Till My Heartaches End || COMPLETED ||

CHAPTER 18

Val's POV

“I hope you wont regret your decision ” biglang pag tapik sakin ni Xavier. Kontra bida silang parehas sa buhay ko.

“Tapang mo masyado bro, kung ako sayo let go mona nangyari sa nanay mo. Oh by the way, kabit naman kasi nanay mo.”

“Wag kana mag taka bakit tutol dad natin sa investigation kasi di naman niya talaga mahal nanay mo. Aksidente ka lang” pag tawa niya.

Hindi nako naka pag pigil sa mga pinag sasabi niya. Nakita kong nag bubulungan na ang mga estudyante sa paligid.

“Tangina ka!” sigaw ko sabay suntok sakanya ng tuloy tuloy.

“Say all you want! Wag mo lang idamay ang nanay ko!” sigaw kopa.

Inawat ako ng mga estudyante sa paligid at biglang lumabas sa office ang tatay namin.

“What the hell?! Val! Ano ginagawa mo sa kapatid mo?!” sigaw niya.

Naging bulong bulungan nanaman sa paligid ang pag pigil ng ama namin saming dalawa.

Agad namang tumayo na si Xav sa pag kaka bagsak saka ako hinawakan sa kuwelyo.

“You should be careful with your actions against me. Hindi porket kapatid kita o mas matanda ka hindi nako gaganti.” he smirked at me while his mouth is bleeding.

“Come to my office now both of you!” sigaw pa ni Dad namin samin.

Bago ako naka pasok ay nakita ko ang tumatakbong si Ivy Kiel at Enzo sa di kalayuan.

Nakita ko ang nag aalalang mukha ni Ivy na kina tunaw ng puso ko. I smiled at her in return to show her that im fine.

***

“Are you fucking out of your mind Val?!”sigaw niya.

“Wala ka na nga ginawang matino dadamay mopa anak ko!” tuloy niya

“Oh he fucking deserves that!” sigaw ko naman.

“Your suspended in this University for 2 weeks!” sigaw niya sabay hawak sa kuwelyo ng damit ko.

I smirked at him in return.

“Kahit 1 year pa atleast I won't have to see you.” sarkastiko kong sagot.

Pag labas ko sa office ay nag wala ako. Sinipa ko ang mga trash can sa paligid at sinuntok ang pader.

Sa sobrang Lakas ng impact ng suntok ko ay dumugo ito. Isusuntok kopa sana muli ito ng pigilan ang kamay ko ng isang maliit na kamay.

“Stop!” sigaw niya.

“Val, your bleeding!” sigaw ni Ivy. “Wag ka maki alam. Not now.” nahihirapan kong pahayag.

Namumuo ang mga luha ko at sobrang bigat ng dibdib ko. Gusto ko mag wala pero ang sakit makita na tila naapektuhan siya sa ginagawa ko.

Namumuo ang luha sa mata niya at binitawan ako.

“S-sorry. Wala nga pala ako karapatan.” she stated.

Tuluyan ng tumulo ang luha niya sa kanyang mata. Hindi na siya muling nag salita at tumalikod nalang.

Gusto ko siya puntahan pero diko magawa. Masyadong masama ang loob ko. Masyadong mabigat at gusto ko lang mapag isa.

Nag lakad nako palayo. Nadaanan ko sila Kiel at Enzo na nag aalala ang ekspresyon.

***

Naka upo ako ngayon sa gilid ng baybay mag isa. Malamig ang simoy ng hangin na nag papa gaan sa loob ko.

Hindi ko alam kung pano ako napadpad dito. Ang alam ko lang gusto ko mapag isa.

Naisipan kong i power off ang cp ko para hindi muna ako maka Receive ng kahit na anong mga messages.

Pa gabi na at wala parin akong balak na bumalik. inihiga ko na lamang sabat tingin sa mga bituin sa kalangitan.

“Ma, wag ka mag alala. I know you'll be happy pag na serve na ang justice sayo. Kahit ilang taon na naka lipas ma Im still hoping that justice will be serve.” pag kakausap ko sa mga tala.

“Ma, can you atleast talk to me. I miss your voice, your hug, and your nagging. If only I could bring you back”

Maya maya pa ay nakaramdam ako ng sobrang lamig na tila may katabi akong yelo.

“Protect your girl. Kung dimo ako nagawang protektahan anak. Protect her. Im always here guiding you” biglang isang malamig na boses ang bumulong sakin.

Napa bangon ako sa pag kakahiga at inilingon ang tingin ko sa tabi ko.

Nakita ko ang nanay ko na naka ngiti sakin habang katabi ako. Para na siguro akong baliw na naiimagine na katabi ko siya ngayon.

“ma, miss na kita” pag hagulgol ko

Patuloy parin akong naka ngiti sakanya pero hindi na ito sumagot.

Sinubukan ko itong yakapin pero bigla itong nawala sa isang iglap ngunit may iniwan na isang kataga.

“I miss you anak”

Tuloy tuloy na ang pag hagulgol ko ng biglang nag paramdam ang ina ko sakin.

If only heaven had visiting hours. Id visit you everyday, id ask how you feel every day.

Nahiga na muli ako habang umiiyak sa gilid ng baybay at diko na namalayan na naitulog kona pala.

***

Nagising ako sa sikat ng araw na tumatama na sa balat ko. Napa lingon ako sa paligid at napansing nag sisi datingan na ang mga tao.

“Bata! Ayus ka lang?” nag aalalang tanong ng mga tao sa paligid ko.

Agad naman akong bumangon para itugon na ayus lang ako.

“Ayus lang poko.” seryoso kong sambit sabay lakad na papalayo.

Hindi ko kabisado kung saan ako napadpad na baybay. Masyado akong nadala sa emosyon ko kagabi at diko na namalayan san ako dinala ng mga paa ko.

Pag bukas ko ng cellphone ko para tignan ang oras ay bumungad sakin ang maraming messages at miss calls.

“Val just tell me where are you?” Message ni Kiel.

Ngunit ang mensahe ni Ivy ang pumukaw sa atensyon ko.

“Val I know wala akong karapatan maki alam wala ako alam tungkol sayo pero im worried. hindi ko maintindihan bakit? Val diko alam, pag nasasaktan ka nasasaktan rin ako. I wanna know you more. Pakiramdam ko pag kasama kita I feel safe. Hindi man ako sigurado kung gusto mo rin ako, i'll always be here. Thank you for making me feel special. Please respond if you see this”

Mga mensaheng lalong gumulo sa utak ko. Kung ganun g-gusto rin niya ako? Pag tatanong ko sa sarili ko.

Rereplyan ko sana ito ng biglang may tumigil na sasakyan sa harap ko.

“Oh? Val!” sigaw sakin ng isang babae.

“Zel?”