ ။ လူမ်က္ႏွာေရာဂါဟာ ဆက္ၿပီး အေျခအေနပိုဆိုး ကူးစက္မလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ သူမ်က္လုံးေတြ ဝင္းပသြားၿပီး ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔ ေျပာတယ္ ။
