Till My Heartaches End || COMPLETED ||

CHAPTER 9

***

Hindi naman kami dati sinisita ng mga professor pag na lalate kami. Dahil ba wala nako connection sa ama ko? Kaya sila naging ganyan ulit?

Naalala ko nung mga panahon na lumalapit sila sakin, tanging banggit paki sabi sa ama ko na baka pwede sila i promote o ano.

“How toxic” pag bulong ko.

Natapos ang buong klase na di man lang ako nakinig. Pag tingin ko sa notebook nina Kiel at Enzo ay andami nila nasulat.

Bumaba nako at naisipan na bumisita sa puntod ng nanay ko. Sumalubong sakin si Ivy na nag lalakad rin kasama si Joyce.

“Ivy.” pag pigil ko sakanya sa pag lalakad.

Lumingon naman ito sakin para tignan ako.

“A-are you free?” nag aalangang tanong ko.

Diko kasi kakayanin pag mag isa akong pumupunta dun. Parang masyadong mabigat para sakin.

“P-pwede moba ako samahan?” tanong kopa.

“Uhm okay sure.” biglang pag payag niya.

Walang umi imik samin hanggang sa maka rating kami sa sementeryo.

“Sementeryo?!” gulat na tanong niya.

“Just follow me.” saad ko.

“Hindi mo naman siguro ako ililibing ng buhay Val?!” Sigaw nya pa.

“Why would I bury you alive? Kung pwede naman kita patayin before burying you.” pag loloko ko.

“G-gagi no. Tigilan moko.” sunod na pahayag niya.

“But then it would be a disaster and a waste of my energy as well as my time. Kaya dont worry wala akong balak.” saad ko naman na ikina gaan ng loob niya.

“Veila Ashley Nevielle”

Its been 12 years since my mom died. Yung sakit andito parin.

“Girlfriend mo? She's pretty. Pero may pag kahawig kayo. Your nose as same with her, also your eyes. Wahh perfect. Kaso condolence namataya agad girlfriend mo.” dire diretso niyang saad.

Natawa nalng ako sa mga pinag sasabi niya sakin.

Pinunasan ko ang puntod ng nanay ko at nag bitaw ng mga katagang ikina kunot ng noo ni Ivy.

“Ma, its been 12 years. I miss you so much. Sana andito kapa. Don't worry ill push your case. Mananagot ang dapat managot. Atty Melcher is holding your case.” pag sasaad ko.

Napa lingon ako kay Ivy na gulat na gulat parin.

“M-mom mo?” naguguluhang tanong niya.

“hindi mama mo siguro.” pag bibiro ko.

All those loneliness I felt every time I visit my mom alone? My feelings are better this time, naibsan ang sakit.

“2012? Ilang taon ka nung namatay siya? Saka bat anong case sinasabi mo? Minurder ba mom mo?” sunod sunod na tanong niya

“Oo. Komputin mo. Never mind. Parang ganun na nga pero hindi pa alam.” sunod sunod na sagot ko.

Napa nganga Naman siya na parang hindi na gets ang sinabi ko.

“Ma, she's Ivy Rose Alvaro friend ko. Siguro?” nag aalangan kong sambit.

“S-so 7 ka nun?” tanong niya habang ini aayos ko ang bulaklak na dala ko.