Till My Heartaches End || COMPLETED ||

CHAPTER 22

***

Val's POV

Dali dali kong itinago ang larawan sa bulsa ko ng makitang papalit na siya sakin.

Sinalubong ako ni Ivy ng masaya saka ako niyakap. I miss this.

“Finally!” pangiyak ngiyak niyang sambit. Ayoko rin naman mawalay sakanya pero kinailangan kong mag palamig.

Masaya akong nakita siya pero agad na nawala ang saya ko ng may makitang sugat sa may daliri ni Ivy.

“What happened here?” tanong ko sabay angat sa daliri niya.

“N-nothing.” sambit niya.

“Huy feeling ka. Nasugat yan dahil nahiwa niya sarili niya. She prepared something for you kasi alam niyang babalik ka.” pag sapaw ni Joyce.

“Tsk. Buti pa friend mo honest” pag bibiro ko.

“Luh, edi kayo nalang” bigla niyang pag pumiglas sabay lakad papalayo.

Nag ka tinginan kami saglit ni Joyce saka tumawa dahil sa inasta ni Ivy.

“Wait for me Mahal” pag habol ko sakanya.

Nakaka pag taka lang na diko pa nakita ang dalawa kong mokong na kaibigan.

“Ivy? Saan sila Enzo at Kiel?” tanong ko.

“May klase siguro sila bakit miss mo? Akala koba ako mismo?” pag hirit niya.

Tila nag bago ang pakiki tungo sakin ni Ivy. Hindi ko nga talaga alam kung nag bago o dahil matagal lang kaming hindi nag kita.

***

“Val” sambit niya sa pangalan ko habang kumakain kami.

Mag kakasama kaming kumakain ng mga kaibigan ko ngayon sa cafeteria ng University.

“Uhum?” tugon ko habang kumakain.

“Hay, lapit na pala sem break natin mga pre. San punta natin? Ikaw ba love san mo gusto?” pag papahayag ni Enzo.

“Minsan talaga hindi ko alam kung kami kinakausap mo o yang girlfriend mo lang” biglang pag sapaw ni Kiel.

“What?” biglang napa tingin siya sakin at naaktuhang naka tingin ako sakanya.

“Hmm Im thinking Tara sa beach” bigla kong suhestiyon.

“Um oo!” nagagalak na sambit ni Ivy.

“Matagal nako di naka punta sa beach.” dagdag niya

“Then thats great. Tara Dun” sagot ko.

“G basta libre mo lahat Val” pag hirit ni Enzo. Dipa rin talaga nag babago ang mokong na ito.

Natapos na kaming kumain at patungo ako ngayon sa may locker ko para kunin ang mga notebook ko.

“Val?” biglang pag bungad sakin ni Kiel.

“I-im sorry.” bigla niyang saad sabay yakap sakin.

“Bakit? Ayus lang yan kaibigan parin kita.” saad ko.